Vikan - 19.03.1964, Blaðsíða 50

A enginn
V K-10-7
4 D-G-8-3-2
* K-G-10-6-5
^ D-10-8-7-5-4
y D-8-5
4 enginn
^ A-D-4-2
K-9-2
6-3-2
K-10-7-6-4
9-7
V
♦
*
Allir á haettu suður gefur.
Suður opnaði á einum spaða,
vestur doblaði, norður redoblaði
og austur sagði tvo tígla. En hið
óhjákvæmiiega hlaut að ske, suð-
ur varð sagnhafi í sex spöðum.
Vestur spilaði út tígli, suður
kastaði hjarta úr borði, drap á
ásinn heima og svínaði laufa-
drottningu. Austur, sem var
hinn kunni enski bridgemaður
E. Kempson, varð nokkuð hissa
þegar sagnhafi tók laufaásinn í
stað þess að spila trompi.
Sagnhafi var annar frægur
enskur bridgespilari, S. Simon,
og þegar hann spilaði þriðja lauf-
inu úr borði, þá trompaði austur
með níunni. Suður trompaði yfir,
spilaði tígli og trompaði, og
stökk upp úr stólnum og breitt-
ist í þessa sömu skelfingu, sem
dynja átti yfir. •— Julian verður
að nema staðar. Grímuklæddir
menn stökkva út úr nóttinni,
ógnandi, annarlegir, uggvænleg-
ir. Hverjir geta þeir verið? Hvað
ætla þeir sér fyrir, hvaða örlög
bíða Annabelle? Og svo, sagði
Mr. Pimm, — ímyndaðu þér sjálf-
an þig, Henri, birtast skyndilega
og reka þorparana á flótta. Þann-
ig sjáizt þið Annabelle í fyrsta
sinn, þannig sérð þú' stúlkuna
sem þú átt eftir að kvænast.
Henri reyndi að skjóta inn at-
hugasemd, en Mr. Pimm leyfði
honum ekki að komast að. Hann
þrammaði fram og aftur, lék eitt
hlutverkið á fætur öðru, lýsti því
sem Henri átti að gera og segja
uppi á fjallveginum. Og ekki að-
eins þar, heldur síðar í Villa
Florentina.
Skammt þaðan frá léku öld-
urnar við skrokkinn á bláu og
hvítu skonnortunni niðri við
höfnina. Þilfarið var autt. Philip
Stern og menn hans þrír voru
niðri í aðalkáetunni niðursokkn-
ir í að athuga stóreflis kort af
ströndinni.
Stern sagði: — Við náum
A-G-6-3
A-G-9-4
A-9-5
8-3
trompaði síðan síðasta laufið í
blindum. Síðan var síðasti tígull-
inn trompaður og spaðadrottn-
ingunni spilað úSt. Austur lét
tvistinn og eftir nokkrra um-
hugsun og grunsamleg augna-
tillit hlunkaði suður spaðaásn-
um á borðið og gaf síðan tvo
slagi.
Þetta var ágæt tilraun hjá
austri til þess að reyna að
blekkja sagnhafa, en eins og þið
hafið eflaust séð, þá stendur spil-
ið örugglega hjá suðri, ef hann
aðeins svínar spaðanum. Það ger-
ir ekkert til þótt vestur fái á
kónginn einspil, því hann verð-
ur að spila sagnhafa í hag, hvaða
lit sem hann spilar.
henni —hann benti á kortið —
einhvers staðar hérna.
Einn mannanna, Herman, sagði
lágt: — Svona tvo eða þrjá kíló-
metra frá Cannes.
— Og við tökum hana til St.
Raphaél, þar sem þú, Herman,
bíður með skonnortuna. Stern
renndi fingrunum aftur yfir kort-
ið. — Þrjátíu og sex kílómetra
eftir þessum vegi, N-7. Hann
sneri sér að grannvöxnum, ung-
um manni, sem var ekki meira
en 19 eða 20 ára. — Fabio, hvað
komstu hraðast í Ferrariinum í
morgun?
— Tuttugu og tvær mínútur.
Þetta er að skána.
— Tuttugu og tvær mínútur
á 23 mílur. En þú verður að
bæta þig.
