Vikan - 08.10.1964, Side 21

í LAUSU LOFTI
Fimm lífsglaðir menn voru staddir í flug-
vél í mörg þúsund feta hæð yfir appelsínu-
ekrum Kaliforníu. Allt í einu opnuöu tveir
þeirra hurðina, og þeir stukku út einn af
öðrum unz þeir þutu — allir fimm — á
200 km hraða í átt til jarðar. Frumiegt
sjálfsmorð, — ha?
Nei, því þegar þeir áttu enn drjúgan spöl
eftir til moldarinnar kipptu þeir í pínulít-
inn spotta og fallhlíf breiddist út yfir höfð-
um þeirra. Og það var ekki að spyrja að
því, — fallhlífarstökkið breiddist út fljótt
og vel og varð geysivinsælt tómstundagam-
an, öllum til ánægju, nema tryggingarfélög-
unum. Það ku vera óhemju kúnstugt að sjá
kempurriar þeytast um í andrúmsloftinu,
baðandi út öllum öngum, unz þeir eru komn-
ir á síðasta séns með að kippa í þráðinn
(ímyndið ykkur að þið séuð að detta niður
af tólf hæða húsi). Sjónvarpsfélögin voru
ekki lengi að grípa þetta og þeyttu út í
buskann mönnum sínum, vel vopnuðum kvik-
myndavélum og öðrum tólum svo almenn-
ingi gæfist kostur á að taka þátt í slíku
stökki, sitjandi í hægindastól heima í stof-
unni. En hvað sem öðru líður, þá er sportið
orðið vinsælt, enda rándýrt, allir ánægðir
og hvað vilja menn hafa það betra.
Nemendaskipti þjóðkirkjunnar
Unga fólkið á þessari mynd eru skiptinemar á vegum Kristilegra Alþjóða Ungmenna-
skipta (ICYE). íslenzka þjóðkirkjan er meðlimur í þessu nemendaskiptasambandi, og hef-
ur þátttaka íslands í skiptunum jafnan verið tiltölulega ein sú bezta í heimi. Árið 1963
fór 20 manna hópur út, og dvaldizt á víð og dreif um Bandaríkin í eitt ár. Áður en
haldið var til íslands var dvalið í nokkra daga í Washington og borgin skoðuð. Síðan
var hópurinn um tíma í New Jersey, þar sem skiptinemar frá um 20 þjóðlöndum komu
saman og ræddu það sem hafði gerzt á árinu. Einnig skoðuðu nemendurnir heimssýn-
inguna. Á þessu ári fóru 16 íslendingar til ársdvalar í Bandaríkjunum. Þrír bandarísk-
ir komu hingað.
Thor Thors sendiherra bauð íslenzkum skiptinemunum 1963 til eftirmiðdagskaffis þeg-
ar þeir voru staddir í Washington. Á myndinni eru, talið frá vinstri: Steingerður Guð-
mundsdóttir, skrifstofustúlka sendiráðsins, Edda Björk Bogadóttir, Aðalheiður Jónasdóttir,
Sigurður Jóh. Sigurðsson, Kristín Snorradóttir, Stefán Stefánsson, Thor Thors og frú hans;
sitjandi eru Hjördís Henrysdóttir og Ástríður Karlsdóttir, þá kemur Einar Jónsson, Guð-
brandur Gíslason, Sjöfn Guðmundsdóttir, Vilhelmína Þór, Bjarni Jón Nikulásson, Sigríð-
ur Þorvaldsdóttir, starfsstúlka hjá sendiráðinu, og loks Sigrún Sighvatsdóttir. Á mynd-
inavantar Ólaf Hrólfsson, Snæbjörgu Bjartmannsdóttur, Jónínu Eyjólfsdóttur og Hrafn-
hildi Björnsdóttur.
