Vikan - 11.03.1965, Blaðsíða 43

hafði ólgað hið innra með henni
í átta þjáningarfull ár: — Lifir
hann?
— Svo sannarlega, Julie. Og þú
skalt fá að hitta hann. Það verð-
ur ekki auðvelt að koma því í
kring, en þú skalt fá það.
— Ó, góði guð, ég þakka þér.
Guð, ég þakka þér. Hvar er hann?
— Á sjúkrahúsi, vina mín, í
Austur-Þýzkalandi. Hann er ekki
sá sami Russ, sem þú þekktir
eða sem ég þekkti heima í Texas,
Julie. En hann lifir að minnsta
kosti. Hann hefur orðið að þola
helvíti á jörð, en hann lifir.
— Ó, Red! Hún grúfði andlitið
að grófu efninu í frakkanum
hans. — Þakka þér fyrir, hvísl-
aði hún innilega og gat ekki hætt
að snökta.
Hann strauk hár hennar og
hélt henni þétt upp að sér. —■
Svona Julie, svona, það er allt í
lagi með hann. Það verður allt
í lagi með hann.
— Góði guð, ég þakka þér.
Hún nötraði frá hvirfli til ilja.
— Og þið hinir? Allir þið hinir?
— Það er löng saga .... Hann
tók varlega undir handlegg henn-
ar. Komdu, við skulum koma
lengra burt frá hótelinu. Hann
leiddi hana út með dimmum
súlnagöngunum. Svo snéri hann
höfðinu og leit á hana.
— Hvenær fæ ég að hitta hann,
Red?
— Mjög fljótt, vona ég. Það
verður ekki svo auðvelt að koma
því í kring. Þú verður að vera
þolinmóð svolítið lengur. Julie,
ekki vænti ég að þú hafir amer-
ískar sígarettur á þér?
—- Jú, svo sannarlega.
Hún dró pakka upp úr vasan-
um á regnkápunni sinni og rétti
honum hann. Hann kveikti á eld-
spýtu, og þegar hann hafði feng-
ið glóð í sígarettuna, hélt hann
logandi glóðinni upp að andliti
sínu og sagði beisklega: —-Mað-
ur er svo sem orðinn eldri, er
það ekki? Kinnarnar voru orðn-
ar grófar og augun innfallin.
Hinn forni Don Juan frá Dixie
■

pilsefni
medf íofnum
teygjustreng
margir litir
SÖLUSTAÐIR:
KAUPFÉLÖGIN UM LAND ALLT
'OG SÍS AUSTURSTRÆTI
A
V
♦
*
A-10
10-8-6-5-4-3
A-6-3-2 .
A
A
V
♦
*
D-9-8-4
A-D-G-9-2
D-G-10
G
N
V A
S
*
V
♦
*
7-5-3-2
K-7
9- 8-7
10- 5-4-3
A K-G-6
y ekkert
+ K-5-4
4, K-D-9-8-7-6-2
N-s á hættu,
vestur gefur.
Norður Austur
dobl pass
pass pass
6 lauf pass
Útspil tíguldrottning.
Það er alkunna í bridge að oft
fæst ágætur árangur úr spili, sem
er illa meldað og ennþá verr spil-
að. Norðurspilarinn í ofan-
greindu spili var þekktur fyrir
bjartsýnar sagnir og pass var svo
til óþekkt fyrirbrigði hjá honum.
Hann var hins vegar gæfusamur
í þessu spili að hafa mjög góðan
spilara á móti sér.
Suður drap útspilið í blindum
og byrjaði strax að undirbúa
væntanlegt endaspil með því að
trompa hjarta. Síðan spilaði hann
laufi á ásinn og gosinn frá vestri
staðfesti grun hans um að tromp-
liturinn félli ekki. Aftur var
Suður Vestur
2 hjörtu 1 hjarta
5 lauf dobl
pass pass
pass
hjarta trompað og þar með átti
sagnhafi aðeins fjögur tromp eft-
ir. Nú kom spaði, tíunni svínað
og þegar hún hélt var ásnum
spilað og síðan spilað hjarta í
þriðja sinn. Austur kastaði tígli,
sagnhafi trompaði, tók spaða-
kóng og laufkóng, og spilaði síð-
an tígulkóng og meiri tígli. Vest-
ur átti slaginn en nú átti austur
aðeins 10-5 í trompi eftir og sagn-
hafi D-9, þannig að spilið var
unnið.
„Nú var eins gott að ég sagði
elcki sjö, makker,“ sagði norður.
„Ég var mikið að hugsa um það“.
„Já, það má nú segja,“ sagði suð-
ur og strauk sveittan skallann.
VIKAN 10. tbl. 43