Vikan - 19.03.1964, Blaðsíða 30

en hinir tveir eru glaðlifandi enn
þann dag í dag.
Næstir Giancana eru fjórir
menn, sem hafa titilinn caporeg-
ima, sem gæti kallazt varafor-
setar eða framkvæmdastjórar.
Fyrstur þessara er Frank
(Sterki) Ferrara. Hans sérgrein
er fjárhættuspil, og vegna reikn-
ingsþekkingar sinnar hefur hann
einnig gjaldkerastarf innan
glæpahreyfingarinnar. Ferrara
er hávaxinn, gráhærður og virðu-
legur, og fer sjaldan í föt, sem
kosta undir 250 dollurum. Hann
hefur nokkrum sinnum verið
handtekinn — aðallega fyrir
meint rán, brugg og tvívegis
grunaður um að vera aðalmað-
ur varðandi morð — en aldrei
dæmdur, og á nú fatagerð, glas-
þvottahús og ísgerðarfyrirtæki.
Nýlega tók hann að sér sölu-
mennsku fyrir M. F. Huges Oil
and Coal Company, og á samri
stundu tóku hundruð verthúsa
og hótela að kynda hjá sér með
olíu og kolum frá M. F. Huges.
Næstur er þá Gus (Granni)
Alex, af grískum ættum. Lög-
reglan álítur, að hann sé fjár-
hættuspila- og vændisráðherra
glæpahringsins, og, til þess að
halda sér í tengslum við almúg-
ann, rekur hann vertshús í Chi-
cago. Hann er 48 ára að aldri
og býr í fínu húsi á bezta stað
í borginni undir nafninu Sam
Taylor og eyðir leyfum sínum
______________________________f
í Saint-Moritz í Sviss. Einn hans
beztu vina er John D'Arco, sem
er framarlega í stjórnmálalíf'i
Illinios og þeir synda saman á
hverjum degi í Heilsuræktar-
klúbb Chicagoborgar. Á dögum
A1 Capones var hann þekktur
undir gælunafninu „Vöðvabúnt-
ið“, en breyttist síðar í „Byssan“,
en nú dregur hann gælunafn af
grönnum og íþróttamannslegum
vexti sínum. „Byssan" var hann
kallaður, eftir að þrír skítverka-
glæpamenn fundust banaskotn-
ir, og grunur lék á, að Gus Alex
hefði verið að refsa þeim fyrir
einhverjar misgerðir. Samkvæmt
skattaframtali hans nú á hann
þrjár glymskrattaverksmiðjur og
sjálfsalaverzlun, sem hefur
apparöt sín víðs vegar um Chi-
cago.
Þriðji framkvæmdastjóri Gian-
canas er Felix (Milwaukee Phil)
Alderiso, sem gengur nú laus
til reynslu eftir dóm sem hann
fékk fyrir fjárkúgun. Alderiso
er sölumaður fyrir undraverðan
fjölda af ýmsum fyrirtækjum í
Chicago og verður furðulega vel
ágengt í starfi sínu. Leynilög-
reglan í Chicago álítur, að
Alderiso sé ofbeldis og líkams-
árásarráðherra Cosa Nostra.
Bæði lögreglan og dómsmála-
ráðuneytið í Washington álíta
Alderiso og fjórða framkvæmda-
stjórann: Fiore (Fifi) Buccieri.
Buccieri er að því leyti ólíkur
hinum þremur, að hann heldur
sig mjög að tjaldabaki og lítið
er um hann vitað, en starfsemi
hans mun vera að sjá um okur-
lánastarfsemi glæpahringsins, og
grunur leikur á, að hann eigi
sjálfur mörg fjármálafyrirtæki
og þar að auki mun liann reka
fáein spilavíti í vesturhluta
Cicero.
Að því er viðvíkur öðrum fyr-
irtækjum en þessir menn eiga
— með sérstöku leyfi Giancana
— er Chicago með útborgum
skipt niður í þrjú yfirráðasvæði,
og hefur einn maður yfirstjórn
á hendi í hverju hverfi. Vestur-
hlutanum ræður Giancana sjálf-
ur, norðurhlutann sér Ross Prio
um og Frank LaPorte hugsar um
suðurhlutann. Prio og LaPorte
hafa Caporegimotign og standa
að því leyti jafnfætis fram-
kvæmdastjórunum fjórum. Prio
er kominn um sextugt og hlaut
sína menntun hjá Mafiunni á
Sikiley, sem er fyrirmynd að
Cosa Nostra og öðrum slíkum
fyrirtækjum um allan heim.
Chicagolögreglan segir, að hann
hafi verið hlífðarlaus morðingi
fyrr á tíð, með sérstakan smekk
fyrir íkveikjum og sprengjum.
