Vikan - 19.03.1964, Blaðsíða 45

urinn hafði sagt henni, að hann
hefði gert erfðaskrá sína með
það fyrir augum, að bæta fyrir
það sem hann hafði brotið af
sér gagnvart systur sinni.
— Hún fór að hugsa um hvað
móðir Pauls hafði sagt: — Joe
frædni þinn var okkur Paul mjög
góður. Við vorum ekki náin
skyldmenni hans, og ég er hon-
um þakklát fyrir allt, sem hann
gerði fyrir okkuj. Auðvitað
flytjum við héðan. Það er kom-
inn tími til að þú setjist einhvers
staðar að um kyrrt, það kemur
vel undir þig fótunum . . . En
Marian hafði mótmælt henni.
Henni kom þetta undarlega fyrir
sjónir. Hún gat ekki skilið hvers
vegna Joe frændi hafði ekki ver-
ið örlátari við konu frænda síns.
Florence frænka hafði hugsað
um hann síðustu árin. Hún hefði
þó átt að erfa að minnsta kosti
húsið.
— Hann var einmana, sagði
Alan Ghard. — Heyrðuð þér
aldrei neitt frá honum?
— Nei, sagði Marian hugsandi.
Hún hafði aldrei frétt neitt. En
hún hafði séð auglýsingu mála-
færslumannsins í blöðunum um
það leyti og leikferðinni lauk.
— Þó að hann hefði skrifað
mér, er ekki víst að ég hefði
fengið bréfin, sagði hún. — Ég
hafði aldrei neitt fast heimilis-
fang.
— Nei, þannig hefur legið í
því, sagði Alan Chard. — Þér
voruð við leikhúsið, var það
ekki? Hann sýndi mér einu sinni
mynd af yður. Hún var í viku-
blaði. Hann var mjög stoltur af
yður.
Marian fékk kökk í hálsinn.
Henni hafði ekki gengið vel. Hún
hafði aldrei komizt lengra en að
leika með þriðja flokks leik-
flokki. Þess vegna hafði hún
aldrei sett sig í samband við
Joe frænda. Ef til vill var það
einmitt þess vegna, að hann var
stoltur af henni. Hvort henni
gekk vel eða illa var ekki aðal-
atriðið, heldur hitt, að hún bjarg-
aði sér sjálf.
Hún færði sig nær Alan, svo
að rödd hennar drukknaði ekki
í mótordrununum. — Hvernig
vildi það til? Slysið, sem henti
Joe frænda, á ég við.
Hann leit undrandi á hana.
Báturinn hallaðist skyndilega og
hann lagði handlegginn vernd-
andi um axlir henni. — Hefur
Paul ekki sagt yður það?
— Hann hefur sagt mér það
sem hann veit. Það hafði verið
þoka á sjónum. Joe frændi hafði
verið að sinna áhugamáli sínu,
stjörnufræðinni, úti í turninum
allan eftirmiðdaginn Það kvöld
líom hann ekki heim. Lík hans
rak á land þremur dögum seinna.
Það er álitið að hann hafi fallið
fram af klettabrúninni á leið
heim.
Alan kinkaði alvarlegur kolli.
— Það er það eina, sem vitað
er, sagði hann. — Hafið þér séð
staðinn?
— Nei. Hún vætti þurrar og
saltar varirnar. — Paul vlidi
ekki fara með mig upp í turn-
inn.
— Það er ekki heppilegur stað-
ur til að vera á í þoku að kvöldi
til.
Það setti hroll að Marian. —
Var hann mjög nærsýnn?
-— Já, það var hann — án
gleraugna. Þau fundust brotin í
turninum morguninn eftir.
— Að þetta skyldi þurfa að
koma fyrir einmitt þetta kvöld,
sagði Marian hægt. — Einmitt
þegar Paul var ekki heima og
ráðskonan átti frí.
Nú færðist þoka yfir landið.
