Vikan - 11.03.1965, Blaðsíða 45

SJÖTTA HEFTIÐ
KOIVSIÐ
með forsíðumynd af HLJÓMUM.
Allir nýjustu íslenzku og erlendu
textarnir.
Sendið kr. 25.00 og ykkur verð-
ur sent heftið um hæl burðar-
gialdsfrítt.
Nýir
danslagatextar
Allir danslagalextamlr af nýjuslu lsr-».?zku plölunum oq
nýir Beatles, Davo Clark Five, Rolling Stones og Cilla
Black lextar. Úrtlilin I golrouninnl 13 og 4. hoftl
TEXTAR VSÐ 160 LÖG FYRfR AÐEINS 90
Öll eldri hefti NÝRRA DANSLAGATEXTA og Beatles mynda- og textaheftið eru nú aftur til og verða seld
á kr. 15.00 heftið hjá afgreiðslunni meðan upplag endist, en aðeins örfá eintök eru til af sumum heft-
unum.
Öll eldri heftin kosta aðeins kr. 90.00, en einnig má panta einstök hefti. Takið greinilega fram hvaða
hefti þið viljið fá og sendið greiðslu með pöntuninni, því heftin eru ekki afgreidd í póstkröfu.
Sérstök kostakjör: Ef öll eldri heftin eru pöntuð, þá fylgir nýjasta heftið með á aðeins kr. 10.00, eða
samtals kr. 100.00.
6W0ERS box 1208 RVÍK
Pleos pleai* me — I want lo hold you hand — Twut and ihout
— Love me do — The hippy hippy ihake ~-óg allir 14 textarnlr
o» plötunni „with the Beotlei" áiamt fjöldo mynda af BEATLES

íku ... rödd hans brast... — þá
finnst manni það svo fjandi
ágætur staður. Gleymdu því
aldrei. Hún sat hljóð. Svo and-
varpaði hún og lagði hönd sína
yfir hans. — Ég vorkenni þér svo
sannarlega. Geturðu ekki komið
heim til Ameríku, Red?
— Mér hefur dottið það í hug.
Ég hugsa stöðugt um það. En ég
gæti aldrei komið heim sem ég
sjálfur. Ef ég væri ekki fús á
að verða dreginn fyrir herrétt og
fá tuttugu ára dóm eða svo fyrir
liðhlaup. Og ég á konu og tvö
börn að hugsa um.
— Red, sagði hún og fylltist
hræðilegum grun. — Er það það
sem þú ert að reyna að segja?
Að ef Russ kæmist heim, ætti
hann það sáma á hættu?
— Nei, sagði hann hugsi. Nei,
nei, það held ég ekki. Og af
mjög eðlilegum ástæðum. Sjáðu
til, ég er ekki einu sinni viss um
það, en ég held, að í átta ár hafi
Russ verið í öðrum heimi. Iiann
þjáðist af minnistapi. Hann vissi
einfaldlega ekki hver hann var.
— Ó, góði guð, stundi Julie.
— Mér þykir það leitt, vina
mín. Red hló og klappaði henni
varlega á handlegginn. — En
þetta, sem ég var að byrja að
segja um herréttinn, — mismun-
urinn er sá, að ég varð þýzkur
af ásetningi. Þegar stríðinu lauk,
átti ég son og konu. Otto var
kominn heim aftur. Hann lét mig
hafa persónuskilríki, sem áður
hafði átt dauður nazisti, sem hét
Ditrich Eberhard. Og síðan hef
ég heitið Eberhard. Okkur líður
allbærilega núna. Við búurn í út-
jaðri Austur-Berlínar. Við Otto
eigum lítið bakarí... hlátur hans
var beiskur. — Einmitt það, já.
Red Monaghan bakari. Red
Monaghan . . . hann þagnaði.
Julie rann kalt vatn milli
skinns og hörunds. Skerandi
neyðaróp barst heiman frá hótel-
inu. Barmafullt af skelfingu.
Og þótt Julie vissi að það var
fullkomlega ómögulegt, vissi að
það gat einfaldlega ekki verið
þannig, var hún gripin af þeirri
skelfingu að röddin, sem hún
heyrði, væri rödd Cecelie Thorpe.
Red snerist snöggt á hæli og
gekk hratt aftur upp eftir súlna-
göngunum hann dró hana með
sér og laumaðist varlega áfram.
Um leið og hann sá heim að
hótelinu nam hann staðar og
skyggndi hönd fyrir augu. Nú
sást gangstígurinn ekki lengur.
Það var slökkt á ljósunum.
Þau biðu spennt og hlustuðu.
Ekkert hljóð heyrðist heiman frá
Alpenstadt. Að lokum sagði Red:
— Hvað sem þetta hefur verið,
þá veit ég eitt fyrir víst. Ég verð
að komast héðan eins fljótt og
mögulegt er.
Hún lagði af stað. Með snöggri
hreyfingu greip hann um úlnlið
hennar. — Bíddu, Julie! Hvað
heldurðu að þú getir gert? Og
þar að auki. Hvað er þér mikil-
vægast? Einhver kerling, sem
skrækir, eða maðurinn þinn? Ég
hef ekki tíma aflögu. Kannski
hefur hún haft martröð. Kannski
hún hafi séð rottu. Hvað viturn
við um það?
— Eitt andartak fékk ég þá
brjálæðislegu tilhugsun ... Hún
hikaði — ... að þetta væri frú
Thorpe.
— Hún er dáin, í guðs almátt-
ugs nafni! Julie, þú skilur það
kannski ekki, en allt þetta er
mjög áhættusamt fyrir mig. Það
væri lygimál ef ég segði, að ég
gerði þetta eingöngu þín vegna
eða fyrir þá gömlu. Ég gerði það
aðallega fyrir hann, vegna þess
að hann er úrvals náungi. Ég
vildi reyna að bjarga honum frá
því helvíti, sem það er að vera
maður án föðurlands. Þú getur
ekki krafizt þess að ég færi að
forvitnast urn eitt eða annað,~
bara vegna þess að einhver æpir.
— Ég veit það Red. Fyrir-
gefðu.
-— Okay. Ég skal vera stutt-
orður. Kvöld nokkurt í desember
— eða var það í nóvember — var
ég í Berlín og þar datt ég um
mann, sem lá í rennusteini. Hann
var í raun og veru dauður. Beina-
grind. Það var vesalings Russ.
Ég kom honum inn á sjúkrahús.
Ég sat yfir honum alla þessa
nótt og allan næsta dag. Hann
æpti linnulaust. Þegar ég kom
aftur eftir hádegismatinn, gekk
ég eftir ganginum í áttina að
herbergi hans og gettu hvað ég
VIKAN 10. tbl.