Fálkinn - 17.01.1962, Blaðsíða 6

PANDA DG LANDKDNNUÐURINN MIKLI
Landkönnuðurinn fletti í sundur kortinu og byrjaði að
teikna garð Panda af kappi niður á kortið. „Einn auð-
ur blettur uppfylltur í viðbót,“ muidraði hann ánægju-
lega. „Hvers vegna ertu að þessu?“ spurði Panda enn.
„Þetta er fjölskylduverk," svaraði hinn dularfulli land-
könnuður. „Forfeður mínir voru allir landkönnuðir og
byrjuðu á þessu korti. Það er skylda mín að ljúka við
það.“ „Ég held, áð það sé gaman að vera landkönnuð-
ur,“ sagði Panda. „Má ég starfa að þessu með þér?“
spurði hann eftir andartaksþögn. „Auðvitað," anzaði
landkönnuðurinn. „Taktu bara upp stöngina þarna og
komdu með mér.“ Panda var dálítið vonsvikin, því að
ferðin var ekki farin lengra en út í næsta garð. Samt
sem áður vonaðist hann enn til að komast í spennandi
ævintýri. Allt í einu kom hann auga á sama reiða
herramanninn, sem hafði rifið hann upp úr rúminu.
Hann var nú að reyna að vekja nábúa Panda, eiganda
garðsins.
Landkönnuðurinn rak flaggstöngina rólega niður.
„Hvers vegna er þessi reiði herramaður að reyna að
hindra þig í að kanna garðana hér?“ spurði Panda.
„Vegna erfðaskrárinnar," svaraði landkönnuðurinn.
„Gulliber frændi arfleiddi mig að öllum sínum auðæf-
um með þeim skilyrðum, að ég lyki þessu gamla fjöl-
skyldulandakorti. Öll auðu svæðin, sem forfeður mínir
stigu aldrei fæti sínum á, verður að kanna og kort-
leggja.“ Panda fór nú að skilja. „En hvað er þessi há-
vaðasami herramaður að gera?“ spurði hann enn.
Landkönnuðurinn leit fyrirlitlega í áttina til hins reiða
manns. „Þetta er Aloysius frændi,“ sagði hann. „Ef ég
lýk ekki kortleggingunni fyrir áramótin næstu, mun
hann erfa eignir Gullibers frænda.“
Eftir að Panda og landkönnuðurinn höfðu lokið við að
draga upp flaggið, héldu þeir áfram ferð sinni. En
Aloysius varð alltaf reiðari og reiðari. Og hann braut
rúðu í reiðikasti vegna þess að eigandi garðsins vakn-
aði ekki. En brothljóðið vakti eigandann og nokkrum
mínútum síðar birtist fölt andlit hins öskuvonda eig-
anda í glugganum og tvíhleyping var beint að brjósti
Aloysiusar. „Hvað á allur þessi hávaði að þýða um há-
nótt?“ hrópaði eigandinn reiðilega. „Það er -innbrots-
þjófur í garðinum þínum, herra,“ kallaði Aloysius
frændi hikandi röddu. „Þeir hafa dregið upp flagg. Þú
getur ekki leyft þetta núna. Komdu út og rektu þá í
burtu.“ „Innbrotsþjófur?“ endurtók röddin gremjulega.
„Reka þá? Allt í lagi, ég mun byrja á þeim háværasta.“
6 FÁLKINN