Vikan - 05.09.1963, Síða 36

ið, fyrr en ég var búin að fá mér
vænan drykk.
KAMPAVÍN.
Sem sýningarstúlka fékk ég
875 krónur á viku. En fljótlega
byrjaði ég einnig sem borðdama.
Ég sat við borð hjá gestunum,
og sá um, að þeir létu ekki sitt
eftir liggja við drykkjuna. Þá
leið ekki á löngu þar til ég hafði
2.800,00 — 3.500,00 krónur á
viku.
Nú líkaði mér lífið. Margar
stúlknanna drukku aðeins á-
vaxtasafa, en ég vildi aðeins
lcampavín. Og ég lenti oft í brös-
um við eigandann, út af því hvað
mér þótti það gott.
Kvöld eitt bað ríkur Arabi,
sem var einn af fastagestunum
í klúbbnum, mig að setjast við
borð sitt, og var mér það ljúft.
Hér flaut kampavínið og freyddi
í öllum glösum. Og einmitt á
þessu augnabliki gerðist það, sem
átti eftir að gjörbreyta lífi mínu!
Þarna, við borðið hjá Araban-
um, var ég kynnt fyrir Claire
Gordon, frægri leikkonu, og
borðherra hennar, Stephen Ward.
Það var eitthvað við svip
Stephens, sem gerði mig dá-
hrifna frá fyrsta augnabliki.
Ég get sjálf ekki gert mér
grein fyrir því, hvað það var.
Ég veit aðeins, að ég sat eins
og bergnumin. Og ég gleymdi um
leið, að Arabinn væri þarna ná-
lægur. Hann, sem átti að borga
reikninginn ...
Stephen ók Claire Gordon
heim, en kom svo aftur til baka.
Mér til sárra vonbrigða spurði
hann ekki, hvort hann mætti
fylgja mér heim. Mér fannst
næstum því eins og hann tæki
ekki eftir mér.
En hann fékk símanúmerið
mitt hjá Arabanum, og næsta
morgun byrjaði hann að hringja
til mín.
STRÍÐNI.
Fimm sinnum í röð næstu tvær
vikurnar hringdi hann í mig. Við
töluðum ekki um neitt sérstakt,
en hann sagði, að hann langaði
til þess að bjóða mér út.
En ég gaf honum engin ákveð-
in svör, aðeins gaf honum undir
fótinn. Ég geri mér grein fyrir,
að ég var aðeins að stríða hon-
um. Hér var kominn drauma-
prinsinn minn, og vildi fá að
bjóða mér út. En ég var staðráð-
in í, að ég skyldi leyfa honum
að ganga eftir mér.
Næst þegar ég hitti hann, var
ég í heimsókn hjá mömmu og
pabba í Wraysbury. Hann sagði:
„Ég vona, að þú hafir ekkert á
móti því, þótt ég kíki inn hjá
þér hér. Ég á sumarbústað hérna
skammt frá.“ Hann var mjög á-
kveðinn. Ég ákvað, að hætta öll-
um leikaraskap.
Það sýndi sig, að sumarbústað-
urinn var hinn margumræddi á
landareign Astor lávarðar í Cliv-
eden. Ég ók þangað, og drakk te
Nýkomnar 3 tegundir
af 1. flokks
hárlakki
frá 3 heimsþekktum
fyrirtækjum:
RICHARD HUDNUT,
style & stay
MINER’S 2 tegundir
outdoor Girl 2 tegundir
Heildsölubirgöir:
PÉTUR PÉTURSSON
HAFNARSTRÆTI 4
Símar 11219 & 19062.
með Stephen.
Þá komst ég að raun um, að
Stephen tók mjög mikinn þátt
í samkvæmislífinu. Eftir teboð-
ið hittumst við reglulega. Hann
bauð mér oft út með sér. En
aldrei bað hann um að fá að
fylgja mér heim.
Og þetta þótti mér ágætt, því
um þær mundir hafði ég kynnzt
ungum manni í Cabaret Club, og
fljótlega hætti ég að vinna í
klúbbnum, því honum var ekki
um vinnu míná þar.
Stuttu seinna flutti ég í nýja
íbúð með vinkonu minni. Hún
var einnig hálftrúlofuð pilti, sem
oft kom í heimsókn til okkar,
eins og vinur minn.
Þetta var lítil íbúð, sem við
höfðum, tvö herbergi, eldhús og
bað. En okkur leið vel þarna.
Vinkona mín var Mandy Rice
Davis, sem nú er líka svo mikið
skrifað um í öllum blöðum.
Og það var einmitt um þetta
leyti, sem harmleikur lífs míns
hófst í alvöru.
Framhald í næsta blaSi.
KRÝSAR.
Framhald af bls. 9.
