Vikan - 05.09.1963, Blaðsíða 43

er barátta. „Sigur og ósigur er á
drottins valdi og líf og barátta
verða ekki a'ðskilin“ eins og
H. H. Agakhan hefur sagt.
Með hjartans kveðju til fólks-
ins á Brú og allra annara ís-
lendinga, sem hafa gert mér
dvölina í landinu ánœgjulega.
Reykjavík, í júli 1963
Hassan Esmail
Arabiskt réttlæti
Framhald af bls. 22.
þarna á vakki og þótti þetta vit-
anlega grunsamlegt. Sá fyrrver-
andi var tafarlaust tekinn fast-
ur og allt komst upp. Hvað þann
fyrrverandi snerti kom að sjálf-
sögðu ekki annað til greina, en að
hann yrði afhöfðaður. Konan var
síðan tekin höndum og henni
dæmd sú „mannúðlega" refsing,
að hún skyldi grýtt á torgi borg-
arinnar.
Það var þó fram tekið í dómn-
um, að hún skyldi vera viðstödd
afhöfðun friðils síns og fyrrv.
eiginmanns, áður en hún yrði
sjálf látin þola sína refsingu.
Var því dyggilega framfylgt, en
að því loknu var hún húðstrýkt
á torginu.
Að því búnu kepptust áhorf-
endur við að ná sér í sem flesta
og stærsta hnullunga úr grjót-
hrúgu, sem ekið hafði verið á
torgið, og síðan við að grýta kon-
una. Þrettán sinnum féll hún til
jarðar, en brölti alltaf á fætur
aftur. í fjórtánda skiptið lá hún
kyrr og læknirinn, sem þarna
var viðstaddur, kvað upp þann
úrskurð, að undangenginni at-
hugun, að nú væri hún dauð.
En þegar grafararnir hugðust
husla lík hennar, komust þeir að
raun um að hjarta hennar var
tekið að bærast aftur. Slíkt hafði
aldrei komið fyrir áður og hvað
var þá til ráða? Sendiboði var
tafarlaust gerður á fund konungs,
sem kvað upp þann úrskurð, að
það hlyti að vera vilji Allah, að
kona þessi héldi lífi, þrátt fyrir
afbrot sitt. Var hún því flutt í
sjúkrahús á kostnað konungs, og
allt, sem í mannlegu valdi stóð
gert til að bjarga lífi hennar. Það
tókst, þrátt fyrir alla harðleikn-
ina, sem konuauminginn hafði
orðið að þola, hjarnaði hún smám
saman við og er enn á lífi í Jedda
-— tíu árum eftir að þessi óhugn-
anlegi atburður átti sér stað.
Þannig eru sögurnar, sem
manni eru sagðar af hinum dýrs-
legu refsingum, sem framkvæmd-
ar eru í nafni laga og réttlætis
í ríkjum Araba. Fólk utan Araba-
ríkjanna, sem ekkert þekkir til,
trúir þeim sögum yfirleitt ekki,
eða telur þær sprottnar af kyn-
þáttahatri og stjórnmálalegu of-
stæki.
Að vísu er það sjaldgæft, að
nokkur geti lagt fram sannanir
fyrir því, að slík miðaldagrimmd
sé þar enn við lýði. Þetta tókst
þó lækni nokkrum, frönskum,
ekki alls fyrir löngu.
Læknir þessi lauk námi sínu
við sjúkrahús í Alexandríu, árið
1940, en var síðan boðið að starfa
við einkasjúkrahús Ibn Sauds
konungs um tveggja ára skeið.
Að þeim árum loknum, starfaði
hann enn sem læknir í landinu
til ársins 1958. Hann ritaði grein
í bandarískt tímarit um mansal
og refsingar í löndum Araba, og
voru frásagnir hans svo hryili-
legar, að enginn mundi hafa lagt
trúnað á þær, ef ekki hefðu fylgt
greininni ljósmyndir, sem hann
hafði tekið, máli sínu til sönnun-
ar þar á meðal af því, er þjófur
var handhöggvinn.
