Fálkinn - 12.12.1962, Blaðsíða 67

hann um það. Roknalöðrung, sem velti
honum af skemlinum.
Jónka varð svo við, að hann hreyfði
sig ekki, og engar hrynur heyrðust í
honum.
Það var húsbóndinn, sem lokisns þreif
til hans, þarna sem hann lá, setti hann
í hið fyrra sæti sitt, sagði við hann
ofboð rólega:
Sittu kyrr og hugsaðu þig vel um,
Nonni minn. — Og þú kona góð; væri
ekki nær að spyrja drenginn, hvað til
kemur, að hann hefur breytt orðum
bænarinnar, en að ráðast á hann með
offorsi og' barsmíðum?
Húsfreyja var staðin á fætur.
Nú þykir mér týra á skarinu. Á nú
að fara að sproksetja mig. af því að
þessi grútarháleistur, sem Guð er mér
til vitnis um, að ég legg á mig að setja
jafnhátt okkar eigin börnum í smáu
og stóru, enda þótt örðugt sé fyrir heim-
ilið að skarta með uppruna hans, lætur
meðfædda eigingirni sína, ég segi og
endurtek það, eigingirni, sem hann ekki
á langt að sækja, leiða sig í þær ógöng-
ur, að hann snýr sjálfu Faðirvorinu ekki
beinlínis upp á skrattann, en þó upp á
það, sem er litlu betra, nefnilega sjálf-
an sig.
í sama bili þaut einnig Jónki á fætur,
en fékk varla mælt fyrir gráti, aðallega
vegna þess. að sjálfur húsbóndinn hafði
þrátt fyrir hroðalegt afbrot hans kallað
hann jólanafninu, kallað hann Nonna
— en allir í baðstofunni yrðu að heyra,
að hann kynni bænina rétt og því hróp-
aði hann:
Faðir vor! — faðir vor! faðir vor! ....
Húsbóndinn lagði lófann á kollinn á
honum, þaggaði niður í honum — átti
vantalað við konu sína:
Við vitum það bæði og öll, að þú ert
ekki skyni skroppin. Samt dettur þér
engin önnur ástæða í hug en eigingirni
tökubarns, sem verður á að mismæla sig
og það einmitt svona. Gæti það ekki ver-
ið vöntun á samúð, sem að baki stæði
bögumælinu? Hræddur er ég um, að
enginn hér á bæ þyrði að sverja sig
saklausan, ef útú í þá sálma væri farið.
Áminningarræða húsbóndans fór fyrir
ofan garð og neðan hjá Jónka. Enda
varla til annars ætlast.
Staðreynd var það eigi að síður, að
húsmóðirin þreif hann í fang sér, bar
hann niður í kamesið undir baðstofunni
og ræddi við hann langa lengi.
Að vísu skildi hann engan veginn til
fulls, hvað hún var að leggja niður fyr-
ir honum, eða hvað að baki bjó spurn-
ingum, sem hún lagði óspart fyrir hann.
Það skipti heldur ekki máli. Hún var
honum góð — eða reyndi að vera það,
sem raunar kom í sama stað niður. —
Önnur eins jól hafði Jónki aldrei átt.
Allir á heimilinu létu hann njóta rétt-
nefnis. Kölluðu hann í öðru hverju orði
Nonna sinn, og þar fram eftir götunum.
Sú agnarögn af þykkju, sem skotið
hafði upp í selskolli eins og draugur
úr fiskhlaða, og það á sjálft jólakvöldið,
var of ómerkileg til að hafa af henni
hugarangur. Það bar þannig til:
Hann hafði slökkt á kertinu sínu.
Því eina, sem hann átti. Myndarlegu
tólgarkerti.
En honum hafði líka verið gefnir
vettlingar, og fannst ofrausn að njóta
hvoru teggja í senn. Skelfing væri gam-
an að geyma kertið, þangað til eftir
hátíðina. Ef einhver, eða allir, skyldu
finna upp á því, að fara aftur að kalla
hann Jónka. Sem honum raunar fannst
ósennilegt, svo sem nú var komið.
Nema húsmóðirin tók þá allt í einu
eftir því, að ekki logaði á kertinu hans:
Það hefur slokknað hjá þér, Nonni
minn, sagði hún og kveikti á ný.
Eftir ofurlitla stund tókst honum að
koma því svo fyrir, að aftur slokknaði
á kertinu, án þess að hann beinlinis
væri þess valdur.
Og er húsfreyja furðaði sig á, að ekki
Framh. á bls. 66.
Kaupmenn - Kaupfélög
tflcdet S00
Framleitt úr I. flokks amerískri nylonteyju.
Nær upp fyrir mitti og aS ofan eru fínir smá-
teinar, sem gera vöxtinn mjúkan og spengi-
legan.
Framleidd í tveimur síddum.
Stærðir: Small — Medium — Large.
Litir: Hvítt — Svart.
Biðjið um MODEL 500 og þér fáið það bezta sem völ er á.
Heildsölubirgðir:
DAVÍÐ S. JÓNSSON & CO. H.F., Reykjavík.
LADY H.F lífstykkjaverksmiðja,
Laugavegi 26 — Sími: 10-11-5.
FÁLKINN
63