Vikan - 19.03.1964, Blaðsíða 7

Ég skil heldur ekki hvers
veg'na hún sendir okkur þetta
bréf, í staðinn fyrir að senda
það beint til Húsmæðraskólans.
Og það er einfaldast af öllu.
Síminn hjá Húsmæðraskóla
Reykjavíkur er 11578.
Hrædd við krabbamein..
Það hefur mikið verið talað um
krabbameinshættu af sígarettu-
reykingum undanfarið, og vafa-
laust ekki að ástæðulausu. Fjöldi
manna hefur tekið þetta alvar-
lega að vonum, og er nú farinn
að reykja pípu eða vindla.
En það er dálítið erfitt um vik
hjá mér, vegna þess að ég er
kvenmaður, og kann ekki beint
við að vera með vindil eða pípu
í munninum á almannafæri. Ég
hefi reykt nokkuð lengi sígar-
ettur, en vil gjaman breyta til,
en finnst það fjandi hart að þurfa
að hætta alveg, bara af því að
ég er kvenmaður og get ekki
reykt pípu.
Hvað á ég að gera?
Dóra.
--------Ég samhryggist þér
innilega, Dóra mín. Þetta er
voðalegt ástand að vera kven-
maður nú á timum. í fljótu bragði
sé ég ekki margar lausnir á mál-
inu, en ég veit að sumt kvenfólk
er farið að reykja litla „dömu-
vindla“ upp á síðkastið, en enga
hefi ég séð með slíkt úti á götu.
Sumar eru Síka famar að reykja
pípu — heima hjá sér. Við skul-
um bara vona þín vegna að það
fari að verða almennt, að kven-
fálk reyki pípu hvar sem er.
Nú — en svo sé ég engar aðr-
ar Ieiðir, nema þá að hætta alveg
að reykja — eða taka í nefið.
Þröng á safninu...
Kæri Póstur!
Það er ekki oft, sem ég kem
á Landsbókasafnið, en þó kemur
það fyrir. En ég lendi alltaf í
vandræðum, þegar ég er búinn
að ná mér í bók, og ætla að fá
mér sæti, því að hvert einasta
borð i salnum er undartekning-
arlaust fullt af allskonar bók-
um og blöðum, þótt að í salnum
séu kannske 5—10 manns. Hin
borðin eru sýnilega frátekin, og
maður veit ekkert hvar maður
á að setjast, því hver veit nema
sá, sem er með bækurnar sínar
þar, komi inn hvenær sem er,
og heimti sitt sæti.
Ég kom þarna oft í gamla daga,
og raunar fyrir örfáum árum síð-
an. Þá þekktist þetta ekki, og
allar bækur voru teknar af borð-
unum í hvert sinn, nema kannske
í einstaka tilfellum, þar sem vís-
indamenn voru að vinna að ein-
hverju sérstöku verki.
Það getur vel verið að þetta sé
nauðsynlegt að hafa þetta svona.
Eg ætla ekki að dæma um það.
En ef svo er, þá vantar fleiri
borð, stærri sal eða eitthvað af-
drep fyrir þá, sem koma þama
aðeins einstöku sinnum. Hverju
sætir þetta breytta ástand eigin-
lega?
Gunnar Sv.
--------Ég er hræddur um að
þetta sé að einhverju leyti skipu-
lagsleysi að kenna. Það er altveg
rétt, sem þú segir, að þarna er
ekki orðið fýsilegt að koma, til
að blaða í bók. Ég trúi því ekki
að öll borðin þurfi að vera und-
irlögð dag eftir dag, og alls ekki
rétt, því með þessu móti eru
borðin orðin einhverskonar
prívatborð fyrir einstaklinga.
Sæmitegra væri að taka af þeim
flestum á kvöldin, og þá að
geyma bækurnar fyrir menn, á
einhverjum góðum stað, ef
ástæða þykir til.
Þetta sýnist mér vera ástæða
til að lagfæra á einhvern hátt.
Of mjó...
Kæra Vika!
Maður er alltaf að lesa í aug-
lýsingum, hvernig maður eigi að
fara að því að megra sig. En eru
ekki einhver ráð líka til að fita
sig? Það er nú svo að ég er
alltof mjó. Samt borða ég alveg
eins mikið (og jafnvel meira)
en aðrir, sem eru miklu feitari.
Eru ekki einhver ráð til við
þessu? Með fyrirfram þökk fyrir
svarið.
Vala.
P.S. Ég ætlast ekki til að þessu
sé svarað í spaugi eins og sum-
um bréfunum, enda er mér full
alvara.
-----— í alvöru talað: Berðu
málið undir lækni. Hann getur
sagt þér, hvaða matur er fitandi.
Það er ekki nóg að éta og éta,
ef réttar fæðutegundir eru sett-
ar hjá.
Fjölskylduvandamál...
Kæra Vika!
Við erum tvíburasystur, 18 ára,
sem búum fyrir norðan í sveit.
Við höfum aldrei komið til
I-----------------------------
Reykjavíkur, en okkur langar
mjög mikið til þess að fara þang-
að. En pabbi þverneitar því alltaf
og segir, að þar sé ekkert, við
okkar hæfi. Svo er nefnilega mál
með vexti, að bróðir okkar, sem
er 21 árs nú, fór þangað, þegar
hann var 17 ára, og hefur aldrei
komið heim aftur úr þeirri för.
Og við hérna heima höfum frétt
alls konar kynjasögur um hann.
Hann hefur 4 sinnum skrifað
okkur, og segist vera giftur og
eigi 2 börn núna í seinasta bréfi.
Vinkonur okkar sem hafa allar
komið til Reykjavíkur, segja
okkur bara að fara og vera ekk-
ert að spyrja að því. Hvað eig-
um við að gera?
Mína og Dóra.
P.S. Ég vona að þú gefir okkur
svar við þessu mikla vandamáli
sem fyrst.
--------Persónulega finnst mér
ekki svo mikið til Reykjavíkur
koma, að vert sé að stofna til
heimilisófriðar norður í landi
vegna hennar. Ég myndi ráð-
leggja ykkur að skreppa frekar
út á Krók eða til Akureyrar ein-
hvem tíma, ef það spillir ekki
eins miklu. Akureyri hefur senni-
lega upp á fullt eins mikið að
bjóða og Reykjavík, en við mæl-
um nú frekar með Króknum,