Hann starfaði um ára bil í af-
skekktum borgum og héruðum,
þar sem fáum útlendingum hef-
ur verið leyft að ferðast um, og
hann heldur því fram, að hvergi
í víðri veröld sé ríkjandi önnur
eins harðýðgi og grimmd.
Hann fylgdist með ríkum sjeik-
um á þrælamarkaði, þar sem
gamlir og ríkir höfðingjar urðu
sér úti um fimmtán ára telpur til
rekkjugamans. Hann var einnig
oft viðstaddur framkvæmd refsi-
dóma, og sá eigin augum, þegar
menn voru handhöggvnir, af-
höfðaðir, eða konur grýttar.
„Ég hef verið fenginn til að
gefa út dánarvottorð kvenna, sem
grafnar höfðu verið í sand upp að
höku, og síðan grýttar til bana“,
segir hann.
Harðastar og ómannúðlegastar
eru þær refsingar, sem konum
eru dæmdar fyrir ótrúnað.
„Ég hef verið viðstaddur fram-
kvæmd slíkra refsidóma", segir
læknirinn franski, og þó að lækn-
ar komizt ekki hjá að sjá sitt af
hverju, þá var það meira en taug-
ar mínar máttu þola.“
Síðan segir hann frá því, er
kona, sem fundin hafði verið sek
um slikt afbrot, var dregin á reipi
alsnakin, um götur borgarinnar
svo að allir mættu sjá hina ber-
syndugu.
Að því búnu var hún grafin í
sandinn, svo að höfuðið eitt stóð
upp úr, en áhorfendurnir vopn-
uðust grjóti, sem ekið hafði ver-
ið þangað.
Að því búnu tóku þeir sér stöðu
í allvíðum hring, og þegar lög-
regluyfirmaður gaf merki, höfðu
þeir höfuð konunnar að skot-
marki unz það var orðið ein
klessa blóðs og beina. Þá var
gröfin víkkuð nokkuð, og líkið
huslað þarna á aftökustaðnum.
Karlmaðurinn, sem var friðill
konu þessarar, slapp hins vegar
með fimmtíu vandarhögg.
Það er þó ekki einungis hór-
dómur, heldur holdleg afskipti
utan hjónabands, sem undir
sök falla, og kemur að minnsta
kosti húðstrýking fyrir — en þó
er það aldrei talið afbrot, ef karl-
maður, kvæntur eða ókvæntur,
leggst með ambátt, sem hann
hefur eignazt á löglegan hátt.
Þau samskipti njóta sömu vernd-
ar og um hjónaband væri að
ræða.
Það gefur því auga leið, að
mikil eftirspurn er ríkjandi varð-
andi ungar ambáttir í ríkjum
Araba. Lögum samkvæmt má
Arabinn ekki eiga nema fjórar
konur, en engin takmörk eru
sett við því, hvað hann má eiga
margar ambáttir. Fyrir bragðið
geta auðugir sjeikar orðið sér úti
um eins margar konur og hugur
þeirra stendur til. Hinn marg-
kvænti konungur, Ibn Saud, hef-
ur til dæmis níutíu ambáttir í
,,þjónustu“ sinni. *
UNGFRU YNDISFRIÐ
býður yður hið landsþekkta
konfekt frá N Ó A.
HVAR E R ORKIN HANS NOA?
I»að cr alltaf sami leikurinn í hénni Ynd-
isfríð okkar. Hún hcfur falið örkina hans
Nóa einhvers staðar í blaðinu og heitlr
góðum verðlaunum handa þeim, sem getur
fundið örkina. Verðlaunin eru stór kon-
fcktkassi, fullur af hezta konfckti, og
framleiðandinn er au.ðvitað Sœlgœtisgerð-
in Nói.
Síðast er dreglð var hlaut verðlaunln:
REBEKKA ÞRÁINSDÓTTIR,
Digrancsvegi 59A, Kópavogi.
Vinninganna má vitja á skrifstofu
Vikunnar.
VIKAN 36. tbl. —