Vaka - 01.04.1927, Blaðsíða 3

[vaka]
MUSSOLINI.
Ítalía var í iniklura vanda stödd, þá er styrjöldin
skall yfir 1914. ítalir liöföu þá nýlega háð allskæðan
ófrið við Tyrki, og fjárhagur þeirra var mjög erfið-
ur, enda hafði aldrei tekizt að koma góðu skipulagi
á fjármál ríkisins, síðan það var stofnað skömmu
eflir miðja 19. öld. ítalir höfðu þá lagt út á þá
háskalegu braut að gerast stórveldi á meðal annara
stórvelda álfunnar og höfðu þar með reist sér hurðarás
um öxl, því að þeir voru vitanlega bláfátæk þjóð, og at-
vinnuvegirnir í hinni mestu órækt og niðurníðslu í
flestum landshlutum. Enda dreymdi þá suma ítalska
föðurlandsvini mikla og fagra drauina um, að land
þeirra yrði voldugt friðarriki, sem ryddi nýjar brautir
til inenningar og mannfrelsis, en léti vopnabrak hinna
stórþjóðanna sem vind um eyrun þjóta. En ótti við yfir-
gang útlendra þjóða, sein öldum saman höfðu misþyrmt
og fótum troðið Ítalíu, minningar um fornrómverska
fræ.gð og bjartar vonir uin glæsilega framtíð urðu yfir-
sterkari og ollu því, að ítalska þjóðin tók að hervæðast
og færðist í þyngri vopnabúnað en hún hafði burði
lil að bera. En þar að auki olli margt annað fjárhags-
örðugleikum Itala og er því miður ekki tóm til að gera
grein fyrir því efni i þessari stuttu ritgerð.
Því var ekki kyn þótt Itölum litist ekki á blikuna
1914, enda munú þá flestir eða allir þeir stjórnmála-
menn landsins, sem nokkuð áttu undir sér, hafa verið
sammála um, að einsætt væri að sitja hjá og gæta full-
komins hlutleysis. ftalska stjórnin lýsti og yfir hlutleysi
landsins í upphafi ófriðarins. ítalir höfðu að vísu verið
í sambandi við miðveldin síðan 1882, en það sainband
s