Fálkinn - 02.08.1961, Blaðsíða 19

ur? En þannig er lífið á síldinni. Allir,
sem hafa fulla heilsu, vinna meðan þeir
geta staðið uppi og það er eitthvað
heillandi og ævintýralegt við allan þenn-
an hraða og spenning.
Við spyrjumst fyrir um þá elztu, sem
er að salta, og okkur er bent á Ágústu
Erlingsdóttur. Þegar við spyrjum hana
um afköstin, segist hún vera ónýt við
þetta.
— Hvað ertu búin að salta mikið?
—■ Það veit ég sveimér ekki. Við fá-
um merki fyrir hverja tunnu og ég er
LILJA
__ sií vno’stíi
ekkert að setja það á mig, hvað maður
er búinn að salta.
— Hvað ertu búin að vera lengi á
síld?
— Það man ég ekki. Óralangi. Maður
grípur í þetta eftir ástæðum.
— Ertu héðan frá Húsavík?
— Nei, en ég er búin að vera hér
lengi. Ég er úr Borgarfirði, Borgarfirði
syðra, og get því ekki hælt mér af því
að vera Þingeyingur.
Skammt frá Ágústu er yngsta síldar-
stúlkan, 11 ára hnáta, Lilja Skarphéð-
insdóttir. Hún er að salta þriðju tunn-
una sína og samt er örskammt síðan hún
byrjaði.
Við hliðina á Lilju stendur 13 ára
blómarós, Sigrún Sigurðardóttir, og ei
að salta í fjórðu tunnuna sína.
-— Þú' saltar og saltar.
— Jájá. Annars er ég bara að hjálpa
mömmu.
— Er þetta ekki erfitt?
— Neinei.
Og Sigrún heldur áfram að raða
hverri síldinni á fætur annarri, teygir
sig djúpt ofan í tunnuna, stráir saltinu
og þannig koll af kolli.
★
Við göngum úr sólskininu inn í dimma
skemmu og hittum þar fyrir verkstjór-
ann á planinu, Þór Pétursson. Hann
fræðir okkur á því, að á Húsavík séu
þrjár söltunarstöðvar, Barðinn, Unnur
og kaupfélagið. Síldarstúlkurnar hafa
flestar verið 50, en eru eitthvað færri
núna.
— Og hvernig hefur gengið?
— Það er ekki gott að segja, hver
útkoman verður. Maður er ekkert að
spekúlera í því, meðan á þessu stendur.
Framh á bls. 33.
ÞÓR
— í síld og fiski frá fæðingu