Vikan - 11.03.1965, Blaðsíða 34

Verktakar - Húsbyggjendur
ALCON dælurnar létta yður störfin við hvers
konar byggingaframkvæmdir.
Þar sem dæia þarf vatni eða sjó, auðvelda
ALCON dælurnar verkin og spara ótrúlega
mikla vinnu. Þær eru auðveldar í notkun,
hafa lógan brennslukostnað og hafa reynzt
framúrskarandi vel.
SOGBARKAR, SÍUR OG FRÁRENNSLISSLÖNG-
UR í MIKLU ÚRVALI.
ALCON daelurnar eru byggðar fyrir mikil
afköst við erfiðustu cðstæður.
ALCON 1" dælurnar afkasta um 7000 lítrum
á klukkustund.
Rafmagnsdælur fyrirliggjandi í
ýmsum stærðum og gerðum.
Gílsi Jónsson & co. h.f.
Skúlagötu 26 — Sími 11740.
átt stefnir þú? spyr Sagan.
Brigitte hnyklaði brúnirnar og sat
hugsi um stund.
— Til frelsisins. — Ég kaus frels-
iði Hún þagnaði og hló vandræða-
lega. — Mér finnst ég hafa heyrt
þessa setningu áður.
— Hvað mér viðvíkur, þekki ég
aðeins eina kynslóð, — mína eigin,
sagði Sagan blátt áfram. — For-
eldrar mínir eru sprengfull af kát-
ínu, þau eru feitlagin og hálfkæru-
laus, og þegar ég heimsæki þau,
líður mér betur þar en nokkurs-
staðar annarsstaðar. Pabbi getur
verið svo fyndinn að ég ætla að
kafna af hlátri, við erum yfirleitt
alltaf hlæjandi, þegar ég er hjá
þeim. Þau skipta sér ekkert af því
hvað ég geri . . . Hún yppti öxlum
og baðaði út höndunum.
Brigitte spurði: — Heldurðu að
móðir þin hefði getað lifað sama
llfi og þú?
— Ef hvað? ....
— Ef hún hefði haft sömu tæki-
færi ....
Sagan var undrandi um stund,
en skildi svo að Brigitte meinti hvort
hún gæti hugsað sér móður sína
lifa samskonar lífi og hún sjálf
lifði nú.
— Nei, viðurkenndi hún.
— Þarna sérðu, sagði Brigitte
sigri hrósandi, — það er allt tölu-
vert öðruvísi.
— Auðvitað hefir þeirra líf verið
öðruvísi en okkar. Mamma mín
giftist mjög ung. En ég er viss um
að hún hefir verið full af 'stráka-
pörum, eins og ég. Hún er svo kát
og fjörug.
— Ég veit ekki hvernig þetta er,
sagði Brigitte, alvarleg í bragði.
— Mér finnst að nú til dags geti
enginn skemmt sér við saklaus
strákapör, — það er einhver kvíði
allstaðar bakvið, sem ekki var til
áður ....
hver kvíði allstaðar, viðurkenndi
Sagan.
— Það skapar, hélt Birgitte
áfram, — ég veit ekki hvað skal
segja, — önnur sjónarmið, rugl-
ingslegri.
— Móðir mín heldur því fram,
að hver kynslóð hafi sín vandamál,
— það sé eingöngu undir heilsunni
komið hvernig maður snúist við
þeim. Þú gætir tekið þér þetta til
inntektar. — En hvað meinarðu Bri-
gitte, þegar þú segist hafa kosið
frelsið.
— Frelsi frá öllum sjónarmiðum,
sagði Brigitte. — Hafa nógar tekj-
ur af vinnunni. — Vera engum háð.
— Ekki taka tillit til hluta sem eyði-
leggja fyrir þér lífið. — Engar meg-
inreglur, ég meina að ákveða ekk-
ert fyrirfram. Alls ekki gera neitt
vegna þess að það er hefðbundið,
— að aðrir geri svona. Ég vil hafa
mínar eigin skoðanir og lifa eftir
þeim.
