Vikan - 19.03.1964, Blaðsíða 13

lagi í plasthulstri).
Á þá eru hýbýlin
og almenningsgang-
brautirnar hengt. Hver
turn mundi með 150
þús. lestum af jámi,
aluminium og plasti
kosta 45 miMjarða
franka (gamlir frankar)
skv. nútímaverðlagi.
Grunnurinn er 450 þús.
ferm. Þessi bygging
mundi ekki vera að ráði
dýrari tilsvarandi bygg-
ingu með gamla laginu.
Borgarturnarnir munu liggja á línu frá norðri
til suðurs og ná frá Aubervilliers til Kremlin-Bicetre.
Aðrir yrðu reistir á Montesson-sléttunni fyrir norðan
Vésinet. Hérna sjást turnar 21. aldarinnar frá Vin-
cennesskógi, eins og þeir mundu líta út með hliðsjón
af Eiffelturninum (frá 1899).
Turnarnir setja nýjan blæ á borgarlífið. Ibúarnir
fara ekki þaðan nema örsjaldan, því innan vébanda
hvers turns hafa þeir heimili sitt, starfssvið sitt og
alla möguíeika til dægradvalar. Á hverri hæð verður
komið fyrir verzlunum, göngubrautum og nýtízku-
legum og sérstaklega sköpuðum listaverkum, eða
þá gömlum, sem sett eru upp á turnana til að gefa
þeim nýtt gjildi. Mjlli hverra fimm hæða Iíggur
hreyfistigi og milli hverra 15 hæða gengur hraðlest.
Hinn geysiöri vöxtur stórborga heims-
ins er eitt af mestu vandamálum sem við
blasa. Borgirnar vaxa svo hratt, að menn
sjá þegar fram á hreinustu vandræði og
er jafnvel víða orðið öngþveiti t.d. hvað
umferð snertir. Tökum París sem dæmi:
París hefur vaxið á 100 árum úr 2ja
milljóna borg í 8,5 milljóna borg og hef-
ur þessi viðbót hlaðizt óreglulega og næst-
um skipulagslaust utan á hina gömlu,
sögufrægu miðborg. Á hverjum morgni
leita 4 milljónir manna úr hinum svo-
kölluðu „svefnhúsum" úthverfanna til
vinnu sinnar í miðborginni eða til að
njóta þess sem París hefur upp á að
bjóða. Þetta fólk finnur sannarlega fyrir
ókostum slíkrar stórborgar, hraðanum,
flýtinum og stöðugri taugaspennu, löng-
um og þreytandi ferðum á milli og troðn-
ingnum sem þeim fylgja. Auk þess tap-
ast daglega 4 millj. vinnu- eða hvíldar-
stundir í Parísarborg.
Á ári hverju eru byggðar 350 þúsund
íbúðir í París, flestar í úthverfunum. Bíl-
ar eru nú 1,6 milljónir talsins og fer svo
ört fjölgandi að eftir 10 ár munu gömlu
göturnar ekki geta tekið við bílamergð-
inni, hvað þá að rúm verði til að leggja
bíl nokkurs staðar. Og hvernig fer þetta
svo? Búizt er við að árið 2000 verði íbú-
ar borgarinnar orðnir a.m.k. 12 milljónir,
en líklega þó nær 16 milljónum. Borgar-
yfirvöldin hafa undanfarin ár verið að
vinna að skipulagi til að lagfæra verstu
annmarkana á borginni. En dugar það?
Ekki álítur Paul Maymont, arkitekt það.
Hann telur, ef stórborgarlífið á að verða
þolanlegt, veðri bylting að verða á skipu-
lagi borgarinnar og lífsháttum.
Paul Maymont er 37 ára garnall fransk-
ur arkitekt og hann telur sig hafa fund-
ið lausn á því, að í borgum framtíðar-
innar verði það eintóm ánægja að fara
ferða sinna, leikur að leysa störf sín af
hendi og yfirleitt verði orðið búandi þar.
Hér á eftir verða hugmyndir hans um end-
urskipulag Parísar kynntar. E.t.v. virðist
lesendum áform hans uppi í skýjunum,
óframkvæmanleg eða þá snjöll, en þau
eru a.m.k. rökræn, nákvæmlega unnin og hrein bylt-
ing í húsagerðarlist. Hann er búinn að vinna lengi
að þeim og mun halda því áfram, enda þarf hann
ekki að hafa fjárhagsáhyggjur, þar eð hann erfði
föður sinn, sem var bankastjóri og vopnaverksmiðju-
eigandi.
Maymont fékk fyrstu hugmyndina í Tokyo, sem
stendur við sjóinn og hefur ekkert rými til að færa
út kvíarnar. Um það leyti sem Paul Maymont dvaldi
þar, lögðu borgaryfirvöldin þetta vandamál fyrir
arkitekta. Maymont kom með þá lausn að reistar yrðu
byggingar á sjónum, þær tengdar með hengibrúm og
ekki þyrfti að hafa áhyggjur af rúmleysi framar
Framhald á bls. 50.