Fálkinn - 15.05.1963, Síða 25

við að halda henni. Saman tókst þeim
að þvinga hana niður í stól. Blá augu
Nellu voru köld og miskunnarlaus.
— Þegar straumurinn breytist tök-
um við hana með okkur í bátinn, sagði
hún hægt. — Síðan látum við hana sjá
um það sem eftir er. Hún mun hverfa
sporlaust og allir munu álíta að hún
hafi flúið . . . sérstaklega þegar upp
kemst, að hún hefur tekið allt verðmætt
í húsinu með sér.
Meg sat sem lömuð og hlustaði á
þetta. Hún megnaði ekki að streitast
á móti lengur. — Þú verður að gæta
hennar vel þar til ég kem aftur, Bruce.
Sæktu reipi og bittu hana við stólinn.
Það er bezt að kefla hana líka svo að
hún geti ekki æpt.
Bruce Preston hreyfði sig ekki.
— Hvert ætlarðu að fara, spurði
hann.
— Til Cliff House.
— Þú ert gengin af vitinu!
Nella hló lágt.
— Þegar ég var eiginkona Roberts
keypti hann heilmikið af dýrmætum
og fallegum skartgripum handa mér.
Fimm hundruð pund munu heldur ekki
endast okkur lengi.
Bruce svitnaði. — Hvers vegna að
stofna sér í slíka áhættu, spurði hann.
— Þeir munu þekkja þig aftur.
Hún hló hæðnislega.
— Líttu á okkur báðar, sagði hún
og gekk fast upp að Meg. — Ef mér
tekst að halda mér í hæfilegri fjar-
lægð, mun frú Verney aldrei geta séð
neinn mun á frummyndinni og eftir-
myndinni. Eg verð að minnsta kosti að
hætta á þetta. Skartgripirnir munu
færa okkur talsverða peningaupphæð
í aðra hönd, Bruce. Og þegar upp kemst,
að skartgripirnir eru allir horfnir, þá
beinast öll bönd að þessum kvenmanni.
Nella sá sjálf um, að Meg yrði ræki-
lega bundin. Síðan fór hún leiðar sinn-
ar. Meg varð að beita sig hörðu til
þess að láta ekki örvæntinguna ná
yfirhöndinni. Hún vissi að nú var um
líf og dauða að tefla. Ef hún væri ekki
róleg og hugsaði rökrétt, þá mundi hún
hverfa sporlaust. ..
— Bruce. . . leystu frá munninum á
mér, bað hún. — Ég lofa að hrópa ekki.
Hann hikaði. Meg fann að honum
geðjaðist ekki að fyrirætlunum Nellu.
— Þú hefðir ekki átt að blanda þér
inn í þetta. Ég vildi ekki gera þér neitt
mein, sagði hann og leysti frá munnin-
um á Meg.
Meg stundi þungan. Hún var fegin
að henni hafði tekizt að fá Bruce til
að tala.
Nú reið á að nota tímann vel.
— Hvar hefur Nella verið alla þessa
mánuði, spui’ði hún. — Og hvað gerð-
ist eiginlega kvöldið, sem hún og Ro-
bert rifust?
Bruce virtist glaður yfir að fá að
tala um þetta. Brátt hafði hann sagt
henni upp alla söguna. Meðan hann
talaði reyndi Meg varfærnislega að losa
böndin af höndunum. En allt í einu
uppgötvaði hann hvað hún aðhafðist.
— Það þýðir ekkert fyrir þig að
reyna að komast undan, sagði hann. —
Þú hefur ekki minnstu von um að það
takizt.
— En bandið skerst inn í handlegg-
ina á mér, kvartaði Meg. — Það er
allt of fast bundið. Geturðu ekki losað
það ofurlítið?
Hann hló næstum sjúklega. — Held-
urðu að ég sé fæddur í gær? sagði
hann hæðnislega.
— Ég hef ekki minnstu möguleika
Framh. á bls. 28.
FALKINN 25