Vikan - 11.03.1965, Blaðsíða 46

SunfesK
APPELSÍN
SÍTRÓN
LIME
Svalandi - ómissandi
á hverju heimili
heyrði? Nafn þitt. Hann æpti:
Julie, Julie! Það var átakanlegt!
Læknarnir sögðu að það væri
sennilega af áfallinu, sem hann
fékk af því að vera kominn svo
nærri dauðanum, sem hann varð
að sjálfum sér aftur. Nákvæm-
lega eins og þegar fólk fær höf-
uðhögg, þú veizt. Sama kvöld
bað hann mig um pappír og
penna, og hann skrifaði nafnið
þitt með prentbókstöfum og var
svo stoltur á svipinn, að maður
hefði getað haldið að hann hefði
nýlega fengið Nóbelsverðlaun
eða eitthvað þess háttar.
Hann rétti henni pappírsmiða.
í ljósinu af eldspýtu leit hún á
hann og grét. Þetta var eins og
eftir barn, sem var að læra staf-
rófið og hefur krabbað stóra og
jafna prentbókstafi. Russ, sem
hafði háskólapróf frá Harvard.
í þessari tómu skel sem var ekk-
ert nema niðurbrotinn, vanmátt-
ugur, hjálparvana líkami bjó ást-
arneistinn ennþá, ástin til henn-
ar.
Hún bar pappírsmiðann upp að
vörunum, tár hennar féllu á
hann. Hún sá andlit hans fyrir
sér í myrkrinu og þokunni. Stóru
heillandi augun grátbáðu hana:
— Julie, hjálpaðu mér ...
-—- Það hafði svo sem verið fyr-
ir sig, sagði Red lágt, — ef hann
hefði meðan hann var minnislaus
verið eitthvað ómerkilegt, til
dæmis bakari. En Russel var
alltaf svo gáfaður, vel gefinn.
Það veiztu og það óheppilega er
að hann var það einnig meðan
hann var maður. Eftir því sem
ég hef getað komist næst var
hann í nánu sambandi við hátt-
setta kommúnistaleiðtoga. Hann
hafði varðveitt flokksleyndarmál.
Því næsta dag, þegar ég kom til
sjúkrahússins voru nokkrir stór-
ir, ruddalegir náungar hjá honum
og sögðu: —- Reyndu að muna,
þú verður að reyna að muna og
fleira í þeim dúr.
Red andvarpaði.
— Svo þú hlýtur að skilja
að þeir verða ekkert ginkeyptir
fyrir því að leyfa honum að
stinga af, þegar honum sjálfum
dettur í hug og það veit sá sem
allt veit, að það er nógu erfitt
að koma þeim út af austursvæð-
inu, þótt ekki sé þannig í pottinn
búið...
Julie hlustaði á hann með
grátstafinn í kverkunum. Hún
lagði pappírssnepilinn á hné sér
og sléttaði úr honum.
— Ég gerði áætlun og hófst
handa, sagði Red. — Það var
ekki auðvelt...
Með aðstoð Elsu og Ottó hafði
hann staðið fyrir heimsókn ryk-
sugusalans, (það var flóttagyðing-
ur, sem hafði verið fús að heim-
sækja frú Thorpe í svip) og einn-
ig heimsóknina, sem frænka
Elsu, gift amerískum hermanni,
hafði gert. Og svo hafði Russ
tekið ofan skólahringinn sinn og
látið hann sem sönnunargagn.
— Var þá konan með útsaum-
inn alls ekki Elsa?
— Nei. Nei, andskotakornið.
Ég varð að nota eingöngu fólk,
sem fór til Ameríku eftir lögleg-
um leiðum. Reyna að fá það til
samstarfs. Koma vitinu fyrir það.
Ég mátti ekki taka þá áhættu
að hringja til Ameríku, og ég
þorði heldur ekki að skrifa bréf.
Stóru náungarnir, sem ég hitti
hjá Russ, höfðu auga með mér.
Þeir höfðu stöðugt auga með mér.
Þeir vissu að það var eitthvert
samband milli Russ og mín —
Þess Russ, sem þeir þekktu ekkij
lengur. Og þeir voru tortryggn-
ir. Og þeir eru ennþá tortryggnir.
Red flýtti sér að halda áfram.
Hann hafði komið í kring fund-
inum við frú Thorpe í Alpen-
stadt, og Red hafði farið með
fjölskyldu sína svo þetta liti út
eins og venjulegt frí. Og þeim
hafði reynzt mjög erfitt að kom-
ast út úr Þýzkalandi og meira að
segja hér í Alpenstadt höfðu þau
orðið að fara huldu höfði.
— Ég þori að veðja að þeir
vita, að ég er nú á þessu andar-
taki hér að tala við þig, sagði
hann.
— Hvaða von er þá til, Red?
— Það er alltaf til von, kann-
ski meiri von en maður heldur.
Alveg þangað til tengdamóðir
þín dó hélt ég að ég hefði komið
öllu í kring. Þetta var mjög flók-
in áætlun. Hún var að mestu
leyti fólgin í mútum. Þetta var
fjárfrekt fyrirtæki en frú Thorpe
var fús til samstarfs. Hún hafði
pantað peningana heiman að. En
svo dó hún, því miður.
— Hversu miklir peningar voru
annarsvegar, Red?
Hann dró djúpt andann. —
Tuttugu þúsund dollarar, Julie.
Það kostar kannski ekki alveg
svo mikið, en ég þarf að fá þá
upphæð, svo ég sé alveg öruggur.
Og eins og ég sagði við frú
Thorpe, það sem ég ekki þarf að
nota — það fær hún að sjálf-
sögðu aftur. Hann klappaði henni
á öxlina. — Þegar ég kom héma
í kvöld, átti ég ekki von á því, að
þú værir með svo mikla fjárhæð.
Og það skil ég mætavel. Það
sem ég ætlaði fyrst og fremst að
gera, var að láta þig vita að
Russ er lifandi og hann er enn-
þá ástfanginn af þér og á ein-
hvern hátt og einhvem tíma
kemst hann út. Ég hélt að þér
þætti gott að fá að vita það. Hann
rétti henni höndina. — Vertu sæl,
Julie. Ég verð að fara frá Alpen-
stad meðan ég er ennþá í heilu
lagi. Það er... hann kveikti á
eldspýtu og hélt henni fast upp
að klukkunni sinni... næstum
miðnætti.
— Red, ef ég gæti á einhvern
hátt náð saman peningunum og
léti þig fá þá, áður en þú ferð
heim aftur... gætirðu þá ...
hadið áfram með fyrirætlanir
þínar?
BRILLO
stálsvömpum sem
GLJÁFÆGIR
potta og pönnur jafnvel
fljótar en nokkru sinni
fyrr.
4Q VIKAN 10. tW.