Hrafnsson, draumamaður mik-
ill og dulspakur, Rymskati
setti saman Grettis-sögu, Gísla-
sögu Súrssonar, Fóstbræðra-
sögu, Snorra-sögu goða (þ.
e. Eyrbyggju), Kormáks-sögu,
Vatnsdælu, Heiðarvíga-sögu,
Hallfreðar-sögu o. fl. auk fjölda
þátta og lausavísna, er hann
orti fyrir munn persónanna, bæði
í sínar sögur og hinna. Rymskati
ferðaðist mest allra um sögu-
svæðin, ræddi við aðstandendur
söguhetjanna og aðra fróða og
minnuga, er séð höfðu eða heyrt
frásagt, staðhæfði efnið, safnaði
vísum, er ortar höfðu verið um
atburðina eða orti þær sjálfur
eftir munnlegri umsögn. Rym-
skati var sá, er valdist til að
flytja þeim „Bandamönnum"
Ófeigs-sögu bragðakarls (nú
Bandamannasaga), en var þá
þegar tunguskorinn. Hann var
ekki fluttur að Bæ í Borgarfirði
með þeim Grími Hrafnssyni og
öðrum limlestingum, er af lifðu
aðförina, haustið 1054. Hann var
hafður í haldi einn sér annars
staðar og geymdur vendilega. En
árið 1056, undir eins á fyrsta
stjórnarári ísleifs biskups í Skál-
holti, var hann fluttur þangað
og handhöggvinn. En biskup
þorði samt sem áður ekki að eiga
hann yfir höfði sér, og var hann
þar skamma stund í gæzlu, en
síðan líflátinn.
Gamla Krýsavík var, all-löngu
fyrir landnám norrænna manna
eða austmanna: þ. e. Dan-þjóð-
flutningakvíslarinnar, orðin höf-
uðstöð Iona-þjóðflutningakvísl-
arinnar, er voru sægarpaf og
siglinga og af austrænum upp-
runa eins og Dan-kvíslin (vík-
ingarnir), aðeins stórum mun
lengra komnir í vísindum, menn-
ingu og siðgæði. Lærðu mennirn-
ir voru nefndir „Papar“, þ. e.
feður, og skiptust á tvær deild-
ir: Jóna og Kristjóna. Jónarnir
skoðuðu Krist sem guðmenni, er
hægt væri að líkjast og urðu ó-
umræðilega vitrir og máttugir.
Kristjónar trúðu, aftur á móti,
•eingöngu á Krist sem guð, haf-
inn yfir allt mannlegt, sem að-
eins væri hægt að elska og til-
biðja í auðmýkt og lotningu.
Þeir urðu ofsatrúarmenn og of-
stækisfullir og liggur fátt eftir
þá af viti. Jónarnir tileinkuðu sér
lífsskoðun Jóhannesar frá Anti-
ochia er nefndur var Krýsos-
tómas-gullmunnur. Þeir voru því
kallaðir Krýsar og af þeim dreg-
ur Krýsavík nafn, því þar var
höfuðbækistöð krýsostómosa, og
búinn að vera það full 200 ár,
áður en Ingólfur Arnarson kom
hér að landi. Gamla Krýsavík
var, fyrir miðja elleftu öld, eða
þar til Krýsar voru drepnir, eitt-
hvað mesta menntasetur verald-
arinnar. Kristjónar hötuðu Jóna
og Krýsa og skoðuðu þá sem
heiðingja og andskota, en urðu
að vera upp á þá komnir, því þá
skorti alla þekkingu og manndáð
til að geta bjargazt án þeirra.
Heiðnum mönnum (Ásatrúar)
og Krýsum kom, aftur á móti
ágætlega saman, svo fremi, að
ekki væri viðhöfð mannblót eða
annað ódæði.
Vestmannaþj óðf lutningakvísl-
in (þ. e. Jónar, Krýsar) voru því
löngu búnir að kanna allt land-
ið, skipa niður landvættum og
gefa því nafn (Þýli) áður en
austmannaþ j óðf lutningakvíslin:
(Danirnir, víkingarnir) tóku að
hefja hér landnám. Og það voru
fleiri en einsetumenn, er hér
höfðu aðsetur. Flestir „Papanna"
voru fæddir hér á landi.
Eins og hverjum skynbærum
manni ætti að vera augljóst hafa
ekki fornkvæði vor og fornsögur,
konungasögur, ættartölur og
frumlandnámssögur gert sig
sjálfar, ort sig og skráð, heldur
stendur þar afar harðsnúin,
glöggskyggn, lærð, þrautþjálfuð
og raunvísindalega skipulögð
starfsemi bak við. Hvorki Ari
prestur Þorgilsson fróði né
Snorri Sturluson eiga þar frum-
kvæðið enda þótt Snorri endur-
semdi með vissu Heimskringlu
og Egilssögu Skallagrímssonar.
Það voru íslenzkir krýsostóm-
asar-gyllinmynnar, er hér á
á landi höfðu starfsemi sína og
aðalbækistöð, löngu á undan
landnámi norrænna víkinga og
allt fram yfir miðja elleftu öld,
er starfsemi þeirra stóð með
mestum blóma, að þeir voru líf-
látnir og eignir þeirra lagðar
undir eigna- og kirkjuvaldið.
Fyrsti biskupsstóll landsins,
Skálholtsstóll, var þá stofnaður
gg — VIKAN 36. tbl.