Vikan - 11.03.1965, Blaðsíða 41

hina ermina eins, en gerið seinustu
affellingarnar gagnstætt. (Við
Þessar affellingar verða ermarnar
hærri að aftan).
Leggið öll stk. á Þykkt stykki,
nælið form þeira út með títu-
prjónum, leggið rakan klút yfir
og látið gegnþorna næturlangt.
Saumið hliðar- og ermasauma með
Þynntum garnþræðinum og aftur-
sting. Saumið ermarnar í handveg-
ina á sama hátt, og ath. að láta
hærri hluta ermarinnar nema við
hæstu brún að aftan. Saumið innri
vasana, og fellið af vasastykkjun-
um. Fellið fast af, og prj. sl. 1.
sl. og br. 1. br. um leið og fellt er
af. Prjónið kragann. Takið upp
á prj. nr. 5 um 99 — 101 — 101 —
103 1. í hálsmál. Takið ekki upp
laus bönd, heldur dragið garnið
af hnyklinum með prjóni frá röngu
á réttu. Prj. 1 1. sl. og 1 1. br. 3
sm. Takið þá prj. nr. 4% og takið
úr í hvorri hlið með því að prj.
saman 2 1. fyrir innan 1. 1. í 2. eða
3. hv. umf., báðum megin, 4 eða
8 sinnum. Prj. þar til öll hæð krag-
ans er um 6—8 sm. Fellið af.
... og er talinn af
Framhald af bls. 5.
þessu sinni var þetta rödd með
greinilegum þýzkum hreim.
— Já, þetta er Julie Thorpe.
— Óskoð þér að fá einhverjar
upplýsingar?
— Já, Ó, já!
— Komið í kvöld niður að
súlnagöngunum, fyrir utan
handavinnubúðina. Klukkan níu.
— Ég skil. Takk. Ég kem þang-
að. Nötrandi af taugaæsingi og
spennu kastaði Julie sér niður á
rúmið og sá í fyrsta skipti að
það hafði verið búið um það
fyrir nóttina.
— En hvað gerði það til.
7.
í leiðinlegu veðrinu að kvöldi
hins 3. ágúst 1951 flýtti Julie sér
eftir gangstéttinni, sem lá niður
að súlnagöngunum. Hið innra
með henni brann sú von, að nú
væri hún loksins komin að enda
átta ára biðar og ótta.
Gluggarnir í öllum smábúð-
unum voru ennþá upplýstir. En
handavinnubúðin ein var opin.
Hún stóð við gluggana og horfði
á vasakútana, sem voru margir
hverjir saumaðir með presta-
kragamunstrinu, sem henni hafði
fundizt svo mikill hlekkur í
„sönnunargagna" keðju hennar.
Gegnum opnar dyrnar sá hún
hvar þokkaleg, eldri kona var
önnum kafin við að brjóta saman
borðdúka. Þegar augnaráð þeirra
mættist, brosti hún, kinkaði
kolli og snéri sér undan. Já, virt-
ist hún segja. Allt í lagi. Þér er-
uð komin á rétta staðinn, og
þetta er rétti tíminn.
Ljósið var slökkt í búðinni og
síðan 1 öllum hinum búðunum.
Það gerðist hratt. Eitt ljósið eft-
ir annað, og fikraði sig út eftir
röðinni. Konan kom út úr búð-
inni, spennti upp stóra, svarta
regnhlíf og hvarf.
Það var svo dimmt, að Julie
sá ekki lengur á klukkuna sína,
svo þögult, að hún heyrði tifið
í henni. Hinum megin við súlna-
göngin sá hún svifbrautarklefa,
sem stóð á palli. Búinn að vinna
þennan daginn og ef til vill þetta
árið.
Hælaskellirnir í henni berg-
máluðu, þegar hún gekk fram og
aftur fyrir dimma gluggana.
