Vikan - 05.09.1963, Síða 33

getið erðið jiMtáaiuli í tegrmarleynilamíli Beorgiu lloll
HANDSAPA
hvít, bleik, blá, graen og gui
LUX-sápan gerir hörund mitt svo dásamlega hreint”, segir hin fagra
kvikmyndastjarna Georgia Moll.
Fegurstu konur heims nota hina hreinu, mjúku LUX-sápu.—Konur cins og hin
dáða Georgia Moll.
“Ilugsið vel um hörund yðar, eins og ég geri”, segir Georgia. “Notið
LUX-sápu, það er ekki til bctra fegrunarmeðal f heimi".
Mcð þvi' að nota LUX-sápu daglega, verðið þcr einnig þáttakandi t
fegrunarleyndarmáli Georgiu Moll. LUX-sápan gcfur vður kvikmyndastjörnu
útlit, heilbrigða, heillandi fegurð, sem vekur_ eftirtckt hvarvetna, Notið ávallt
uppáhaldssápu kvikmyndastjarnanna, LUX-SAPUNA.
9 af hverjum 10 kvikmyndastjörnum nota LUX-handsápu
X-LTS 94’/lC-G44t
bankastjórann, svo að ég þurfi
ekki að bíða lengur eftir stöðu
hans. Hún veit, sveit mér þá,
hvað hún vill. En hún gætir bara
ekki að því, kjáninn sá arna, að
slíkt lilyti að komst upp, ég yrði
óðara tekinn liöndum og lokaður
inni í fangelsi alla ævi. Hann só
hana fyrir liugskotssjónum sin-
um. Sá hvar hún sat, einbeitt á
svipinn, starði framundan sér,
og engin dráttur hreyfðist á
andliti hennar. Fann iivöss og
skær augu liennar stara á sig,
stara inn í huga sér, þegar ósk
hennar ruddi sér leið yfir alla
torfærur, smeygði sér á milli
óska og langana annarra, smaug
i gegnum múrveggi bankans . . .
inn í sjálfan hann .... seytlað-
ist um hverja taug, eins og heitur
eyggjandi niður..........
Kaldur svitinn stóð i stórum
dropum á enni hans.
— Það er auðséð, að yður lið-
ur mjög illa, sagði bankastjórinn
enn.
— Já, svarðaði liann. Ég er
eitthvað lasinn. Það er vist bezt
að ég fari heim.
Hann reikaði út um dyrnar
og læsti sig inni í skrifstofu
sinni. Tók á öllu því, sem hann
átti til og skrifaði bréfið, þar
sem hann skoraði á hana að
veita sér frlesi aftur; sleppa
þessum annarlegu tökum, sem
hún hafði á náð á vilja hans.
Hann skyldi sjá um liana efna-
hagslega, greiða henni mánaðar
lega, það framlag, sem hún
kynni að krefjast.
Loks reikaði hann fram á
ganginn og stakk bréfinu i póst-
kasstann. Hélt síðan niður í kjall-
arann og gekk á fund varð-
mannsins og bað hann að loka
sig inni i öryggishólfahvelfing-
unni.
— Þetta er veðmál, sagði hann.
Þér megið ekki fyrir nokkurn
mun hleypa mér út aftur fyrir
en klukkan níu í fyrramálið.
— Eins og yður þóknast,
sagði varðmaðurinn.
Hann andvarpaði af feginleik,
þegar hann liafði verið læstur
inni i hvelfingunni. Hún var
meira að segja geislaheld, hugs-
aði hann og óskaði sjálfum sér
til hamingju. En það stóð ekki
lengi. Andartaki síðar hafði ósk
hennar fundið hann aftur, og var
nú ákveðnari og einbeittari en
nokkru sinni fyrr. Morðfýsnin
greip hann, náðu algerum tökum
á honum, bókstaflega tryllti
hann, svo að hann æddi um,
barði hnefunum í veggina bölv-
aði, æjoti og öskraði. En enginn
heyrði til lians.
Undir morguninn féll liann í
hálfgildings dvala. Dreymdi
morð án afláts . . . sá hendur
sínar kreppast að feitum svíra
bankastjórans og herða að, fast-
ara, unz augun voru að þvi kom-
in að springa út úr tóttunum, og
líkaminn lyppaðist magnþrota úr
höndum hans niður á gólfið.
Hann hrökk upp og svipaðist
um í hvelfingunni, og það tók
hann nokkra stund að átta sig á,
að hann hefði ekkert morð fram-
ið ekki enn að minnst kosti.
Hann grét af feginleik og þakk-
aði góðum guði fyrir, og fann
morðfýsnina þó enn þrýsta á
liið innra mcð sér.
Klukkuna vantaði fimm min-
útur í níu, þegar bréfberinr
stakk bréfi hans inn um raufina
á útidyrahurðinni heima hjá
honum, og giginkona hans þaut
berfætt frani úr náði, í það,
braut það upp og las. Hann sá
]>að allt fyrir hugskotssjónum
sínum, eins og það gerðist, sá
meira að segja augu hennar,
skærgræn, livernig þau runnu
eftir línunum, þegar hún las . . .
Og svo gerðist það . . . hún
sleppti öllum tökum á honum.
Honum hvarf öll morðfýsn,
hann gat aftur dregið andann ró-
lega og eðlilega. Það réttist úr
hnúunum og vöðvadrættirnir
linuðust í höndum hans. Og nú
fann hann aftur vakna með sér
virðingu og vinsemd i garð
bankastjórans. Honum var borg-
ið.
Klukkan níu kom vörðurinn
og opnaði dyr öryggishólfahvelf-
ingarinnar. Þér hafið unnið veð-
málið, það vottast hérmeð sagði
hann glaðlega.
— Þar segið sér sannara orð,
en yður sjálfan grunar, svaraði
hann og brosti sigri hrósandi.
Hann ákvað að taka sér hvíld
frá vinnu þennan dag í tilefni
af sigrinum. Hann fór til rak-
arans og lét raka sig, klippa og
snyrta. Þegar honum varð svo
litið i spegilinn sá hann að hann
hafði fengið nýtt andlit, svip-
hreinna og frjálsmannlegra.
Þvínæst keypti liann sér liá-
degisverð. Og á meðan liann var
að borða rifjaðist það upp fyrir
honum, að hann hafði komizt
prýðilega áfram i lifinu, áður
en hann kynntist henni. Hann
hafði verið eðlilega lieilbrigður
og hraustur maður á sál og lík-
ama, afkastað miklu og haft mik-
inn áhuga á útilífi. Þannig
mundi það verða aftur. í fyrsta
skipti, hann mundi ekki hve
lengi, sá hann og heyrði fólkið
umhverfis sig. Og þegar liann
fór að hugsa málið nánar, skelfd-
ist hann, er hann gerði sér ljóst,
að undantekningarlítið var hver
einasta maður bandingi i fjötr-
um einhverra óska og langana.
Hann kannaðist við svipinn á
andliti hvers manns sem svipinn
VXKAN 36. tbl. —