HVISS-HVISS
Framfarir á flestum sviðum
hafa verið stórstígar á undan-
förnum árum, bæði hér heima
og annars staðar í heiminum. Vís-
indamenn og aðrir frömuðir eru
ávallt að finna nýjar leiðir til að
leysa úr sífjölgandi vandamálum
nútímans. Þúsundir manna berj-
ast á hverjum degi um allan heim
við krabbameinið, og gefa mönn-
um ýmsar ráðleggingar um
hvernig skuli forðast það þangað
' til þeir finni öruggt lyf við því,
— aðrir koma jafnvel hingað til
okkar á fslandi til að berjast per-
sónulega fyrir því að menn kaupi
sér reiðhjól, svo þeir fái ekki fyr-
ir hjartað.
í Rio de Janeiro hefur einn
slíkur spámaður nýlega kveðið
sér hljóðs með góðum árangri.
Hann berst að vísu ekki fyrir
„saklausum sígarettum", „bætt-
um bjór“ né „hjartastyrkjandi
hjólreiðum", því hans áhugamál
er það sama og Umferðarnefnd-
ar Reykjavíkur: „Burt með bíla-
stæðin!"
Og hjá honum er það ekkert
hálfkák.
Frumkvöðull þessi heitir
Américo Fontenele og hefur það
virðingarstarf að vera hinn ný-
skipaði umferðarstjóri borgar-
innar.
Hann komst fljótlega að því, að
bifreiðastjórar þar hafa sama sið
og í Reykjavík, — að parkera
bara aldeilis þar sem þeim datt
í hug: tveir eða jafnvel þrír hver
utan á öðrum við götuna, á gang-
stéttum, gangstígum, götuhorn-
um, grasblettum á hringtorgum.
Sem sagt alls staðar, nema hver
ofan á öðrúm.
Américo hóf herferðina með
því að senda allt sitt lið út um
borgina á sterkum drátlarbílum.
Þeir tóku síðan hvern þann bíl,
sem þeir voru ekki ánægðir með,
og drógu hann eitthvað í burtu
Sama hvert, bara að hann væri
eltki fyrir. Þannig hreinsuðu þeir
aðalgöturnar á stuttum tíma, en
gleymdu viljandi að skrifa hjá sér
hvert þeir fóru með bílana, svo
að eigendurnir urðu að gjöra svo
vel að leita að þeim sjálfir. Það
tók suma þrjá daga að finna kerr-
urnar sínar.
En þegar jafnvel þetta dugði
ekki — sumpart vegna þess að
Américo hafði ekki meira
geymslupláss -— þá lét hann sína
menn ganga á röðina á ólögleg-
um bílum, og hleypa öllu loft-
inu úr framhjólunum.
„Hviss“ sögðu hjólin, „hviss—
hviss!“ Og „Áætlun Hviss“ var
orðin að staðreynd í umferðar-
málum þar.
Hviss sögðu hjólin undir sendi-
herranum frá Ghana, þrem þing-
mönnum og einum ríkisráðs-
manni. Þeir voru að undirbúa að
hvissa undan nokkrum yfirmönn-
um sjóhersins, þegar þeir sendu
sína eigin skotliða á vettvang til
að verja kerrurnar með hríð-
skotabyssum.
En Américo umferðarstjóri er
harður af sér, og segist munu
halda áfram að hvissa þangað til
hann sé ánægður með árangur-
inn, hvað sem hver segir.
Hvernig væri að hvissa Hverfis-
götuna?
Bréfaskipti
Vi er 3 danske drenge som háber
vi i gennem Deres blad kan fá is-
landske pennevenner. De 3 adresser er:
Leif Hené Hansen, Egholm, pr. Ny-
sted, Danmark.
Erik Thomsen, Tágense, pr. Nysted,
Danmark.
Jens Larsen, Herritslev, Lojland,
Danmark.
Nú háber vi De vil hjælpe os. Vi
har alle tre samme intresse vi samler
pá frimærker.
VIKAN 41. tbl,
21