Fálkinn - 25.04.1966, Blaðsíða 27

— Get ég hjálpað þér? spyr
hún varfærnislega.
Hann vill það ekki.
— Þetta er nokkuð, sem ég
verð að sjá um sjálfur.
— Já, en ég vildi gjarnan
verða þér til aðstoðar, ef ég
gæti... Bráðum verð ég líka
konan þín ...
Og svo segir HeinZ henni,
hvað það er, sem honum liggur
á hjarta.
— Ég sagði þér frá tízkuhús-
inu í Munchen. Málið væri
leyst, ef mér aðeins tækist að
leysa hinn hluthafann út. Sjálf-
ur á ég 50,000 mörk, en mig
vantar 20,000 í viðbót...
í stuttu máli: Heinz fær
20,000 mörkin hjá Marion, og
það er allt, sem henni hefur
tekizt að spara saman, og hún
tekur lán í ofanálag.
En upp frá þessu verða verzl-
unarferðir hans bæði fleiri og
lengri. Það er ekki meira en
svo að hún frétti af honum.
Traust, ást og von endast um
hríð og standa af sér ótrúleg-
ustu vonbrigði og raunir, og á
þessum tíma, grunaði hana
ekki, hve hörmulega hún var
leikin.
Marion var nefnilega aðeins
ein af mörgum. Undir nöfnun-
um Helmuth, Hoinka, Handke,
eða Heinz Markgraf komst
þessi maður yfir 300,000 mörk
Ég leita að konu. Hún á að vera 175 cm
há, dökkhœrð, grönn og fríð og hafa yndi
af börnum og dýrum. Ég er kaupsýslu-
maður sem á Mercedes Benz og vil kynn-
ast hjartahlýrri konu, 25—40 ára, sem met-
ur ást og tryggð, þráir hlýlegt heimili, en
um leið þykir gaman að ferðalögum.
(Æskilegt að hún sé efnuð, en það samt
ekkert skilyrði, enda ást og innileiki aðal-
atriðið) Aðeins nákvœmt svar með mynd-
um verður tekið til greina.
frá því í júnímánuði 1960 og
þangað til hann var handtek-
inn árið 1963. Verzlunarferðirn-
ar voru frá einni tilvonandi
brúðinni til annarrar. Oft fói
hann í þrjár heimsóknir á dag.
Hann var óþreytandi og hafði
alltaf nægan tíma.
Hann er eins og konur vilja
að menn séu. Hann talar um
börn, ef þeirra er óskað, hann
heldur hrókaræður um hund-
inn sinn, ef hann dettur ofan á
kvenmann, sem þykir vænt um
dýr, og um hraðskreiða bíla,
þegar það á við.
Hann er eldfljótur að átta
sig, og orðið „ást“ er ævinlega
árangursríkt. Aldrei er það
hann sjálfur, sem samtalið
snýst um, konan er ævinlega
miðpunkturinn.
Hann er ákærður fyrir að
hafa svikið 28 konur. Sjálfur
segir hann, að þær séu ekki
færri en 40, en veit ekki ná-
kvæma tölu. Hann beitti alltaf
sama bragðinu. Hann ætlaði að
byggja upp fyrirtæki. Annað
hvort bílaleigu í Köln, matsölu-
stað í Sonthofen, eða tízkuhús
í Munchen, og alltaf átti konart
að vera félagi hans í fyrirtæk-
inu.
Hann viðurkennir allt fyrir
réttinum og segist engu vilja
leyna. Hann segist iðrast og
biður konurnar um fyrirgefn-
ingu, og konurnar sjá, hvað
hann er orðinn tekinn, fölur og
þreytulegur á þeim tveim ár-
um, sem hann hefur setið inni.
Og þær sjá augu hans, bros og
munninn. ..
Þær vita, að hann hefur svik-
ið þær og logið að þeim, en
samt hafa þær meðaumkun
með honum. Ein þeirra hefur
boðizt til að bíða eftir honum,
þó að hún hafi verið eitt af
fórnardýrum hans. Eins og svo
margar aðrar, hefur hún séð
vonir sínar bresta og hamingj-
una falla í rústir. Samt sem
áður segir hún:
— Hann hefur skrifað mér
úr fangelsinu og lofað að bæta
ráð sitt. Ég trúi á hann. Ég
trúi, að hann sé góður innst
inni!
Hve stórt er ekki konu-
hjartað!
Gvendur trítill vildi fá
hjónaskilnað — ástæðan var
ill meðferð af konunnar
hálfu.
— Getið þér sagt réttin-
um nokkurt dæmi um þessa
illu meðferð?
— Það skai ekki standa á
því. Hérna eina nóttina
dreymdi mig að ég hefði
unnið heila milljón i get-
raunum. Daginn eftir barði
konan mig til óbóta fyrir að
ég hefði farið með pening-
ana í bankann áður en ég
vaknaði.
Ráðskona málaflutnings-
mannsins hefur trúlofazt
manni, sem alls ekki hefur
verið réttu megin við lögin
um ævina.
— Aldrei hefði ég trúað
þessu um yður, sagði gamli
málaflutningsmaðurinn dap-
ur, — að þér gætuð trúlof-
azt manni, sem hefur setið
átta ár i fangelsi.
—Finnst yður nokkuð at-
hugavert við það? Mér
finnst það mikill kostur að
giftast manní, sem hefur
vanizt á að tolla heima hjá
sér á kvöidin.
FALKINN
27