Miklu minna er vitað um La
Porte. Hann hefur mjög hægt
um sig, heldur mikinn lífvörð,
og hvorki lögreglu né blaðaljós-
myndurum hefur tekizt að ná
af honum myndum. Hann er
sennilega íhaldssamastur allra
forkólfa Cosa Nostra og heldur
því stíft fram, að ofbeldi og fjár-
hættuspil sé undirstaða allra
skipulagðrar glæpastarfsemi og
er mjög á móti þeirri tilhneig-
ingu að fela hina raunverulegu
starfsemi og Cosa Nostra bak
við yfirborðssaklausa skemmti-
starfsemi og annað þess háttar.
Hver hverfisstjóri hefur svo
sér til hjálpar nokkra aðstoðar-
undirforingja. Giancana hefur
t.d. Willie (Kartafla) Daddano,
sem hefur eftirlit með spilavít-
um og kúluspilastofum. Sama
starf hefur Sam Battaglia, þekkt-
ur hrossaræktarmaður frá
Hampshire, Illinois. Ennfremur
hefur Giancana í þjónustu sinni
tvo sérfræðinga í fjárhættuspili:
Rocco Potenzo og Lester Kruse.
Undir aðstoðarforingjana heyra
svo enn aðrir hjálparmenn, sem
að launum fyrir vel unnin störf
fá smásvæði fyrir sjálfa sig.
Og lægstir eru svo bardaga-
mennirnir. Þeir vinna öll skít-
verkin, — stela vöruflutninga-
bílum með öllum farmi — þar
með talið bilum sem flytja pen-
inga og gersemar — koma
stolnum verðmætum undan og í
pening, og sjá um að misþyrma
eða drepa þá, sem ekki „makka
rétt“. Ef vel gengur hjá þeim,
hafa þeir möguleika á að hækka
í tign. Ef þeim tekst að komast
undan lögunum, eða eru hand-
teknir og láta ekkert uppi, er
þeim iðulega gefið smáumdæmi
til að sjá um eða annað eftirlits-
starf, og eru þar með komnir upp
á næsta virðingarþrep. Þeirra
goð og fyrirmynd er Milwaukee
Phil Alderiso, sem með djörfung
og dug vann sig af lægsta þrepi
upp í Caporegimo-tign á aðeins
10 árum. Alls munu starfsmenn
Cosa Nostra hringsins í Chicago
vera um 500 talsins.
Nú kynni einhver að spyrja,
hvers vegna milljónaborg á borð
við Chicago léti 500 pésa fara
svona með sig. Því er ekki beint
auðsvarað, en þó hægt að benda
á sitt lítið af hverju. Cosa Nostra
hefur ekki vílað fyrir sér að
múta bæði stjórnmálamönnum
og lögreglumönnum, eða bein-
línis komið sínum fulltrúum í
þær stöður. Mannkindinni er
þannig farið, að furðu margir
falla fyrri freistingunni, þegar
þeir þurfa ekki annað en rétta
út hendina eftir peningunum, já,
fá jafnvel stórupphæðir og ýmis
fríðindi fyrir að leggja ekki
stund á starf sitt, sem jafnvel
getur verið hættulegt. Og einnig
má benda á það, að hefndir Cosa
Nostra eru grimmilegar, svo fáa
fýsir að eiga þær yfir höfði sér.
Þar má til dæmis segja frá því,
hvernig fór fyrir Arthur Adler.
Arthur Adler átti skemmtihús
í hjarta Chicagoborgar. Það hét
The Living Room, en var áður
þekkt undir nafninu The Trade
Winds. Þarna voru forkólfar
Cosa Nostra tíðir gestir og eng-
inn meiri háttar maður fór svo
gegnum Chicago, að hann léti
ekki sjá sig í The Living Room.
20. janúar, árið 1960, um hádegis-
bil, yfirgaf Arthur Adler skrif-
stofu sína og ætlaði að hitta konu
sína til þess að borða með henni
miðdegisverð. Hann týndist.
Tveim mánuðum síðar fannst
hann í skopræsi í úthverfi borg-
arinnar, löngu dauður að sjálf-
sögðu, og ekki minnsti vottur
um áverka á líkinu. Um endalok
Adlers hefur aldrei sannazt neitt,
en lögreglan hefur ákveðna hug-
mynd um, hvað gerzt hafi, og
líklega myndi sú hugmynd stand-
ast í reynd:
Þegar Adler tók við rekstri
The Trade Wind, og stofnaði um
leið annað áþekkt hús, The
Black Onyx, þá hann „vernd“
Cosa Nostra, m.a. með því að
kaupa þá vöru, sem sölumenn
hringsins falbuðu, og galt
„verndina" ofsalegu verði. Smám
saman dróst hann aftur úr með
þessi gjöld, en lét þar að auki
í það skína við kaupnauta sína,
að hann væri góður með að
borga þau aldrei og gæti jafnvel
átt það til að segja yfirvöldun-
um allt af létta.
Önnur hugmynd er sú, að hann
hafi neyðzt til þess að hjálpa
Cosa Nostra að koma talsverðu
af stolnum dýrgripum í lóg, en
vegna skuldarinnar, sem hann
var í við hringinn, freistaðist
hann til þess að halda talsverðu
OQ — VIKAN 12. tbl.