Vikan - 28.02.1963, Blaðsíða 19

Bergþóra skrifar um konur og karla.
ER HALLDÓRU
VORKUNN?
Vesalings Halldóra, maðurinn hennar kemur
svo illa fram við hana. Það er öllum ljóst, nema
ef til vill henni sjálfri. Það má alveg búast við
að hún taki hann aftur í sátt, þegar þessu ævin-
týri er lokið.
Já, aumingja Halldóra. henni er vorkunn, þótt
hún kvarti aldrei sjálf, en þurfi að þola með-
aumkvun vinkvennanna. Það getur ekki verið
ánægjulegt að eiga mann, sem er henni ótrúr
hvað eftir annað.
Þannig lítur þetta út í augum flestra. En ég,
sem þekki Halldóru, veit að hún kennir ekki í
brjósti um sjálfa sig. Hún er róleg og ánægð
kona, hamingjusöm móðir tveggja barna.
Halldóra hefur sætt síg við aðstæðurnar. Mann-
inum hennar þykir vænt um hana og börnin, en
hann er veiklundaður og það er ekki hægt að
treysta honum. Það ganga margar sögur um hann
og aðrar Konur, en hvernig lítur Halldóra á mál-
ið? Hún lætur það sem vind um eyrun þjóta.
Hún er áfram í hjónabandinu og virðist vera
ánægð með tilveruna. Þetta hneykslar vinkonur
hennar.
Eiginmaður Halldóru er af þeirri manngerð,
sem aldrei verður fullorðinn á tilfinningasviðinu.
Hann er einn af þeim, sem aldrei geta gengið til
móts við aðra, sem gefast upp, þegar á móti blæs
og halda, að allt sé eftirsóknarvert, sem þeir eiga
ekki sjálfir.
Það eru til margir slíkir menn, og þeir eiga
ekki vel heima í hjónabandi.
Hafi þeir heppnina með sér og hitti konu eins
og Halldóru, sem er nógu sterk til þess að taka
þá eins og þeir eru, getur hjónabandið blessazt.
En séu þeir ekki svo heppnir, verður líf þeirra
óslitin leit að einhverju, sem þeir vita ekki hvað
er, en kalla hamingju. Þannig menn koma kannski
einn góðan veðurdag og heimta skilnað, af því
að þeim finnst hjónabandið ekki lengur skemmti-
legt. Hvernig er hægt að tala um fyrir fólki, sem
er ekki þroskaðra en þetta? Þegar miðaldra fólk,
sem ber ábyrgð á börnum og fjölskyldu talar
eins og vonsviknir krakkar — hvernig er þá hægt
að leiða þeim fyrir sjónir, að þeir verða að líta
alvarlegum augum á skuldbjndingar sínar?
Ótryggð er mjög algeng skilnaðarorsök. Sá
seki hefur tapað trausti hins aðilans, sem finnst
hafa verið gengið á sinn hlut og er sár og von-
svikinn. En það er hægt að reyna að ná því upp
aftur og ætti það ekki að vera verri leið en sú,
að skilja.
En það er erfitt að taka ákvörðun í slíkum
málum, sérstaklega ef börn eru í hjónabandinu.
Það er hægt að setja dæmið þannig upp: Er það
rétt að fórna hjónabandinu, með sínum mörgu
kostum, þótt vonbrigði yfir svikum makans séu
sár — verður ekki að hafa í huga, að þarna er
venjulega um stundarævintýri að ræða?
Framhald á bls. 47.
SKÓLAKJÓLAR
Skokkar og vesti eru hentugur skólafatnaður, því að hægt er að skipta
um peysur og blússur innanundir eftir vild. Þessir tveir kjólar
á myndinni eru úr flannel. T. v. er rauður skokkur með sérkennileg-
um vösum, bryddaður með dökku í sama lit og peysan innan undir.
Gylltir hnappar á vösunum. T. h. er vesti, tvíhneppt með gjdltum
linöppum. Þarna er það i öðrum lit en pilsið, en fallegra væri jafnvel
að hafa pilsið í sama lit og nota svo peysu i öðrum lit innanundir.
Báðar peysurnar eru með háa, nýja rúllukraganum.
VIKAN 9. tbl. — jg