Fálkinn - 25.04.1966, Blaðsíða 7

SVART
HÖFÐI
SEGIR
það á undanförnum árum að greiða skatta og útsvör af millj-
ónum á milljónir ofan, verða ekki eignalausir þótt þeir þurfi
að greiða skattsektir. Þeir hafa lifað vel og halda áfram að
lifa vel á þeim peningum sem almennir launþegar verða að
greiða fyrir þá.
Að móðga goöin
ÓTT undarlegt megi virðast, þá þykir fínt í pólitísku lífi
hér á landi að lifa flekklausu fjármálalífi. Leiðandi menn
í þeim efnum eru þeir Bjarni Benediktsson, forsætisráðherra,
og Eysteinn Jónsson, formaður Framsóknarflokksins. Báðir
þessir menn hafa haft ærin tækifæri til að auðgast, en hafa
Íátið vinninginn liggja. Þeir eru báðir, sem forustumenn, svo
harðir í þessum efnum, að þeir treysta miðlungi vel þeim
samstarfsmönnum sínum, sem auðgazt hafa á skömmum tíma,
og líta varla á það sem einkamál viðkomandi aðila. En það
er ekki nóg þótt fínt sé að láta laun sin duga í stjórnmála-
lífinu. Hér á landi þykir fínt að auðgast sem mest á sem
skemmstum tíma. Hér er fæstum gefið að gerast auðugir með
íieiðarlegu móti. Þó eru á þessu nokkrar miklar undantekn-
ingar. Það sem virðist hafa þjáð peningamenn mest eru sjálf-
sagðar skattgreiðslur til samfélagsins, sem skapar þeim að-
stöðuna til auðsöfnunarinnar, illrar eða góðrar. Og í raun-
inni líta gamalgrónir skattsvikarar á skattalögregluna sem
hreina móðgun við sig, þótt hún sé í hinni erfiðustu aðstöðu
hvað vinnuskilyrði snertir, þegar hugsað er til verkefnisins.
Hún hefur þegar tekið nokkra skattsvikara, og hefur þeim
verið gert að greiða töluverðar fjárhæðir fyrir skattsvik, allt
að því fimm ár aftur í tímann. Þótt engan þessara aðila muni
um að greiða skattsektirnar, kusu þeir samt að láta vita af
sér. Til varð eins konar óformlegur klúbbur skattsvikara, sem
m. a. einkenndust af því að hafa eitthvað stutt Sjálfstæðis-
flokkinn.
Ráðherrar hrista höfuð sín
SJÁLFSTÆÐISFLOKKNUM skal sagt það til hróss, að hann
stofnaði til skattalögreglunnar, eftir að séð varð, að við
skattsvikin varð ekki unað, enda eru þau komin á geigvæn-
legt stig. Þar sem meðlimir í klúbbi skattsvikara höfðu stutt
fyrrnefndan flokk, fannst þeim kominn tími til, að flokkur-
inn gerði eitthvað fyrir þá annað en siga á þá skattlögreglu.
Út af fyrir sig er þetta gott dæmi um hugsunargang manna,
sem efla flokka einungis til að geta látið þá hlaupa undir
bagga í einkamálum. Fjórir eða fimm þessara manna gerðu
sér erindi á fund Magnúsar Jónssonar, fjármálaráðherra, og
upphófu sinn gamla glaða söng um lánsfjárskort, erfiða tíma
fyrir fyrirtæki sín, að ógleymdri skýrslu um framlag til
flokksins. Magnús sat og hlustaði á þessa rullu og lét sér hvergi
bregða. Síðan sneru gestir sér að aðalerindinu. Jú, til þeirra
hafði komið skattalögregla, og það væri rétt, að eitthvað hefðu
skolazt hjá þeim framtölin á síðustu árum. Hins vegar væri
það hrein óhæfa að vera að ragast í svona málum langt aftur
í tímann. Nóg væri að sekta fyrir næsta ár á undan, en að
fara fjögur til fimm ár aftur í tímann næði engri átt. Það
hlyti ráðherrann að sjá. Magnús hefur að vísu góða sjón, en
ekki sá hann þetta. Hann hristi bara höfuðið framan í þá.
