Fálkinn - 02.08.1961, Blaðsíða 18

Fjölbreytileg fegurð og gróðurlíf
vekur athygli ferðamanns; er hann ek-
ur um Þingeyjarsýslu. Óvíða á landinu
er jafn mikill og samfelldur lyng. og
skógargróður. Heiðar og ásar eru fag-
urgræn yfirlitum nú um hásumarið og
í sólskininu blasir sumardýrðin hvar-
vetna við augum.
Við ökum á fleygiferð til Húsavíkur
og ætlunin er að ná í ofurlitla grein úr
síldinni, en Húsavík er orðinn mikil-
vægur staður í síldarvertíðinni nyrðra
eins og kunnugt er. Við erum á ferð
síðdegis á sunnudegi og þegar við ök-
um í bæinn er fátt fólk sjáanlegt á
ferli. Við rekum strax augun í verzl-
unarhús Kaupfélags Þingeyinga og í
sambandi við það dettur okkur í hug,
að ekki eru nema tæp áttatíu ár síðan
Jakob Hálfdánarson var á þessum sama
stað að refta gryfju eina, sem enskir
laxveiðimenn höfðu gert fyrir feng sinn.
Þessi gryfja og áfastur kofi voru fyrstu
mannvirki Kaupfélags Þingeyinga. Á
þessu skamma tímabili hefur orðið gjör-
bylting í atvinnu og verzlun á Húsavík
sem og annars staðar á landinu.
Við ökum niður að höfninni og þá
kemur skýringin á því, hvers vegna
fáir eru að spóka sig í góða veðrinu á
þessum sunnudegi. Bátur liggur við
bryggju og er að landa, og á uppfyll-
ingunni er síldarsöltun í fullum gangi.
★
Við förum fyrst niður að bátnum,
sem er Pétur Jónsson ÞH 50. Vaskleg-
ur maður stendur á bryggjunni og tek-
ur á móti málinu, hvolfir úr því og
skínandi falleg og glitrandi rennur síld-
in í vagninn. Þetta er Óskar Þórhalls-
son stýrimaður og hann segir okkur,
að báturinn hafi komið að klukkan eitt
með 500 tunnur, sem þeir fengu NA af
Rauðunúpum.
— Hvað hafið þið fengið mikið í
sumar?
— 2700 tunnur.
— Og hvenær byrjuðuð þið?
— Við byrjuðum að kvöldi 15. júní
og erum því búnir að vera rúmlega
hálfan mánuð.
Sá, sem stendur við lestaropið. lítur
til okkar, en örskömmu síðar er kallað
neðan úr lestinni:
— Á ég að setja málið í bakið á þér?
Á síld dugar ekkert hangs og slór,
þegar eitthvað veiðist, og maðurinn við
lestaropið gefur okkur ekki frekar gæt-
ur. heldur tekur aftur til óspilltra mál-
anna.
— Er kvenkokkur um borð, köllum
við til þeirra.
— Kvenkokkur? Nei, ég vildi nú ekki
vera á bát, sem kvenkokkur er á. Það
hlýtur að vera skelfing teprulegt!
— Hvaðan eruð þið?
— Tveir frá Akureyri, en allir hinir
frá Húsavík.
— Hver er skipstjóri?
— Stefán Pétursson.
★
A uppfyllingunni iðar allt af lífi og
starfi. Síldarstúlkur á öllum aldri standa
í röð við kassana og salta af fullum
krafti. Þær handleika hnífinn fimlega
svo að unun er á að horfa og ekki er
síður gaman að sjá snör handtök þeirra,
þegar þær raða í tunnurnar.
— Tóma tunnu! Það vantar tóma
tunnu, kallar ein.
— Salt, meira salt, æpir önnur.
Við stiklum á milli úrgangsins, sem
liggur eins og hráviði fyrir framan kass-
ana. Við reynum að taka eina og eina
síidarstúlku tali, en þær gefa sér lítinn
tíma til slíks óþarfa. Rannveig Jóns-
dóttir heitir sú, sem stendur yzt. Hún
er frá Húsavík og er 18 ára gömul. Hún
kveðst vera búin að salta í 17 tunnur
í dag.
— Og hvað ætlarðu að vinna lengi?
— Ég ætla að klára þessa hrotu, en
svo kemur annar bátur í kvöld, Helgi
Flóventsson með 700 tunnur. Ég ætla
að verða í þeirri hrotu líka.
— Svo sefurðu út í fyrramálið?
— Sef út? Nei, ekki aldeilis. Ég á að
mæta í frystihúsið klukkan sjö í fyrra-
málið, en þar er ég fastráðin.
Skyldi ekki einhverri stássmeynni fyr-
ir sunnan þykja þetta langur vinnudag-