Fálkinn - 17.01.1962, Blaðsíða 13

smásaga eftir willy corsary
gulnuð mynd, alveg eins og
hann hafði búið í vitund
hennar fyrir stuttu síðan,
— bréf með máðum bók-
stöfum.
En hún gekk áfram. Hún
vildi hitta hann aftur og
sanna sjálfri sér, að hann
hefði gleymt henni, henni og
loforði sínu. Hún vildi kom-
ast að raun um, að það hafði
verið rétt af henni að trúa
ekki á ástina. Þá mundi hún
ekki finna til þessa sársauka
framar, sem stafaði af til-
gangslausri þrá er um seinan
lifði í brjósti hennar.....
Nú stóð hún fyrir framan
húsið hans. Það var gamalt
hús, sem stóð við fáfarna og
virðulega götu. Fyrir framan
það uxu stór trjágöng, á bak
við það var blómagarður með
nokkrum grenitrjám.
Aftur sá hún fyrir sér
hvernig líf hennar hefði orð-
ið hér. Og án þess að hún
gerði sér grein fyrir
því milduðust andlitsdrættir
hennar við hugsunina um
líf það, er hún hefði eytt
með honum, í ást og. ein-
drægni, ævikvöld með hon-
um, undir blómguðum aldin-
trjám.
Ef til vill hefði líf hennar
þá ekki verið á enda nú, ef
til vill hefði hún þá alls ekki*
orðið veik.
Hún hringdi dyrabjöllunni.
Stúlka kom til dyra.
,,Er læknirinn heima?“
spurði hún. og rödd hennar
skalf ofurlítið.
,,Nei frú,“ svaraði stúlkan
og horfði rannsakandi á hana.
„En gerið svo vel að koma
inn, læknirinn bjóst við yður.
Hann sagði að þér kæmuð ef
til vill meðan hann væri úti,
en ég ætti þá að biðja yður
um að bíða.“
Hún starði á ungu stúlk-
una, en harkaði síðan af sér
og brosti órólega Þessi orð
voru auðvitað venjuleg skila-
boð ef svo skildi vilja til að
sjúklingur kæmi. Þó skalf
líkami hennar, þegar hún
gekk inn, og hjarta hennar
sló hraðara.
Unga stúlkan vísaði henni
inn í herbergi nokkurt, en
lokaði síðan hurðinni á eftir
sér.
Hún var stödd í einka-
herbergi, ofur venjulegu
einkaherbergi. Húsgögnin
voru mjög einföld og í ljós-
um litum. Herbergi, sem féll
henni vel í geð. Herbergi eins
Frh. af bls. 38
FALKINN
13