Fálkinn - 12.12.1962, Blaðsíða 10

UNDIRFÚT ERU
AÐALSMERKI
KVENLEGS
ÞDKKA
FALKINN
JÚr PÐSTHÖLFIÐ
Það á að gefa börnum brauð .. .
Kæri Fálki. — Ég er nú kominn á sjötugsaldurinn og að
mestu hættur að vinna erfiðisvinnu, enda leyfir heilsan það
ekki. Ég á tylft barnabarna og ég hef venjulega glatt þau
smávegis fyrir jólin. Nú er svo komið að ég sé mér það ekki
fært sökum fjárskorts, enda er ég hræddur um, að blessuðum
börnunum þyki lítið til gjafanna minna koma, ef ég færi að
gefa þeim sína hverja vettlingana, en þá get ég fengið ódýrt
hjá gamalli konu í nágrenni við mig. Eiginlega veit ég ekki
hvort ég á að sleppa að gefa greyjunum nokkuð að þessu
sinni, eða hvort ég á að gauka einhverju smávegis að þeim.
Ég held að hann nafni minn verði vonsvikinn, ef hann fær
ekkert frá mér um þessi jól.. . .
Gamall maður.
Svar:
Bezt væri aö skilja engan útundan en gefa öllum „eitthvaö
smávegis", eins og bréfritari kemst að oröi. Eöa þá aö gefa börn-
unum ekki neitt. Flest börn fá þessi reginar ósköp af gjöfum,
en menn ættu aö vera þess minnugir, aö litlu veröur Vpggur feginn.
Bíllinn út af verkstæðinu.
Kæri Fálki. — Þegar ég hripa ykkur þessar línur er
nóvembermánuði að ljúka og þá hefur bíllinn minn verið á
verkstæði í þrjár vikur samfleytt. Þannig hagar til, að ég er
utanbæjarmaður og kann ekki á verkstæðin hér. Fyrst fór
ég með bílinn á eitt verkstæði, þar var mér sagt, að ég fengi
hann eftir viku, þegar þeirri viku var lokið, kom ég og ætlaði
að sækja bílinn minn, en þá var hann ekki búinn. Þeir höfðu
ekki snert á honum. Ég vil taka það fram, að það var mjög
smávægilegt, sem var að honum. Ég varð vondur og ók til
næsta verkstæðis. Eftir langa mæðu tókst mér að finna verk-
stjórann, sem til allrar guðslukku var ekki í kaffi og tjáði
mér, að ég gæti fengið bílinn eftir viku. Ég varð að láta
mér það lynda og yfirgaf staðinn. Eftir nákvæmlega viku
kom ég aftur og hugðist taka bílinn, borga og þakka fyrir
snör handtök. En viti menn, þeir höfðu ekki snert á honum.
Það fauk í mig, en þá hlógu þeir bara upp í opið geðið á mér
og spurðu, hvort ég væri sveitamaður og vissi ekki að vika
á bílaverkstæði þýddi hálfur mánuður, auk þess hefði engu
verið lofað. Nú, það var ekki annað að gera en sætta sig
við þessi málalok og sjá, hvort þeir stæðu við það, sem
þeir hefðu sagt. Ég gíraði mig því heim í herbergi og nú
þegar ég skrifa þetta bréf er ég inni á kaffihúsi í námunda
við verkstæðið, því að þeir lofuðu, að þeir skyldu vera búnir
með bílinn minn, ef ég kæmi aftur eftir tvo tíma. Ég skt'ifa
ykkur aftur, ef þeir verða ekki búnir.
Kær kveðja.
Utanbæjarmaður.
Svar:
Viö þökkum utanbæjarmanni fyrir skemmtilegt bréf og vonum,
aö bifreiöaverkstœöin inni betri þjónustu af hendi framvegis. Ann-
ars höfum viö haft af því spurnir, aö stéttin sé fámenn og geti varla
annaö öllum þeim viögerðum, sem þeir eru beönir um, enda fjölgar
bílunum með hverju ári.
Að borða gæs.
Kæra Pósthólf. — Mig langaði mikið að spyrja þig, hvort
sá siður, sem margir hafa á jólum hér sé íslenzkur að upp-
runa, en hann er að borða gæs. Ég veit um marga, sem gera
það, og eftir því sem mér er sagt verður þeim ekkert meint
af. Ég vona svo, að þú svarir þessu fljótt og vel og ekki
seinna en í jólablaðinu.
Mathákur.
Svar:
Ónei, elcki er sá siöur íslenzkur aö uppruna eftir því sem viö
bezt vitum. Hann er sennilega danskur. Viö viljum livetja fólk til
þess aö vera þjóölegt og eta hangikjöt.