Fálkinn - 17.01.1962, Blaðsíða 37

□TTD - BARDAGINN UM ARNARKASTALA
Fáfnir fór nú inn í kastalann og sem tíður gestur gat hann
gengið beint til herbergja Klængs án hindrunar. Hann opnaði
hurðina varlega og sá hinn ákafa gullgerðarmann, sem var
að kæla sjóðandi vökva í opnu keri. Gamli maðurinn tautaði
við sjálfan sig: „Gult, mikið gult botnfall. Það merkir árang-
ur.“ Gesturinn gekk hægt inn í herbergið. „Enn ein blanda,"
hélt sá gamli áfram. „Mig vantar efni til að breyta botnfallinu
í gull. Hvar fæ ég það? Ég er að ná árangri...“ „Yður tekst
þetta," sagði rödd að baki hans. Klængur sneri sér við og sá
Fáfni. „Ég er með formúlu efnisins," sagði Fáfnir. „Það var örð-
ugt að ná í hana. Hún er mjög verðmæt.“ Klængur andvarpaði.
Fáfnir hafði fært margar formúlur og mörg efni, allt mjög dýrt.
„Sjáið þér, þér hafið fengið gult botnfall. Formúlan mín breytir
því í gull. Erfiði yðar verður þá vel launað. Bara ein formúla
enn,“ sagði Fáfnir. „Af hverju búið þér ekki sjálfur til gull.
Þér hafið formúluna," sagði Klængur. „Ég er ekki gullgerðar-
maður. Mig skortir þekkingu. Þess vegna vil ég hjálpa yður —
auðvitað ekki án borgunar. Þér viljið búa til gull og formúlan
mun gera yður ríkan. Verðið er alls ekki ósanngjarnt." „Satt er
það,“ sagði Klængur. „Ein formúla enn, og ég get búið til gull.“
Hann þagði um stund. „Hvað kostar hún?“ spurði hann hikandi.
„Hún kostar Arnarkastala,“ anzaði Fáfnir ákveðið. „Kastalann,“
sagði Klængur í örvæntingu. Hvað yrði um Ottó, ef hann léti
kastalann. En Fáfnir hugsaði: Mundi sá einfaldi láta undan
þessari freistingu?
Ottó hafði hæft dádýrið og sneri aftur til kastalans. Hann hafði
ekki hugmynd um ákvörðun föður síns. Klængur gerði samning.
„Þér fáið kastalann eftir tvo mánuði, ef mér tekst að búa til
gull. Annars skilið þér öllu aftur.“ Fáfnir hikaði andartak, en
skrifaði síðan undir samninginn. „Hérna er formúlan," sagði
hann og horfði á Klæng fletta gulnuðu skjalinu í sundur. Yfir
varir Fáfnis kom viðbjóðslegt glott. Gamli maðurinn las skjalið
af ákafa. Skyndilega fölnaði hann upp og skjalið rann úr til-
finningasljóum höndum hans. „Illgresi Satans úr Dauðadalnum,"
muldraði hann ..'. „Illgresi Satans ...“
FALKINN
37