Vikan - 11.03.1965, Blaðsíða 26

3
agciiL
FOLK A AD SOFA HJA H
BRIGITTE BARDOT OGí FRAN<
Þetta var kaldasta kvöld órsins. í ísbláu tunglskininu þaut
bíllinn fram hjá Eiffelturninum, niður Camp de Mars sem var
mannlaus og eyðileg þessa stundina, síðasta tímann fyrir mið-
nættið, borgin virtist auð og frosin. Leigubílinn stanzaði nálægt
Ecole Militaire. A heimili Franqoise Sagan var enginn heima,
nema spænsk þjónustustúlka. Eg kom mér fyrir í gríðarstórri dag-
stofu, sem helzt leit út fyrir að hafa gengið í erfðir frá ríkum
foreldrum, settist og beið eftir Brigitte Bardot og Sagan.
Þær höfðu aldrei hitzt þótt þær byggju nálægt hvor annarri,
Bardot á hægri, Sagan á vinstri bakka Signu.Hvorki atvinna eða
hið goðsagnalega samkvæmislíf fína fólksins í París, hafði leitt
saman hesta þeirra. Það hafði tekið rúmt ár að undirbúa þetta
tiltæki að reyna að ná þeim saman til viðtals,og nú síðasta mán-
uðinn var það orðið spennandi kappsmál.
Bardot hafði undanfarið sýnt almenningi allt að því fullan
fjandskap og farið í felur, einna líkast Gretu Garbo. Sagan var
eins og fælinn hestur, alltaf á verði og nú síðustu tvo dagana
taugaveikluð við lokaæfingar á nýju leikriti. Aðalerfðileikarnir
höfðu þó verið að koma sér saman um það hvar þær ættu að
hittast. Báðar höfðu þær boðið hinni heim í gegnum mig, en
hvorug þegið boðið. Hnúturinn var þó að lokum leystur á síð-
ustu stundu með skilaboðum f*A Bardot.
— Klukkan hálftólf? — tísti Sagan í símann, þegar ég tilkynnti
henni hvenær Bardot gæti komið heim til hennar. — Næstum
því miðnætti? — en hún samþykkti þó að lokum.
Ég var hálfhræddur um að Sagan, sem gerði sér far um að
láta mig skilja að hún væri algerlega ósnortin af mikilleik
Brigittu Bardot, gæti sýnt stolt sitt á móðgandi hátt. Hún hafði
samt bersýnilega meiri áhuga á að hitta Bardot, en Bardot hana.
Bólstraðir stólar og sófar í dökkum litum voru dreifðir um
stofuna. Þar voru engir skærir litir, — ekkert sem benti til að
þarna byggi ung og nýtízkuleg kona. Falleg þýzk útgáfa af
bókinni Dans un Moi Dans un An eftir Sagan lá á arinhillunni.
Innarlega í stofunni var Ijósmáluð hengibúr og í því sat skjór
á priki, ósköp hversdagslegur fugl sem skrækti við og við.
Það var stungið lykli í skrána og inn kom Sagan. Hún er mjó
eins og spíra, hárið dökkf og sérlega aðlaðandi bros á mjóleitri
,,Gosa" ásjónunni. Hún hafði farið úr leikhúsinum fyrir síðasta
20 VIKAN 10. tt)l,
þátt, svo að hún væri komin heim í tæka tíð til að taka á móti Bar-
dot. Við tókumst í hendur, — hún var greinilega feimin. Hún lagði
frá sér lítinn pakka sem hún var með og bauð mér eitthvað að
drekka, fór til að leita að þjónustustúlkunni, en kom fljótt inn
aftur og fleygði sér í hægindastól, án þess að fara úr svartri
klæðiskápunni. Hún talaði hikandi, sagði að eftir þetta leikrit
yrði næsta verk sitt skáldsaga. Röddin er mjó og unglingsleg.
Hún talar mjög óskírt, einskonar ógreinilegt tuldur, sem jafnvel
Frakkar eiga erfitt með að skilja. Þetta óákveðna málfar eru
eflaust leifar frá þeim tíma þegar henni átján ára gamalli var
ýtt út í sviðsljósið, eftir útkomu Bonjour Tristesse.
— Er hún venjulega stundvís? — spurði Sagan. Það voru liðn-
ar þrjAr til fjórar mínútur yfir tímann. Ég yppti öxlum.
— Þér vitið það ekki, muldraði hún.
Nú heyrðist einhver koma inn, en það var Jean Groué, litli
Ijóshærði einkaritarinn hennar Sagan, einvígisvottur hennar þetta
kvöld.
Sagan fór út úr stofunni til að fara úr kápunni og kom til
baka klædd þykkri grárri peysu og dökkgráu tweed pilsi. Kald-
ur dragsúgur fór eftir stofugólfinu, svo að það var kallað í
stúlkuna til að kveikja í einhverju sem líktist fjölum úr appel-
sínukassa í arninum.
Bjallan hringdi, dyrnar opnuðust og inn kom Bardot, klædd
hlýrri sauðskinnskápu og flatbotnuðum leðurstígvélum. Vingjarn-
leg brún augun Ijómuðu af kátínu. Ljóst hárið var skift í miðju
og tekið saman uppi á hvirflinum. Hún var með mjúkan gulan
trefil um höfuðið og undir kápunni í grófri þykkri prjónapeysu í
sama lit. Mjög grannir fótleggirnir voru klæddir þröngum Ijós-
brúnum flauelsbuxum.
Ég vissi mjög vel að það var ekki nauðsynlegt að kynna þær
en sagði: — Franqoise, mig langar til að kynna þig fyrir Brigitte
Bardot . . . Brigitte, þetta er Franqoise Sagan.
— Hvernig gengur með leikritið? — spurði Bardot og sagði
svo með glaðlegri ákveðinni rödd. — Ég sá mynd af þér í kvöld
á forsíðu France-Soir. Þú varst umkringd af allskonar skemmti-
legu fólki.
Sagan gerði lítið úr þessu með handahreifingu og brosti
hálfþreytulegu brosi, bersýnilega ánægð.
k*