Fálkinn - 02.08.1961, Blaðsíða 34

— Krá? Gladys varð svo agndofa að
frú Lawson gat ekki að sér gert að fara
að hlæja.
— Kemur það yður á óvart? Þér
höfðuð ekki hugsað yður að koma hing-
að sem veitingakona heldur sem
kristniboði, til að breiða út orð Guðs og
hjálpa hinum fátæku og sjúku.
Gladys kinkaði kolli.
— Var það ekki líka til þess, sem
þér komið hingað, frú Lawson, spurði
hún.
Frú Lawson kinkaði kolli og var enn
brosandi. Svo sagði hún alvarleg í
bragði: — Ég er nýkomin hingað. Ég
hef aldrei fyrr verið svo norðarlega í
Kína, og það eru í rauninni mjög fáir
kristniboðar sem það hafa verið. Það
eru aðeins nokkrir í Tientsin og í hin-
um stærri borgum. Ég er sú fyrsta hér
í Wangcheng.
— Og hvernig er svo fólkið hérna,
spurði Gladys og reyndi að hrista af
sér ferðaþreytuna.
— Það lítur á folkið frá nágranna-
þorpunum sem ókunnugt fólk og er
mjög tortryggt í þess garð. Hvers vegna
ætti það þá að fást til að hlusta á okk-
ur?
— En hvernig komumst við þá í sam-
band við það? spurði Gladys áhugasöm
en ekki laus við vonbrigði
Frú Lawson sveiflaði handleggjun-
um. — Við leitum að meiru en því,
sagði hún. — Múldýralestirnar fara hér
í gegnum Wangcheng unnvörpum. Þær
hvíla sig í kránum á rióttunni og halda
áfram í dögun. Þær eru dagblöð Norð-
ur-Kína, einasta uppspretta þess nýja
fyrir dreifbýlið hérna. Ef við getum
snúið einum múlreka getum við þar
með náð til enn fleiri en tiltölulega er í
þorpi eins og Wangcheng.
— En hvers vegna haldið þér að múl-
rekarnir muni leita til yðar frá kín-
versku kránum? spurði Gladys.
— Við munum láta þá fá það. sem
þeir fá á öðrum krám á sama verði
fyrir mat og húsnæði, en þar að auki
munum við bjóða þeim nokkuð, sem
þeir fá ekki annars staðar.
Frú Lawson tók sér sóp í hönd og
fór að sópa gólfið á meðan hún talaöi.
— Hér verður hreint., og við munum
útrýma öllum þverravargi. Og við mun-
um segja þeim sögur við matborðið, og
sé það nokkuð sem Kínverjar hafa
gaman af, þá er það að heyra sögur.
— Og hvers konar sö'gur eru það,
sem þér ætlið að segja þeim? spurði
Gladys hlæjandi.
— Ég hugsa að ég byrji á einni, sem
þeir eiga að læra og hafa eftir mér,
svaraði frú Lawson — Einu sinni var
lítið þorp, sem hét Betlehem, og þar
var lítil jata, sem lítill drengur fædd-
ist í!
Gladys skildi hvað hún var að fara.
— Þetta er dásamleg hugmynd.
—- Peningana til að gera þessa til-
raun hef ég fengið frá kr.istniboðsstöð-
inni í Shencheng, en ég verð að viður-
34 FALKINN
kenna að vinir okkar þar voru ekki
eins hiifnir og þér .... En komið nú
með mér.
Þær komu nú í stórt eldhús, þar sem
roskinn og einkennilega skarpleitur
Kínverji var önnum kafinn við að
hræra í stórum potti.
— Þetta er matreiðslumaðurinn
minn, Yang! sagði frú Lawson. — Og
Yang, þetta er ungfrú Gladys, sem er
komin til að hjálpa okkur.
Yang kinkaði brosandi kolli, og frú
Lawson hélt áfram: — Yang hefur ver-
ið hjá mér í meira en 20 ár, Gladys. Og
til að sýna yður við hve erfiðar aðstæð-
ur við vinnum, ætla ég að trúa yður
fyrir því, að hann er enn ekki orðinn
kristinn. Ilannær hjá mér bara af því
að hann vill skemmta sér honum finnst
við, þessi ókunnugu, vera ósköp
skemmtileg_ Jæja, við skulum halda á-
fram að sjá meira af húsinu.
Þegar þær skömmu seinna komu aft-
ur að húsinu, stóð Yang og beið eftir
þeim með stóra körfu yfir annan hand-
legginn.
— Frú Lawson, sagði hann á ágætri
ensku, en eitthvað vantaði þó í mál-
fræðina. — Ég fara og kaupa nú.
