Vikan - 28.02.1963, Blaðsíða 6

PABBIER AÐ
LÆRA
GK. RÆÐIR YIÐ
NOKKRA KVÆNTA
NÁMSMENN . . .
Það getur komið fyrir að menn hagnist beinlínis á því að hringja í vitlaust
númer, þótt það sé kannski frekar óalgengt. Það væri kannski ekki rétt að kalla
það beinlínis hagnað að ég fékk þá hugmynd í kollinn þegar ég fékk skakkt
númer um daginn, að ræða við nokkra kvænta námsmenn um hag þeirra, svona
yfirleitt. En hvað sem það er kallað, þá spunnust þessi samtöl út frá því að
ég hringdi í símann ...
Halló! var sagt með mjóróma og hikandi röddu.
— Hvar er þetta ... hvar áttu heima, vinur?
■i. ■:
Friðjón Guðröðarson tilvonandi lög-
fræðingur og fjölskylda.
„Ég á heima í Góbavoginum."
— Er hann pabbi þinn heima?
„Pabbi?“
— Já.
„Nei.“
— En mamma þín?
„Hann pabbi er að læra.“
— Hvað segirðu?
„Hann pabbi er að læra.“
— Læra ... ?
„Já.“
— Jæja, bless.
„Bless.“
Ég hló með sjálfum mér, fyrst eftir að ég var búinn að leggja heyrnartólið
Björn Björnsson guðfræðincmi gcfur syninum hafra-
grautinn, því mamma er að kvcðja — hún er að fara
að vinna.
6
VIKAN 9. tbl.