Fálkinn - 26.04.1965, Blaðsíða 39

NAR ÁSTIR TIL SÖLU
minningar að vegarnesti á heimleið.
Papagallo getur verið á ýmsum aldri,
allt frá 14 og upp í 70 ára, eftir aldri
kvennanna. Hann getur verið iðjuleys-
ingi, starfandi lögfræðingur, stúdent eða
hvað sem er.
„Hér gerum við ekkert annað en
hugsa vel fyrir erlendum ferðakonum
á öllum aldri... við sjáum fyrir því,
að þær eignist ánægjuríkar minningar
um Ítalíu-ferðina. Milljónir erlendra
kvenna koma hingað árlega, og hreint
ekki svo fáar nær eingöngu til þess að
upplifa eitthvað spennandi — sérfag
okkar... Og þess vegna álítum við,
að meðal þeirra séum við í miklum
metum, og það færir Ítalíu miklar gjald-
eyristekjur! En lögreglan, hvað gerir
hún svo? Hún eltir okkur, hótar okkur
sektum og fangelsi, ef við höldum okk-
ur ekki fjarri konunum, sem koma ef
til vill til Ítalíu einvörðungu til að hitta
okkur!“
Þessi bitru orð mælti Romolo, 22 ára
stúdent frá Róm, hávaxinn, dökkur yfir-
litum og snyrtilega klæddur papagallo.
Þetta sagði hann, er ítölsk yfirvöld
hófu fyrir alvöru herferð gegn þessum
mönnum. Það kann að vera, að Romolo
hafi að einhverju leyti rétt fyrir sér,
en við skulum líta á málið frá báðum
hliðum. Ítalía er mesta ferðamannaland
heims, og hefur verið svo síðastliðin
tíu ár. Ferðamannastraumurinn náði há-
marki árið 1962; þá komu til landsins
hvorki meira né minna en 22 milljónir
erlendra ferðamanna! — En 1963 lækk-
aði talan, og 1964 lækkaði hún ennþá.
Blöðin á Ítalíu höfðu uppi getgátur
um orsakir þessarar fækkunar, en voru
ekki á einu máli. Ýmsir kenndu um
hækkandi verðlagi, meðan lönd eins og
Spánn og Júgóslavía bjóða mun ódýr-
ara uppihald; aðrir nefndu ,,and-þýzk-
an“ áróður í ítalska s-jónvarpinu (á
undanförnum árum hafa þýzkir ferða-
menn haldið fjölda baðstranda gang-
andi); of mikil læti og hávaði á bað-
stöðum, og einkum þó, að erlendar
konur hafi ekki getað farið ferða sinna
í friði, en verið stöðugt ónáðaðar af
papagalli, þessum freku og ágengu karl-
mönnum, sem ekki létu sér nægja að
þylja yfir þeim ástarjátningar sínar, en
hafi einnig í sífellu verið þuklandi og
káfandi á þeim, hingað og þangað! Jafn-
vel á fjölförnum götum! Og áður en
ferðamannastraumurinn hæfist í ár,
ákváðu yfirvöldin að gera allt, sem
þau gætu til að rétta það álit, er Ítalía
naut áður í ferðamálum um allan heim.
Meðal annars skyldi lögregluvaldi tafar-
laust beitt gegn allri ágengni papagalli-
’anna.
Og það er víst engin miskunn hjá
Magnúsi. Fyrir giftar og trúlofaðar kon-
ur eða aðrar, sem eru einungis haldnar
áhuga á fornminjum, málverkasýning-
um og siðsömum baðháttum, hafa papa-
galli alla tíð verið hreinustu plágur.
En við sögðum einnig um hinn róm-
verska papagallo, Romolo, að hann hefði
að vissu leyti rétt fyrir sér. Hann sagði
að flestar ferðakonur kæmu einungis
til Rómar til að hitta papagalli’ana og
kynnast hinni heitu, suðrænu ást. Og
á því leikur enginn vafi, að þegar smá-
borgaralegar konur frá Mið-Þýzkalandi,
siðsamar enskar stúlkur, sem syngja
í sunnudagaskólakórnum heima í Bret-
landi, reglusamar kennslukonur írá
Noregi og amerískar frænkur haldnar
ýmsum vanmetakenndum, koma til
Ítalíu — þá er það vegna hins mikla
áhuga ítalskra karlmanna, að þær þeyta
burt hálshnepptum kjólum, setja upp
þröngar plússur, þröng og stutt pils og
síðan í snöggri röð: farið í hárgreiðslu,
keyptir ítalskir skór og slæðingur af
ítölskum sumarklæðnaði — og síðan
út að skoða borgina. Og þetta á ekki
einungis við um ungu stúlkurnar. 40—
50 ára gamlar konur verða gripnar
ævintýraþrá, og hvort sem þær eru
einar eða nokkrar vinkonur saman, þá
má sjá þær ganga um göturnar með
eftirvæntingu í augnaráðinu. — Að
minnsta kosti skilja ítalskir karlmenn
það þannig, og þess vegna renna þeir
ástleitnum augum sínum þvers og kruss
um raðir erlendra kvenna sem, sam-
kvæmt þeirra skoðun, eru komnar á
fund blóðheitra, ítalskra elskhuga. En
rétt skal rétt vera: drjúgur meiri hluti
• •••••••••• Framh. á bls. 45.
-A götum,
baðstöðum,
almenningsgörðum
og hótelum
falbjóða ítalskir
karlmenn
erlendum ferða-
konum
ástir sínar.
-Papagalli eru
sérfræðingar í
sínu fagi.
Þeir sjá
erlendum konum
fyrir ógleyman-
legum
ævintýrum — en
lögreglunni
fyrir
atvinnu
FÁLKINN 39