Vikan - 03.09.1964, Side 41

eftir að hitta hana: Folke Berna-
dotte greifi var á heimleið eftir
brúðkaup sitt í Ameríku, þar
sem hann kvæntist Estelle Man-
ville. Viðstaddir brúðkaupið
voru meðal annarra Gustav Adolf
prins og Sigvard prins. Garbo
lét loks undan og kom til há-
degisverðar. Henni var sýnd
mikil athygli og tortryggni henn-
ar hvarf. Hún var kát og fjörug,
og hún var spurð, hvort hún
kæmi ekki til miðdegisverðar?
Öllum til vonbrigða, kom hún
ekki, og enginn gat hugsað sér
ástæðuna. Enginn leiddi hugann
að því, að ekki voru nema nokk-
ur ár síðan hún hafði verið ó-
breytt afgreiðslustúlka í stór-
verzlun, uppalin í ömurlegri
bakgötu á Söder. Nú var hún
heimsfræg. Dularfull kona, sem
allur heimurinn dáðx. Hún hefur
sjálfsagt verið haldin öryggis-
leysi, því að hvernig hefði hún
átt að sannfæra sjálfa sig um,
að henni bæri þessi staða í
lifinu? Þar að auki hafði hún
minnimáttarkennd vegna litillar
skólagöngu og það gat verið
sárt.
En á Kungsholm tókst það
samt að fá hana til að vera með
og brátt var hún farin að taka
þátt í dansinum á kvöldin. Eitt
kvöldið vildi hún að prins Gustaf
Adolf dansaði við sig. Eftir því
sem enska blaðið Sunday Ex-
press segir, hafði prinsinn svar-
að: — Þegar ég vil dansa við
fröken Garbo, mun ég tilkynna
henni það.
Yngri bróðir prinsins var
mjög háttvís og alvarlegur. Hann
varð skelfingu lostinn. Hann
gerði allt sem hann gat til þess
að Greta skyldi ekki móðgast,
dansaði við hana og gekk með
henni um þilfarið. En hvernig
var hægt að ætlast til þess, að
Garbo gleymdi sliku?
Kungsholm seinkaði vegna
slæms veðurs og kom til Gauta-
borgar 19. desember. Garbo sagði
við sænsku blaðamennina: —
er hamingjusöm yfir að vera
komin heim. Það táknar ekki að
ég sé óánægð í Holly-wood. Það
er sagt svo margt vitlaust um
þessa kvikmyndaborg. Það er
sjálfsagt til jafnmikil synd i
Gautaborg og Stokkhólmi og í
Hollywood. í Hollywood verð-
ur fólk að leggja mikið að sér
og það vinnur meira en á flest-
um stöðum, og ég er mjög þreytt.
Ileima i Stokkhólmi ætla ég að
sofa.
MEÐ
MY N D U A*
FÁST I NÆSTU
VBRZLUN.
Flestir ibúar Gautaborgar voru
komnir til að taka á móti henni.
Nokkrir leikarar, vinir liennar,
sáu um hana. Karl Gerhard var
meðal þeirra og hann beið með
leigubíl á höfninni. En bílnum
var lyft upp af hrifnum sam-
löndum Gretu og það var svo
mikill þrýstingur á rúðurnar að
þær brotnuðu og glerbrotin
dreifðust um allt. Garbo sat ná-
föl og stóreygð inni i bílnum,
hefur Karl Gerhard sagt frá. —
Það er ekki undarlegt, þótt hún
sé hrædd við fólksfjölda, ég get
vel skilið það. Ég á enn reikning-
inn frá bílstjóranum. Greta vildi
sjálf borga reikninginn, en mér
fannst það leiðinlegt fyrir föð-
urlandið, að rétta þessari frægu
dóttur sinni svohljóðandi reikn-
ing: Fyrir hjartanlegar móttök-
nr í Gautaborg kr. 132,75 —
brotnar bilrúöur og beyglað
aurbretti.
Stokkhólmi veitti ekki af næst-
um allri lögreglunni til að
vernda Garbo, og risastórar fyr-
irsagnir yfir þverar forsíður
dagblaðanna skýrðu frá því, að
drottning kvikmyndanna væri
komin lieim. Hún varð að læsa
sig inni. En Garbo var samt glöð
og sagði við blaðamennina: —
Þegar ég sá Stokkhólm birtast
i vetrarþokunni með blikandi
ljós i hverjum glugga, langaði
mig til að gráta.... það var
svo fallegt, svo dásamlega fal-
legt.
Hún hélt jólin hátíðleg með
móður sinni og bróður. Hún
lieimsótti kvikmyndaverið og
kom að gröf Stillers. Hún sá
mynd sem hét „Tveir konungar“
en í henni hafði systir liennar,
Alva, haft hlutverk, það eina,
sem henni auðnaðist að leika
áður en hún dó úr berklum.
Hún fór alein út að gröf föður
síns og lagði blóm hjá draum-
óramanninum, sem dáið hafði
svo fljót frá henni.
Eftir jólin jókst svefnleysi
hennar og hún var oft þunglynd.
Þá hringdi hún til vinkvenna
sinna, sem urðu að hugga liana,
og hún vildi gjarnan hafa ein-
hvern hjá sér þar til hún sofnaði.
Hún var myrkfælin og kvíðin.
Hún reyndi að leiða hugann
frá því með þvi1 að fara i sam-
kvæmi. Hún hitti Sigvard prins
við ýmis tækifæri, og dagblöðin
fóru að tala um ástarævintýri.
Ef til vill var því líka þannig
háttað. Bezti vinur Sigvards
prins, Wilhelm Sörensen var
einnig ástfanginn. Hann var
fjörugur ungur maður úr rikri
fjölskyldu, áhyggjulaus, hrein-
skilinn og með djúpa spékoppa.
Þessir þrír vinir áttu marga
kvöldstund saman, og það voru
mörg augu, sem fylgdust með
þeim. Greta varð ergileg yfir
öllum blaðaskrifunum, en tók
með þakklæti tilboði Wilhelms
Sörensen um að aka með hana til
VIKAN 36. tbl.
41