Vikan - 19.03.1964, Blaðsíða 22

— Við auglýstum eftir bíl-
stjóra, eins og þér vitið, og hann
kom næstum því um leið. Ná-
ungi að nafni Soames.
— Þér haldið að hann sé
kannski einn af þessum ungu
skálkum.
—■ Ég er ekki að segja að hann
sé það, en ég er heldur ekki alls
kostar ánægð með hann. Hann
var með meðmælabréf frá Sir
James MacGregor, ég geri varla
ráð fyrir að þér þekkið hann?
— MacGregor, — MacGregor,
sagði Mr. Pimm hugsi. — Ah,
já, sagði hann skynidlega. —
Heiðursfélagi í Konunglega fél-
aginu. Það er allt með felldu, get
ég fullvissað yður um.
— Engu að síður, sagði Mat-
ilda frænka, — þætti mér vænt
um að þér kæmuð einhvern
tíma á næstunni.
— Mín væri ánægjan.
— Mér þætti gaman að heyra
álit yðar á Soames.
— Vissulega. Ég er það hnút-
um kunnur, að hann gabbar mig
ekki. Ef ekki er allt með felldu,
getið þér reitt yður á, að ég sé
í gegnum hann undir eins.
— Þér eruð mjög vingjarn-
legur.
— Alls ekki, alls ekki, þetta
verður ekkert nema ánægjan.
— Meira te?
— Ekki meira, takk fyrir. En
þetta var mjög gómsætt. Lapsang
Souchong.
— Þá skuium við fara út í
gerðinn mig langar til að sýna
yður rósirnar.
Mr. Pimm raulaði fyrir sér ör-
lítinn stúf úr giftingarmarsinum
eftir Mendelsohn, þegar hann fór
frá Villa Florentine. Öll áform
hans virtust ætla að heppnast
svo vel, og nú gæti hann senni-
lega kynnt Annabelle fyrir
Henri þá og þegar. Og hvernig
stóð á því að hann hafði fengið
þetta álit á Miss Matilda í New
York? Hún var alls engin grýla,
■hún hafði bæði verið stimamjúk
og kurteis. Og þetta dásamlega
hús. Mjög smekklegt. Ekki að
hann væri að smjaðra fyrir því,
almáttugur, nei, aldrei. En það
var eitthvað þægilegt við að
þekkja fínt fólk.
Mr. Pimm var kominn á fæt-
ur í býtið næsta morgun til þess
að fylgja Julian úr hlaði. Nú átti
Carlo að aka honum niður á
markaðstorgið í Cannes, og það-
an átti Julian að taka strætis-
vagninn til Rue Célestine.
— Gleymdu ekki Akkilesar-
hælnum okkar, drengur minn,
sagði Mr. Pimm. — Grand Hotel
Martinique. Miss Matilda og tóf-
an þessi Peggy Browning mega
aldrei fá að vita, að þú varst
þar.
Julian sagði: — Eða að þú
borgaðir reikninginn minn.
— Þú veizt hvað ég á við.
Jæja þá, þetta er allt og sumt.
Mundu það sem ég segi þér, og
reyndu að vera eins góður bíl-
stjóri og þú getur. Og umfram
allt, temdu þér heillandi fram-
komu, drengur minn, því að þú
verður að vinna hylli Miss Mat-
ilda.
Klukkan á stundinni hálf níu
hringdi Julian bjöllunni við hlið-
ardyrnar á Villa Florentina.
Charles opnaði fyrir honum og
kynnti hann fyrir kokkinum og
þjónustustúlkunum, þar á meðal
dökkhærðri, fjörlegri, lítilli
stúlku að nafni Dominique. Það
var Ijóst, að koma Julian gladdi
Dominique mjög. Stuttu seinna
kom Lois, fyrsti bílstjórinn, og
fór með hann yfir í íbúðina sína
yfir bílskúrnum. Honum voru
sýndir bílarnir og kennt að
ávarpa konurnar í húsinu, Miss
Matilda, Miss Annabelle og Miss
Browning. Hann tók nú upp
föggur sínar og hreiðraði um
sig. Og um 10 leytið hringdi
heimilissíminn í íbúðinni. Miss
Matilda vildi fá hann inn í morg-
effir
Lindsey
Hardy
4.
Muti
Þaff sem áffur er komiff:
Julian Soames er stadd-
ur í Cannes, atvinnulaus
og peningalaus, en í
skuld. Pimm býðst til
aff leysa hann af skuld-
unum, ef hann vilji
vinna fyrir hann. Soam-
es á aff gerast einkabíl-
stjóri hjá ungri milljóna-
mey, Annabelle Mehaff-
ey, til þess aff fylgjast
meff atferli hennar og
fólks hennar, en Pimm
ætlar að koma því
svo fyrir, aff hún gift-
ist skjólstæðingl hans
— Henri Grunewald.
Soames fær stöffuna,
þótt fjárhaldsmönnum
Annabelle lítist hann
grunsamlegur, og ekki
batnar þaff, þegar Anna-
belle og einkaritari
hennar, Peggy, sjá
Soames í leyfi í bíl með
rauffhærffri gyffju, Dani-
elle, sem einnig vinnur
fyrir Pimm. Matilda,
frænka Annabelle setur
sig í samband viff Pimm
og biffur hann aff segja
álit sitt á nýja bílstjór-
anum.
TÓNABÍÓ mun sýna
kvikmyndina, sem gerff
hefur verið eftir þess-
ari sögu, aff lokinni birt-
ingu hennar í VIKUNNI.
ERKIHERT
22 — VIKAN 12. tbl.