Fálkinn - 12.12.1962, Blaðsíða 57

Iljá vondu fólki
Framhald af bls. 19.
lifði mikið í öðrum heimi og ekki vildi
hann mikið af bænum. Ég svaf í sama
herbergi og hann og stundum um næt-
ur vaknaði ég við það að karl var
seztur framá og farinn að tauta: „Farðu
þarna, ferðu þarna, svei þér!“ Þá var
hann að fást við anda. En hann dreymdi
líka margt og vissi sitt af hvoru. Það
var líka í vinnumennsku hjá afa í mörg
ár ein ágætis kona en þeim kom stund-
um illa saman vinnumanni og henni
svona eins og gengur. Einn morgun segir
afi við vinnumann: „Dreymdi þig eitt-
hvað merkilegt í nótt.“ „Já,“ svarar
vinnumaður, „mig dreymdi merkilega
í nótt. Mig dreymdi að ég var dauður
og fór til himna. Þar hitti ég Pétur og
hann ætlaði að hleypa mér inn, en
spurði, hvað ég vildi gera í himnaríki
Ég sagði honum sem var að ég hefði
mest fengizt við fjármennsku og vildi
gjarnan halda því áfram.“ Þegar hér
var komið gellur í vinnukonu: „Er þér
ekki nóg að drepa féð fyrir blessuðum
prófastinum, þarftu nú líka að drepa
fyrir drottni sjálfum.“ Henni þótti hann
stundum svifaseinn með féð á fjörun-
um.
Þetta var mesta prýðisfólk.
Meðan við erum að borða er spjallað
um daginn og veginn. Við spyrjum
húsfreyju hvernig henni líki að kenna
hér.
— Ég kann prýðilega við þetta.
Börnin eru áhugasöm og skemmtileg.
Þetta er dálítið öðruvísi en í bænum.
Þar kenndi ég vanþroskuðum börnum
eða þeim sem einhverra hluta vegna
höfðu dregizt aftur úr. Hér í sveitinni
hefur maður miklu meiri tíma, — get-
ur stunduum lesið bók. Þetta er líka
miklu heppilegra fyrir börnin.
Þegar við höfum lokið við að matast
og drukkið kaffisopann segir Árni, að
bezt sé að sýna okkur bæinn.
— Hér uppi eru fjögur herbergi. Það
•var dálítið kalt vegna þess að þetta er
gamalt hús og óeinangrað svo ég setti
hér einangi'un. Ég fékk mér líka ljósa-
mótor, sem er þarna úti í f jósinu og kost-
aði offjár. og honum fylgdi sá galli, að
maður þurfti út að slökkva á honum.Mér
þótti þetta leiðinlegt að paufast í myrkr-
inu og svo var oft kalt. Ég fann þetta
patent. Þessi snúra liggur út í fjósið
á ádreparann á vélinni. Svo tek ég bara
í spottann, svona, og halla mér upp í
um leið.
Við þökkum góðan beina og kveðj-
um. Um leið og við ökum úr hlaði kall-
ar Árni á eftir okkur.
— Komið þið við hjá honum Jónasi
á Jörva.
★ Að Jörva.
Þegar við ökum í hlað að Jörva blas-
ir við okkur hvítt nýreist steinhús. Við
hlið þess stendur gamli bærinn og í
Electrolux NÝTT!
Vinsœlasti kœliskápurinn ELECTROLUX S — 71 C
fœst nú hér á landi. Nýjungar eru: Segullœsing, sterk-
ari lamir, varanlegri hillur. S — 71 C er samt ódýr-
asti kceliskápurinn af þessari stœrð: Rúmar 210 lítra
(7,4 C.U.F.T.)
bæjarsundinu hittum við Jónas Ólafs-
son. Jónas er góðlegur maður, stór, með
grátt hár og dillandi hlátur.
— Hann sér Árni sagði okkur að tala
við þig.
— Jæja, sagði hann það, blessaður.
Það er skemmtilegur maður hann séra
Árni og minnir mig stundum á afa sinn.
En ég er enginn fræðimaður eins og
þeir á Snorrastöðum því þeir eru miklir
fræðimenn. Ég er bara hestamaður eins
og hann Sigurður Ólafsson söngvari og
hann er ekki einungis góður hestamað-
ur, hann er líka skemmtilegur karl.
Þekkið þið Sigurð? Það er alveg furðu-
legt hvað hann getur kennt hestunum.
En gangið í bæinn og fáið ykkur kaffi-
sopa því maður getur ekki neitað að
spjalla við ykkur ef þið eruð friðaðir
eins og Fálkinn. Það er alltaf gaman að
fá menn í heimsókn að maður nú ekki
tali um stórhöfðingja eins og ykkur.
Einar Ben. var stórhöfðingi og Jónas
Jónsson frá Hriflu segir að landið hafi
verið of lítið fyrir hann. Alltaf skar
hann sig úr, hann Einar Ben.
Við göngum í bæinn á eftir Jónasi
og fápm okkur sæti í hlýju eldhúsinu.
— Svo þið eruð blaðamenn. Mér er
ekki vel við blaðamenn því þeir eru
sagðir hættulegir. Nú á dögum er mað-
ur alveg hættur að sjá höfðingjana úr,
það er sko enginn munur á hvort maður-
inn er prestur eða bóndi. Einu menn-
irnir sem skera sig úr eru útgerðar-
mennirnir. Þeir skera sig alltaf úr.
Og Jónas skellihlær.
— Eru draugar hér 1 sveitinni,
Jónas?
Nú verður karl dálítið skrítinn á
svipinn.
— Ég hef ekki orðið var við þá, en
þeir hafa séð þá sumir. Ætli þeir séu
ekki dauðir, draugarnir. Einu sinni sá
ég einn, en hann var nú ómerkilegur
þegar betur var að gáð. Það var flík á
snúru, ha, ha, ha.
— Þekktir þú ekki séra Árna Þórar-
insson?
— Hvort ég þekkti hann, þann öðl-
ingsmann. Hann var skemmtilegur mað-
ur hann séra Árni Þórarinsson. Hann
sagði mikið af sögum af frábærri leikni,
enda helvítis útvarpið ekki til að tefja
fyrir. Og ekki hefði mikið þýtt fyrir
okkur að fara í rökræður við hann því
alltaf hafði hann tíu rök á móti einu.
Hann hafði gaman af að fá menn í heim-
sókn ef það voru skemmtilegir menn,
en leiddist hinir og sagði það við þá.
Hann var ófeiminn að segja það sem
Sjá næstu síðu.
FÁLKINN 53