Fálkinn - 02.08.1961, Blaðsíða 9

\\vV\\vv\í\\v\\v:\v\
■
| :»VV:v I

V

■.
\.V'\\ViV\V\Vv
""*v::v:v\\vgv\\
veg eins og mamma þín. Hún gat grát-
ið, þegar hún vildi fá eitthvað. Bara ég
vissi, hvernig ég á að ala þig upp, þú
ert alltaf að leika og ég veit ekki,
hvernig hin raunverulega Melissa lítur
út.“
„Ég veit það ekki sjálf,“ svaraði Mel-
issa. „Kannski skilur hr. Kean mig
betur, hann er vanur þessum leikkon-
um.“
Mary hló. „Ég skal gera sem þú hið-
ur, leikkona litla.“
Næsta morgun kom hr. Kean aðeins
niður í salinn og heilsaði. Mary og hann
brostu til hvors annars.
„Já, svo þetta er frænka þín, Melissa.
Hvers vegna hefurðu ekki sagt mér,
hvað hún er lagleg?“
„Ég ætlaðist til að þú uppgötvaðir það
sjálfur.“
„Hver hefur kennt henni þetta orð-
bragð.“
„Enginn,“ svaraði Mary, „þetta er
meðfætt Móðir hennar var þekkt leik-
kona, Faye Delaney, það . var lista-
mannsnafn hennar. Þér munið kannski
eftir henni. Nú heyrum við aldrei frá
henni.“
„Farðu og leiktu þér svolítið,“ sagði
hr. Kean. „Ég vil gjarnan tala nokkur
orð við frænku þína.“
Melissa hljóp yfir bekkjaraðirnar,
hún lék, að hún væri móðir sín, þegar
hún var barnastjarna, eins og hún nú.
Það leið nokkur stund, áður en hr.
Kean hrópaði: „Melody, taktu þér stöðu
á sviðinu.“
Öðru hverju leit Melissa niður í sal-
inn. Hún hugsaði með sjálfri sér, að það
hefði verið dásamlegt að eiga mömmu,
mömmu líka Mary frænku, en ekki líka
þeirri mömmu, sem hún mundi ekkert
eftir
„Melody,“ sagði hr. Kean hvasst, „við
bíðum eftir svari þínu.“
Og hún féll strax inn í leikinn.
„Ég er að leita föður míns. Hefur
hann verið hér? Eruð þér faðir minn?
Mamma bíður eftir einhverjum. Er hún
að bíða eftir yður?“
Um kvöldið sagði Mary frænka: „Þú
hafðir rétt fyrir þér, hr. Kean skilur
þig fullkomlega. Hann er fullur sam-
úðar.“
„Finnst þér hann ekki laglegur?“
spurði Melissa.
„Jú, víst er hann það. Hann er hár,
dökkur á brún og brá, mjög aðlaðandi
karlmaður.“ Hún horfði efablandin á
Melissu. „Hann sagði að þú værir efni
í mikla leikkonu, miklu betri en mamma
þín var. Þú gleymdir þér alveg, þú lifð-
ir þig svo inn í hlutverkið það benti
til mikilla hæfileika. Ég yrði að reyna
að ala þig vel upp, af því að þú værir
mjög gott listamannsefni.“
„Hvers vegna ertu að gráta. frænka?“
„Af því að ég veit ekki, hvernig ég
á að ala þig upp, alein. Enginn skildi
mömmu þína og þess vegna lærði hún
aldrei að lifa eðlilegu lífi. Hr. Kean
sagði að þá fyrst kæmu brestirnir í
Framh. á bls. 28.
FÁLKINN 9
skapast og ákveðinn hraði myndast og
þessi stígandi endar á hápunkti. Til-
svörin eiga mikinn þátt í þessu, en það
er undir manni sjálfum komið, hvernig
þau heppnast.“
„Nú skil ég,“ sagði Melissa.
Önnur leikkonan setti upp ólundar-
svip og sagði: „Engin kona kemst
nokkru sinni eins að orði og höfundur-
inn lætur hana segja í öðrum þætti á
öðru sviði. Einmitt þá er hún glöð og
hrifin af manninum og það á hún að
láta í ljós með greinilegum orðum.“
Leikstjórinn leit á hana, en þagði.
Loks sagði hann: ,,Við skulum nú at-
huga þetta, þegar þar að kemur. Kven-
fólk er yfirleitt mjög ólíkt, við sjáum
út þessa persónu, þegar líður á.“
Um kvöldið sagði Melissa við frænku
sína: „Aðalleikkonan er að gera hosur
sínar grænar fyrir leikstjóranum, hÚD
lætur eins og hún hrifin af honum.“
„Það er ekki rétt af mér að láta þig
vera eina með leikurunum allan dag-
inn,“ sagði Mary.
„En ég er þó sjálf leikkona.“
„Þú ert ekki nema tíu ára barn enn-
þá A morgun tek ég mér frí og fer með
þér og fylgist með æfingunni.“
Melissa ætlaði fyrst að fara að mót-
mæla, en svo varð henni hugsað til þess,
að Mary mundi ef til vill kynnast leik-
stjóranum og þau gætu öll orðið vinir.
„Já, gerðu það,“ sagði hún þess í stað.
„Stundum er ég svo hrædd, hugsaðu
þér, ef stóra ljósakrónan félli nú niður
og bryti í mér hvert bein.“
„Þvaður, þú ert ekki vön að vera
hrædd.“
Melissu heppnaðist að kreista fram
tár.
„Engan leikaraskap hér, þú ert al-