Vikan - 13.05.1965, Blaðsíða 2

í FULLRI HLVÖRU
CORTINA
CORTINA er nú enri full-
komnari en áöur vegna
ýmissa fæknilegra breyt-
inga ásamt útlitsbreyt-
ingum.
Nýtt stýrí, nýtt mælaborð,
nýtt loftraestíkerfi, ný
kaelihlíf, þaegílegri saeti,
breyttír aöalljósa- og
stefnuljósarofar, díska-
hemlar að framan, sem
auka enn þaegíndí og allt
öryggí.
CORTINA var valínn bíll
ársins ’64 af svissneska
tímarítinu Auto-Unívers-
um fyrír „framúrskar-
andi eiginleika og öryggi
í aksturskeppnum um
heím allan** enda sigur-
vegari í á þriðja hundrað
slíkum keppnum.
Val um gírskiplingu í gólfl eða
slýri, sjálfskipfíngu, heilt
framsæli eða stðla, tveggja eða
f jögurra dyra ásamt station.
Loftræstikerfið „Aeroflow"
heldur ætíð hreinu lofti í bíln-
um þött gluggar séu lokaðir.
Þér ákveðið loffræstinguna
með einfalclrí stillingu.
KH. KRISTJÁNSSDN H.F.
UMBDDIR SUÐURLANDSBRAUT 2 • SÍMt 3 53 00
Uppeldið í skólunum.
Iíunnur útvarpsfyrirlesari gerði
nýlega að umtalsefni þá stað-
reynd, að flestir skólar á íslandi
eru einungis kennslutæki, en því
veigainikla verkefni að ala upp
unglingana, virðist ekki vera
sinnt. Árangurinn af þessari
stefnu er allsstaðar sýnilegur '
hverjum þeim sem ekki lokar
augum og eyrum: Umgengnis-
menning okkar er á lágu stigi,
unglingar kunna ekki nærri al-
mennt sjálfsagða mannasiði.
Sjálfur var ég eitt sinn í
þekktum liéraðsskóla og þar
stóð uppeldið ekki einu sinni
á núlli; það var stórlega nega-
tívt. Nemendurnir ruddust eins
og skepnur inn i matsalinn
og þegar sezt var að borðum
með almennum gauragangi, þá
var það sport að kasta mat i
náungann og stundum voru kar-
töflur upp um alla veggi og á
skólaspjöldunum, sem þar áttu
að vera til prýðis. Það var mjög
lítið reynt að hafa hemil á þessu
og annað var eftir því; nemend-
ur mættu i kennslustundir á vað-
stígvélum og gallabuxum og
drabbaraskaiiurinn var allsráð-
andi. Nú er mér sagt, að þetta
sé að vísu gerbreytt í þessum
skóla. Enda er það svo, að skóla-
stjórum heimavistarskólanna er
alveg sérstakur vandi á höndum
og uppeldisstarfið þar er enn
Þýðingarmeira en í þeim skóluin,
þar sem heimilin taka við nem-
endunum að kennsludegi lokn-
um. f borgfirzkum heimavistar-
skóla, sem raunar er hægt að
kalla menntastofnun, er ein-
ungis borðað við lítil borð; þar
sitja tveir piltar og tvær stúlk-
ur saman við borð. Eftir þvi
sem ég bezt veit, þá verða piltar
að mæta í jakkafötum í kennslu-
stundir og borðsal i þeim skóla
og stúlkum leyfist ekki að mæta
i síðbuxum.
Það er alveg sérstaklega áríð-
andi að skólarnir ræki uppeldis- ,
hlutverkið þar sem hollum upp-
eldisáhrifum er þvi miður tals-
vert ábótavant á heimilum. Við
getum heldur ekki treyst þvi, "
sem þar fer fram, en með því
að hafa uppeldi sem liluta af
skólastarfinu, þá höfum við
tryggingu fyrir því, að einstak-
lingarnir fari ekki á mis við holl
uppeldisáhrif. Það er áreiðan-
lega óhætt að leggja talsverða
álierzlu á þetta í okkar skóla-
starfi, þvi það hefur ugglaust
ekki minni þýðingu fyrir hvern
einstakling að kunna framhæri-
lcga mannasiði heldur en ýmsar
þær námsgreinar, sem nú þykja
sjálfsagðar. GS.
2
VIKAN 19. tbl.