Hún starði út að dökkum klett-
unum, en gat ekki séð ljósin frá
Hill Terrace. Það lá bak við
fjallsbrúnina. En hún hafði bú-
izt við að sjá þar lítil ljós á
hreyfingu, en svo varð ekki. Fólk
vissi ekki hvert þau höfðu farið,
svo að það var varla að búast
við, að leitað væri að þeim á
fjallinu. En væri Paul á lífi, hefði
hann komizt upp og flýtt sér
eftir hjálp. Þá hefði hann kom-
ið aftur með kaðal og luktir og
hefði sjálfsagt tekið Adams,
garðyrkjumanninn, með sér.
Hún hrökk við af skelfingu.
— Paul er dáinn, hvíslaði hún.
Vinurinn bar orð hennar út
í buskann, en þau héldu áfram
að hljóma í hug hennar. Hafi
Alan Chard heyrt þau, lét hann
ekki á neinu bera. Hann hafði
ekki augun af leiðinni inn í vík-
ina hjá Wichwood Creek. Þegar
þau komu inn í voginn var sjór-
björgunina.
— Ég veit ekki hvernig ég get
þakkað yður, sagði hún. — Þér
hafið bjargað lífi mínu. Forsjón-
in sendi yður einmitt á réttri
stundu.
Hann brosti, en p.ugu hans voru
alvarleg. — Ó, ég var forsjón-
inni bara dálítið hjálplegur. Ég
fór út til að gá að yður.
— Gá að mér? endurtók Mari-
an ringluð.
— Ég sá þegar þið fóruð út
í bátnum. Ég hef aldrei haft mik-
„LAIT POUR LES MAINS"
ÚTSÖLUSTAÐIR. - REYKJAVÍK: Tíbrá, Gjafa- og
Hendurnar koma upp
um aldurinn jafnvel á
an andlitinu. Hitabrigði og
heimilisstörf verSa til þess að
rnýkt handanna fer minnkandi
og hreinleiki þeirra hverfur og um
leið merki æsku og glæsileika. Lan-
caster fljótandi handáburður inniheldur
sterka upplausn af Serum tissulaire og
gegnir því hlutverki að styrkja húðvefina
og yngja húðina. Hrukkur og drættir hverfa
á höndum, olnbogum og hnjám og húðin
verður mjúk og ungleg. Lancaster fljótandi
handáburður er án allrar fitu og smitar því ekki
snyrtivörubúðin, Orion, Holts-Apótek, Tjarnar-
hárgreiðslustofan. — AKUREYRI: Verzlunin Drífa.
inn lygn og sléttur. Ljósin úr
gluggum húsanna, sem stóðu
dreift þarna á ströndinni, virtust
bjóða hana velkomna úr því ör-
væntingartómi, sem hún og Paul
höfðu lagt inn í síðdegis þennan
sama dag. Uppi á bryggjunni
stóð opni, guli bíllinn, á sama
stað og þau höfðu skilið hann
eftir. Báturinn lagði að bryggj-
unni.
— Það er bezt að þér takið
blautu fötin með yður, sagði Alan.
— Ég skal aka með yður heim.
Þegar hún kom aftur upp með
fötin ,var hann búinn að binda
bátinn. Hann hjálpaði henni upp
stigann að bryggjunni. Hún sneri
sér að honum. Nú gerði hún sér
ljóst, að hún hafði verið svo
hugsandi um eigin hag, að hún
hafði ekki þakkað honum fyrir
ið álit á Paul við siglingar, og
þegar þið komuð ekki aftur . . .
Hann yppti öxlum.
— Það var fallegt af yður.
— Fallegt? Hann brosti aftur.
— Ég gerði bara skyldu mína
gagnvart Joe frænda.
Marian starði á hann, þegar
hann settist við hlið hennar í
bílnum. Hún spurði vantrúuð: —
Joe frænda?
Alan setti bílinn í gang. —
Frændi yðar bað mig að gæta
yðar, þegar þér kæmuð hingað.
Ég lofaði því.
Amy opnaði hurðina fyrir
þeim. Hún var feitlagin lítil kona
með hlýlegt og heiðarlegt viðmót
og vingjarnleg grá augu. Hún var
ein af þessu þjónustufólki gamla
tímans, sem þykir vænna um hús-
bændur sína en sína eigin fjöl-
VIKAN 12. tbl. —