Að vísu sagði hann að þetta mál kæmi sér ekki við sem
embættismanni, og væru þeir að höfða til hans sem flokks-
manns þá skyldu þeir heldur snúa sér til formanns flokksins.
Þeir klúbbfélagar tóku þessari ábendingu ráðherrans, og höfðu
uppi sömu þulu við Bjarna Benediktsson, forsætisráðherra.
Honum er ýmislegt annað betur gefið en gamansemi og tók
þeim félögum mjög fálega. Klúbbfélagarnir fóru því erindis-
leysu og mun svo sjálfsagt verða um aðra, sem ætla að láta
þá sem settu þessi lög þeim til höfuðs, veita undanþágur
meðan uppljóstrun skattsvika er varla hafin.
Engin miskunn
ESSI fundur skattsvikaranna og ráðherranna ætti að sýna
þeim, sem enn halda að það geti ekki verið alvara að
ætla að uppræta skattsvik á íslandi, að tíminn er útrunninn.
Svo notað sé gamalt orðtæki, þá er engin miskunn hjá
Magnúsi í þessu máli. Þeir sem verða nú að greiða hátt í
hundrað þúsund krónur á ári í útsvar og skatta af mánaðar-
launum sínum, vita hverjir það eru, sem raunverulega leggja
þessar drápsklyfjar á heimilin. Það eru ekki stjórnvöldin,
sem eru sek um það, að gífurlegt misrétti og ofsköttun á sér
nú stað. Skattheimtumennirnir eru „aumingjar á framfæri
móður sinnar“, mennirnir, sem eru með báðar hendur í vös-
um venjulegra launaþega, og eru enn að reyna að sleppa,
eins og dæmið um fundinn með ráðherrunum sýnir.
Tcomast inn í skólann, og úr
hópi þeirra, sem liafa staOizt
prófiö, eru valclir þeir er hæsta
aöaleinkunn hafa hlotiö. Próf-
iö fer fram siöast í maí, og er
ééö svo um, aö þaö ekki rekist
á viö prófin í gagnfræöaskól-
unum. SJcrifleg próf eru í ís-
lenzku, dönsku og reikningi.
Vmsókn um leyfi til aö þreyta
prófiö á aö leggja fram á skrif-
stofu Verzlunarráös Islands, og
Íiangaö veröur aö fara til aö
útfylla eyöublaö, greiöa próf-
gjaldiö 200 krónur og taka viö
Yjölrituöu blaöi meö upplýsing-
um um, livaö kunna þarf undir
prófiö. Ég vona, aö þessar upp-
lýsingar nœgi. Þaö getur vel
hugsazt, aö rithandarþáttur
veröi tekinn upp í blaöinu. Svo
þakka ég EG gott bréf.
Bréfaskipti
Kæri Fálki!
Getur þú sagt mér hvað ég
á að gera. Mig langar svo mik-
ið til að skrifast á við útlenda
stelpu, 11—12 ára. Ég skil fær-
eysku og dönsku og er 11 ára.
Ef þú gætir hjálpað mér þá er
utanáskriftin:
Sigríður Hannesdóttir.
Felli, Sandgerði
Island.
Svar:
Fálkinn er óvíöa keyptur
erlendis, en þó er ekki vonlaust
aö þú fáir svar út á þetta bréf
þitt. En annaö goetir þú gert:
SkrifaÖu einhverju þekktu
blaöi i Danmörku eöa Færeyj-
um og beöiö um aö birta nafn
þitt i bréfadálki. tJr því aö þú
lest dönsku þá þekkiröu sjálf-
sagt eitthvert danskt blaö.
Sendu því línu og líklega færöu
lijálp.
Kæri Fálki!
Ég hef séð gamla og not-
aða aðgöngumiða selda í einu
af vínveitingahúsum bæjarins.
Mér er sagt, að eigandinn sjálf-
ur hafi verið sá sem seldi.
Vitanlega er hér um eina teg-
und skattsvika að ræða. Hvar
er skattalögreglan í svona til-
fellum ?
Svar:
Fulltrúi toilstjóra á aö hafa
eftirlit meö slíku, aö þvi er
viö bezt vitum.
PCJST
HCJLF
1411
FALKINN
7