Það var þó ein meginregla sem
hún virti og vildi taka tillit til og
bætti við. — Það er gott að særa
ekki aðra. Það er sú eina gildandi
regla. — Ertu trúuð? spurði hún.
— Ég er kaþólsk, svaraði Sagan.
— Ég er líka kaþólsk, en hálf-
gerður trúvillingur, sagði Brigitte
— Ég er fædd til kaþólskrar trú-
ar, sagði Sagan til skýringar. — En
ég trúi ekki á guð. Ég er kaþólsk-
ur guðleysingi.
— Ertu hvað!
— Kaþólskur trúleysingi. Ég
meina að ég er alin upp ( kaþólsk-
um sið, en ég er ekki í raun og veru
kaþólsk.
Hún hafði fyrir nokkrum mán-
uðum látið skíra drenginn sinn í
Notre Dame kirkjunni.
— Ég er nú samt ekki róleg út
af þessum hlutum, hélt Sagan
áfram. — Hugsunin um dauðann
gerir fólk órólegt. Þegar ég hugsa
um þetta. Hún þagnaði snögglega.
— En það er ekki þar með sagt,
að þótt þér líði illa út af þessari
tilhugsun, að það sé einhver al-
góður guð sem vefji þig örmum . . .
— Hvenær misstir þú trúna?
— Þegar ég byrjaði að hugsa um
að skrifa skáldsögur, svaraði Sag-
an.
— Ég er sþmmála þér Franqoise.
Ég segi ekki að ég sé alger guð-
leysingi. Ég skil þetta ekki svo vel.
Ég fer aldrei í kirkju. Ef ég trúi ein-
hverju, þ átrúi ég því með sjálfri
mér. — Án þess að tala um það
við aðra. En það er erfitt, — erfitt
að trúa.
Brigitte hafði líka látið skíra
drenginn sinn.
— Það eru ekki svo mjög trúar-
brögðin sem fara í taugarnar á
mér, sagði Sagan. — Það er hug-
myndin um guð, algóðan guð. Það
er ekkert samhengi í því, þegar
maður hugsar um allt sem skeður í
heiminum. Til dæmis, það er auð-
vitað gömul saga, voru ekki milljón-
ir af Gyðingabörnum drepin í stríð-
inu. Ef til er algóður guð, hvers-
vegna lét hann þau kveljast og
deyja, hvers áttu þau að gjalda?
Eg er ekki hrifin af guði sem lætur
slíkt ske!
— Það er gott að hitta konu eins
og þig, Franqoise, sem skilur vanda-
mál mín, sagði Brigitte og brosti
til Sagan. — Sem skilur hlutina.
Þetta með helgisögurnarl — Og
frelsið. Við ættum að gefa út yfir-
lýsingu. Yfirlýsingu frjálsra kvenna.
— Ágæt hugmynd, sagði Sagan.
— Við ættum að skrifa þetta allt
niður, svo fólk viti hverju við trú-
um og hvað við höfum verið að
segja. — Hún sneri sér að mér eins
og til uppörvunar. — Er nokkuð
sem við gætum bætt við?
— Já, sagði ég, — hræðilega
erfið spurning.
— Hvað er það? spurði hún
undrandi.
— Kynferðismálin!
Þetta kom þeim báðum til að
hrópa upp yfir sig.
— í New York, sagði Sagan, —
spurði amerískur blaðamaður mig
um hvaða hugmyndir ég hefði um
ástamálin. Ég var þreytt á öllum
spurningunum og svaraði: — Það
er aðeins ein athugasemd sem hægt
er að gera um ástina og það gerði
Madame de La Fayette í bók sinni
„La Princesse de Cléves". Hún
sagði: „Moi? L'amour? Je le fais
beaucoup mais je'n'y pense jamais."
(Sem þýðir bókstaflega: Ég? — Ást?
— Ég nota hana heilmikið, en
hugsa aldrei um hana).
— Dásamlegt, — sagði Bardot,
syngjandi röddu.
VIKAN 10. tbl.