Vikan - 26.04.1962, Side 7

h-&
1
' ...... - :-. :"■ .•■ \ 5i Í
ekki freistinguna og kalla:
Guðlaugur!
Hann lítur ekki við, stanzar ekki! Vera
má að mér hafi skjátlazt. Ég-er ómánn-
glöggur. Ég kalla aftur:
'iTuðlaugur! : - ^ . . :. . \
Nú liægir' tiánfl á sér. Snýr sér hálf
þunglamalega við, eins og hann eigi örð-
ugt með þessa hreyfýigu, sflýr Beint að
mér.
Það er hann.
Blessaður og^sæMisegi ég. ’Það er orð-
inn tími síðan við höfum sé^t!
Blessaður Sigurður! Það er^ átján og
hálft ár — hérumbil. \
Þögn.
Hann er hálfstuttaralegur í málí| ekki
óvingjarnlegur, en einhvern veginm ekki
viðstaddur. Ég fer að hálfsjá eftir því, að
Framhald á blas. 28.

VIKAN 7