— Hvers vegna farið þér ekki með
honum, Gladys? Stakk frú Lawson upp
á. — Þá komizt þér fljótlega að raun
um, hvað þér eruð komnar í.
— Hún fara í þessi föt? spurði Yang.
— Nei, svaraði frú Lawson, ég skal
finna eitthvað, sem passar á hana.
Bíddu fyrir utan á meðan, Yang.
Þegar gamli Kínverjinn var horfinn,
útskýrði frú Lawson þetta fyrir Gladys.
— Kaupmennirnir mundu strax hækka
verðið á vörunum sínum, ef þér færuð
í evrópskum klæðnaði. Þeir mundu álíta
að þér væruð einhver rík aðkomustúlka.
Gladys fór að hlæja. — Rík! sagði hún.
— I þessum tötrum.
— Já, í augum þessa fólks hérna, sem
er enn fátækara, munið þér líta út sem
rík og tigin Evrópu-stúlka. Gleymið því
ekki að þér eruð komnar til Kína.
Gladys andvarpaði af feginleik. — Því
mun ég aldrei gleyma.
Tíu mínútum síðar kom Gladys gjör-
breytt út í húsagarðinn, þar sem Yang
beið hinn þolinmóðasti. Hún var nú
klædd síðum buxum úr ull, ullarjakka
og barðabreiðum kínverskum hatti.
— Nú þér líkjast kinversk kona, sagði
Yang og var hrifinn. Þau gengu út um
hliðið og í áttina að torginu. — Frú Law-
son þykja vænt um yður! Þér ætla vera
þegar hún deyja?
— Þetta er nú ekki falleg hugsun,
sagði Gladys, en Yang kinkaði kolli eins
og sá, sem viss er í sinni sök.
— Hún vera mjög gömul, sagði hann.
— Hún ekki lifa lengi.
— Það er ekki fallegt að tala um að
fólk sé að því komið að deyja, sagði
Gladys í vandlætingartón, en gamli Kín-
verjinn hló hátt.
— Þér skemmtileg, eins og hún. Ef
þér vera í Kína, ég vera hjá yður! En
þér fyrst læra málið.
— Ég hef reynt að læra kínversku
eftir bók, sagði Gladys, en það er mjög
erfitt.
Yang hristi höfuðið. — Bók ekki vera
góð. Ég benda á hlut og segja hvað það
er. Og þér fljótt læra tala kínversku eins
og ég ensku.
Hjá litla torginu kom löng fylking af
fólki, sem gekk á eftir tígulegum burð-
arstóli. Menn hringdu bjöllum og léku
á mismunandi hljóðfæri.
— Hver er þessi vel klæddi maður
í burðarstólnum? spurði Gladys fuM af
áhuga.
— Það vera Hsien Chang, ókunnir
kalla hann mandarín,. svaraði Yang. —
Hann vera dómari, og þegar hann segja
deyja, þá maður deyja. Það vera hans
hús, sem menn vera hjá núna.
Gladys sá nokkrar ungar og brosandi
stúlkur í skrautlegum fötum. Þær stóðu
á húsapallinum og tóku á móti þessum
stórhöfðingja, sem hægt og virðulega
gekk fram hjá þeim og inn í húsið.
—- Eru þetta allt dætur hans? spurði
Gladys.
Yang brosti einkennilega. — Þær ekki
vera dætur, svaraði hann. -— Þær frek-
ar vera eiginkonur en ekki raunveru-
legar eiginkonur heldur.
(Framhald í næsta blaði).
Hér birtist ráöniíig á 27.
verðlaunakrossgátu FÁLKANS
Ta >S‘ÞRJAR-MIÍ)A
■ - S i ■ V • Ö h O F A $ <J k
- V 4 <k RI&IAKXILN-T
• £ á 6 / N 'A • 5 K Æ fi> i N t<
Æ b R • V / íf Q, A * A /T I A R
* 1. ’A R e r r • ■ !< /? A N A R
L A 5 H L £ M M U R • R ‘A * 5
A V /? l< A 5 T A R * 8 ö L L /
u fJ ■ l< R i U R /< S C 0 R U ír
ír A AA L A A U Cr A i< A R J M $
■ P L- N 5 / LLL’A-DrOmK
L> A l / Ú L F i S L A P P U R
S L b €> X £ T r U /? A • A R : !
’A L H u m r / A * R £ N N U P
SiArAt<t£1RK£VnA
'AKUMTANCrARS’ÖNul?
£ R H Ú N 0 T l £ T T N Ú N A
Fjölmargar lausnir bárust við 27.
verðlaunakrossgátu Fálkans og var að
vanda dregið úr réttum lausnum. Verð-
launin hlýtur: Jens Gíslason, Hvann-
eyrarbraut 64 Siglufirði. Rétt ráðning
birtist hér að ofan.