Vikan - 05.09.1963, Blaðsíða 4

!‘Jyrir hauslið
fáum við mikið úrval af regnkápum, með og án
kuldafóðurs.
Einnig léttar úlpur með hettu.
Kápan hér á myndinni er úr vatnsþéttu poplin með kuldafóðri.
Tízkuverzlunin Guðrún
Rauðarárstíg 1 - Sími 15077.
Ósvífni ...
Heiðraði Póstur!
Hérna um daginn kom ég í
bæinn og fór þá, eins og gefur
að skilja á vertshús. Ég hef svo-
sem komið áður á svoddan hús,
og labbað mig þar inn afskipta-
laust. En nú brá svo við, að dyra-
vörðurinn benti mér á stúlku,
sem sat úti í horni, og sagði: „Þú
borgar þarna.“ Ég gekk til stúlk-
unnar sem spurði: „Fyrir einn?“
„Já, fyrir einn,“ svaraði ég. —
„Það eru 25 krónur.“ Síðan reif
hún tvo miða úr rúllum, sem
stóðu á borði fyrir framan hana.
Á öðrum miðanum stóð: Að-
göngumiði að vínveitingahúsi.
Skemmtanaskattur . . kr. 8.00
Menningarsj.gjald .... — 2.00
Samt. — 10.00
Álag hússins allt að . . — 5.00
Samtals allt að .........— 15.00
Þetta er nú allt gott og blessað,
en sagan er ekki' öll. Á hinum
miðanum stóð: Snyrti- og fata-
gjald, og sá miði kostaði kr. 10.00.
Nú þetta gera kr. 25.00.
En þar sem ég var nú ekki í
neinum frakka leyfði ég mér að
gera athugasemd við seinni mið-
ann. En takk fyrir, mér var tjáð,
að þetta yrði ég að borga, ef ég
vildi fá inngöngu. Gott og vel,
mig munaði nú ekki svo mikið
um tíkallinn.
Þegar ég kom upp á snyrting-
una, fékk ég lánaða rakvél og
renndi yfir kjammana á mér, og
hélt að ég hefði nú fengið eitt-
hvað fyrir minn snúð, en því var
nú ekki að heilsa. Ég varð að
gera svo vel og borga kr. 15.00
fyrir rakvélarlánið. Skóburstun-
in kostaði kr. 10.00 svo loksins
þegar ég komst á barinn var ég
fimmtíukrónum fátækari. Segðu
mér nú, Póstur góður, hvernig
svona lagað getur gengið?
Skagamaður.
---------Eins og ég segi alltaf,
þegar utanbæjarmenn eru aff
óskapast yfir ósiffum höfuffstaff-
arins: „Þetta er nú ekkert“.
Þetta er bara pínulítiff dæmi
upp á ósvífnina í öllum þjónustu-
málum íslendinga. En þaff er
gott aff hamra á þessu — þótt
flest bendi til þess, aff þvílíkur
og annar eins ósómi verði ekki
upprættur í dag effa á morgun.
Þess ber þó aff geta, aff hér í
höfuffstaffnum eru a. m. k. tvö
veitingahús, sem ekki heimta
fatagjald fyrir ekki neitt — þ.
e. a. s. enga yfirhöfn. Þau eru
Naust og Hótel Saga.
Svar til „Hafrúnar“ ...
Mér virðist á skriftinni og
framsetningunni, að þú sért enn
ung að árum og því óreynd og
ólíkleg til stórátaka á skáldskap-
arsviðinu enn sem komið er. —
Áður en þú ferð nokkuð að
hugsa um að gefa þessa bók út,
skaltu leggja hana undir álit
einhverra, sem þú veizt, að vit
hafa á. Þeir geta svo gefið þér
góð róð um það, hvað vel er
gert, og hvað betur mætti fara.
Ef þú vilt endilega gefa bókina
út, skaltu vita, að þú græðir ekki
á þeirri útgáfu — nema þá þér
takist að vekja upp eitthvert
hneyksli með bókinni.
Endurtekning ...
Póstur minn.
Ég fékk allt í einu óviðráðan-
lega löngun til þess að skrifa
þér. Það, sem mér liggur á
hjarta, er sosum ekki nein ný
bóla, en þó bóla, sem losna verð-
ur við.
Ég hef líklega farið svona fjór-
um sinnum í eitt kvikmyndahús
hérna í bænum, síðan í maí eða
júní. Þarna hafa verið til sýnis
ágætis aukamyndir á undan að-
almyndinni, eða nánar tiltekið
fréttamyndir. Gallinn er bara
sá, að í þau fjögur skipti, sem
ég hef farið í þetta kvikmynda-
hús, hef ég aðeins séð tvær mis-
munandi fréttamyndir, enda þótt
fréttamynd hafi verið sýnd þar
í hvert einasta skipti.
Það má öllu ofgera. Ég vil
miklu frekar vinna það til að fá
minna fyrir peningana mína en
þurfa að horfa upp á sömu
myndina tvisvar, kannski í sömu
vikunni.
Ég vona, að kvikmyndahúsin
fari nú að venja sig af þessum
ósið.
Kveðja. Biologus.
Má ... ?
Kæri Póstur.
Má maður giftast bróður fyrr-
verandi mannsins síns?
— -—• — Jájá, ef maffur bara vill
— og hann vill.
4
VIKAN 37. tbl.