Vaka - 01.04.1927, Blaðsíða 80

190
PÁLL fSÓLFSSON: BEETHOVEN.
T’AKa]
Hann notar öll þau tæki, sem tónlistin hefir yfir að
ráða, einnig mannsraddirnar (notar gleðióð Schillers að
texta), til að syngja gleðinni dýrð, hinni hreinu, guð-
dómlegu gleði, sem flestir menn fara varhluta af. Ní-
unda hljómkviða Beethovens er frægasta verk hans og
i'rægasta hljómkviða heimsins. Hún markar ný tima-
mót í sögu sönglistarinnar.
Hátíðamessa Beethovens (Missa solemnis) og níunda
hljómkviðan eru einhver allra furðulegasti vottur um
kyngi og mátt mannsandans. — í verkum þeim, er Beet-
hoven samdi eftir níundu hljómkviðuna og hátíðamess-
una, fjarlægist hann meir og meir þennan heim. Siðustu
strok-kvartettar hans eru eins og himnesk opinberun.
Menn spyrja sjálfa sig, undrandi: Hvaðan koma slíkir
tónar? Aldrei hafa líkir tónar heyrst fyr á jarðríki.
Flestum er ofraun að skilja þá. Ekkert tónskáld hefir
skyggnst svo langt inn í fylgsni mannssálarinnar.
Páll ísólfsson.