Sekúndurnar liðu og hún gerði
sér allt í einu ljóst, hve stór þessi
súlnagöng voru. Hversu einmana
þau voru. Og hversu mörg dimm
skot og skuggar voru þar, sem
hreyfingarlaus skuggi gat stað-
ið í og beðið.
En nú voru skuggarnir vinir
hennar. Þeir hlutu að vera það.
Frú Thorpe hafði verið hugrökk,
hversu mikið sem var í húfi.
Og Julie Thorpe varð að minnsta
kosti að vera jafn hugrökk.
Svo heyrði hún fótatakið. Fyrst
hávært og drafandi í þögninni.
Svo dó það út. Hún heyrði ekk-
ert. Sá ekkert. Ekki einu sinni
skuggamynd. Og þó vissi hún, að
maður hafði komið inn í súlna-
göngin.
— Halló!
Rödd hennar var dimm og
skjálfandi í göngunum. Hún fann
hvernig loftið titraði í kringum
hana.
Fótatakið nálgaðist varlega.
Það brakaði í þungum skóm. Nú
sá hún ógreinilega veru í myrkr-
inu, langa og óheflaða. Hún
heyrði nafn sitt nefnt. — Julie?
Röddin var lág, spyrjandi, næst-
um tortryggin.
— Hér, sagði hún og beið með-
an hann kom til hennar. Svo
fann hún kalda fingur fálma eft-
ir úlnlið hennar.
-—■ Hæ, Julie. Það er ég, Julie,
Red. Mannstu eftir mér?
Eitt brjálæðislegt andartak
hafði hún næstum kastað sér í
fang hans. Þegar hún heyrði
þessa amerísku rödd, fann hve
stór maðurinn var, hve hár, hafði
hún leyft sér að vona, að sá sem
kom þarna á móti henni og hvísl-
aði nafn hennar væri — Russel
Thorpe sjálfur.
— Red? eitt andartak sagði
nafnið henni ekkert.
— Monaghan, Red Monaghan,
sagði maðurinn lágt.
Monaghan, aðstoðarflugmaður-
inn? Sami Red, sem var svo ó-
svífinn við hana á dansstað í
Texas? Hún gat ekki trúað því.
Hann hafði eins og Russ verið
sagður dáinn.
— Já, Julie. Félagi Russ. Hann
þrýsti hönd hennar.
— Ó, guð. Hún riðaði. Og svo
bar hún fram spurninguna, sem
I------------------------------------------------------------------------------------------------------
ALSJÁLFVIRKA ÞVOTTAVÉLIN
LAVAMAT „nova 64“ er glöggt dæmi um
hugvit og frábæran hagleik.
Af fjölmörgum kostum leyfum vér oss að nefna:
★ Vélin er alsjálfvirk, þ. e. a. s. að ekki þarf að bíða eftir að hún ljúki
forþvotti til þess að setja þvottaefnið fyrir hreinþvottinn.
★ Forþvottur úr köldu, hreinþvottur, fjórar skolanir, sérval fyrir við-
kvæman þvott og uil.
■k Ryðfritt stál í trommlu, síu og vatnshólfi.
★ Tvöföld hurð.
★ Örugg varahluta- og viðgerðarþjónusta.
Innri hurð með gleri. ---------------------------------------------------------—
SÖLUUMBOÐ:
Reykjavík: Húsprýði h.f., sími 20440—41. — Akranes: Staðarfell h.f. — PatreksfjörGur: Vesturljós. — Isafjöröur: Verzlun
Kjartans R. Guðmundssonar. — SauÖárkrókur: Kaupfélag Skagfirðinga. — Akureyri: K.E.A. — Húsavík: Kaupfélag Þing-
eyinga. — Austurland: Verzl. Elísar Guðnasonar, Eskifirði. — Vestmannaeyjar: Haraldur Eiriksson. — Keflavík: Stapafell.
Aðalumboð: Bræðumil* OrmSSOn h.f.Vesturgötu 3 - Sím. 11467
/
______________________________________________________________________________________________________________1'
VIKAN 10. tbl.