Vikan - 11.02.1965, Qupperneq 58

Enskir
og hollenskir
dagkjólar,
kvðldkjólar
og
samkvæmis-
kjólar
Laugavegi 59. — Sími 18646.
Þau gengu þegjandi í gegnum
garðinn út með dimmu vatninu,
þar sem hátíðahöldin voru að
fjara út. — Leyfðu mér að
minnsta kosti að hressa mig á
gosdrykk. Hann benti fýlulega á
gosdrykk j asölu.
Þau gengu saman að upplýstu
sölugatinu og þar endaði dagur-
inn.
Þar, með sitt glasið í hvorri
hendi, stóð frú Thorpe og var
í þann veginn að snúa sér frá
afgreiðsluborðinu. Við hlið henn-
ar stóð varðmaðurinn frá brúnni,
auðþekktur aftur, jafnvel án
fjaðurskreytta hattsins, feitur og
pattaralegur, klæddur í dökk-
brún föt. Og með hendurnar
framréttar eftir glösunum stóðu
tvö börn, stúlka, um það bil
fimm ára, og drengur um sjö ára.
Julie fékk ofsalegan hjartslátt.
Eins og í fjarska heyrði hún eig-
in rödd segja: — Gott kvöld.
Frú Thorpe kipptist greinilega
við. Andlit hennar varð hvítt
eins og krít, svo tók hún til við
erfiðasta hlutverk ævi sinnar: —
Nei, góðan daginn, vina mín!
Hún klappaði börnunum og ýtti
þeim burtu. — Fóruð þið aldrei
til Pílatusar?
— Nei, við ákváðum að gera
það ekki, sagði Julie og hafði
ekki augun af börnunum. Dreng-
urinn brosti við henni, með stór-
um, dökkum augum, fallegur,
lítill strákur, með Þykkt, hrokkið,
brúnt hár. Svipurinn með honum
og gamalli mynd var áberandi —
og eyðileggjandi.
— En falleg börn, sagði hún,
þegar hún hafði kynnt Poul —
Má ég ekki heilsa þeim?
— Þau tala ekki ensku, sagði
frú Thorpe hás. — Þau eru þýzk.
Þetta hér er Hansi Eberhardt- og
þetta hér er Susie. Hún kippti
litlu stúlkunni frá ljósbjarman-
um. Barnið hafði hörgult, fléttað
hár, og var klætt í létt sumar-
föt.
Brúarvörðurinn, sem hafði
hörfað út í skuggana kom nú
til baka og tók að lokka börn-
in burt. — Við vorum einmitt að
fara, sagði frú Thorpe með
skjálfandi röddu. — Þetta var
bara smáferð til að skemmta
börnunum...
— Og þessi herramaður?
spurði Julie.
— Ó, þetta er major Strauss.
Má ég kynna: Major Strauss,
þetta er frú Thorpe. Já, verið
þið bless.
Án þess að láta sem hann tæki
eftir kynningunni, þrammaði
major Strauss af stað og dró
drenginn með sér. Frú Thorpe
trítlaði óróleg á eftir þeim, með
stúlkuna við hönd sér.
Framhald I næsta blaði.
Tveir prestar svara bréfum og
leysa úr persónulegum
vandamálum
Eins og frá var greint í síðasta blaði, munu þeir sr. SigurSur Haukur
GuSjónsson og sr. Ólafur Skúlason framvegis svara í Vikunni bréfum
þeirra lesenda blaSsins, sem stundum skrifa í hálfgerSri eða algerri
örvæntingu vegna persónulegra vandamála. Ef bréfritarar óska þess,
verSa bréfin ekki birt, en aðeins svörin.
gg VIKAN 6. tbl.