— Þessi vegur, sagði Fabio, —
er ekkert annað en hlykkir. —
Hvergi 100 metra beinn spotti
héðan til St. Raphaéel.
Stern sagði: — Þú verður að
þekkja veginn svo vel, að þú
getir keyrt eftir honum með 100
mílna hraða á klukkustund og
lokuð augun. Tuttugu og fimm
mínútum eftir að við náum í
stúlkuna vil ég að hún sé kom-
in um borð hjá okkur.
— Tuttugu og fimm mínútum,
sagði Fabio. — Það trúir eng-
inn því, að það sé hægt.
— Þess vegna æfirðu þig á
þessum spotta fjórum sinnum á
dag, svo að enginn trúi því að
það sé hægt. Ekki einu sinni
lögreglan. Hvar er bíllinn?
— Þar sem þú vildir hafa
hann. í Rue Georges.
— Farðu og náðu í hann,
Fabio. Æfðu þig meira.
— Hvað eru margir dagar eft-
ir?
Sten náði í handbók uppi á hill-
unni yfir sæti hans. — Tunglið,
tunglið, sagði hann, og fletti í
bókinni. — Þarna. — Það verður
ekkert tungl 14. þessa mánaðar.
Eftir tólf daga.
— Úr því að ég hef 12 daga
í viðbót, sagði Fabio, — ætti ég
að komast til St. Raphaél á 20
mínútum.
Stern sagði: — Hafðu þær 19.
- Allt í lagi. En bíllinn nær
sér aldrei eftir þetta.
Við setjum það á reikning
Mademoiselle Annabelle Me-
haffey, sagði Stern. — Hún get-
ur keypt okkur annan í stað
hans.
Framhald í næsta bla'ð'i.
f STÓRBORG 21.
ALDARINNAR
Framliald af bls. 13.
Yfirvöldin ypptu öxlum, en May-
mont hélt áfram að vinna hug-
myndir sínar og hugsaði með
sér að þær gætu komið að gagni
fyrir aðrar borgir, ekki sízt hans
eigin borg, París. —- Blokkhúsin
eru búin að vera, svo og borgir
byggðar upp með milljónum
skota til að sofa í, segir hann.
Og hann vinnur að teikningum
á geysistórum turnum sínum fyr-
ir íbúana og neðanjarðarbygg-
ingum fyrir almenningsstofnan-
ir og umferð. Það síðastnefnda
hefur þann kost að ekki þarf að
kaupa upp rándýrar lóðir í mið-
borgunum, því ríkið á allt und-
ir yfirborðinu. Þannig telur hann
sig hafa leyst þrjú mestu vanda-
málin í uppbyggingu stórborga
nútímans: umferðarþröngina,
ioftleysið og lóðaskortinn. Hann
miðar áform sín við árið 2000, en
hefur jafnframt á teikniborðun-
um áætlanir fyrir 25. öldina. En
þá reiknar hann með 100—600
metra háum turnum á vatni, sem
má færa til eftir því sem þörf
krefur með því að dæla vatni úr
stöplunum og fylla þá lofti.
I FULLRI ALVÖRU
Framhald af bls. 2.
varp, sem ég er sannfærður um,
að yrði langsamlega áhrifamesti
hluturinn í menningarlífi okk-
ar eins og það er allsstaðar
annarsstaðar. Það þýðir nýtt
blómaskeið fyrir leiklist i land-
inu. Þar yrði hægt að koma á
framfæri alls konar menningar-
verðmætum, sem hljóta að liggja
óbætt hjá garði í útvarpinu.
Við mundum ólijákvæmilega
færast nær heimsviðburðunum
því allir sem vanir eru erlendu
sjónvarpi, liafa séð hver munur
getur orðið á fréttaflutningi i
sjónvarpi. Og þannig mætti lengi
telja. Einhver misnotar sjálfsagt
sjónvarpið, þegar þar að kemur.
En sá hinn sami mundi bara
misnota eitthvað annað í stað-
inn, ef hann hefði það ekki.
Eftir nokkur ár eða áratugi verð-
ur andstaðan gegn sjónvarpi
viðlíka brosleg og andstaðan
gegn símannm var á sínum
tima. GS.
5Q — VIKAN 12. tbl.