Vikan - 13.05.1965, Blaðsíða 13

■

■■■■

*
— HafSu erigar áliyggjur af
því vina mín, þetta er ábyggi-
lega allt i lagi, sagði hann, enn
argur.
— Þú, þú ert : tvo hranalegur
og svo, svo reiðinr, s/iökti hún.
Hann gekk til h enna.v" og sett-
ist hjá henni, kla ippaffií á aðra
öxlina á henni m e@ ifimgtirgóm-
unum og sagði:
— Svona svona,„ kannske er
þetta allt saman tó.tn vitleysa
hjá þér vina mín, og allt verður
í lagi á morgun, etgum við ekki
að tala um eitt’ avað annað og
biða til morgum
— Þú mátt ei M hreg'ðasl mér
Páll, ha?
— Ég get ha' ra íékicert að þvi
gert."
„Æ, ekki grenja, í guðsbænum
ekki grenja, lirópaði listamaður-
inn, óþolinmóður og gramur og
það heyrðist á honum að hann
trúði því ekki sjálfur.
— Hvað á ég að gera? spurði
liún, eftir litla þögn.
— Við finnum ráð, við finn-
um ráð, nú og svo er ég viss uin
að þetta er allt tómur misskiln-
ingur, og hann þóttist lilæja.
— Þú ætlar þá ekki að bregð-
ast mér Páll?
.. ..— ha, ég, þér, nei vina
min, ég geri það sko ekki, held-
urðu að ég sé alger ræfill?
— Elskar þú mig eins og áð-
ur?
— Auðvitað, auðvitað.
— Horfðu framan i mig og
segðu það, bað hún með tárin í
augunum.
Páll skaut augunum að hennar
en leit strax af henni
aftur, endurtók það og þrýsti
henni svo að sér og lá með hök-
una á öxl hennar og horfði á
vegginn bak við liana.
— Ekki kviða neinu, ekki
kviða neinu, nei, nei, livislaði
hann, en það liljómaði allslaust.
Hún fór að gráta og fékk ekka
og streyttist á móti honum og
talaði í gusum, og saug upp í
nefið á víxl.
— Ó, Palli minn, mér, mér
þykir svo vænt um þig, svo voða-
lega vænt um þig.
— Reyndu nú að stilla þig
góða.
-—• Og, og, svo er ég að skemma
allt fyrir þér, og, og þú, og þú
getur kannske aldrei fyrirgefið
mér og þá, og þá. . . . hún
missti orðin og grét nú taum-
laust.
— Svona svona, reyndu nú að
vera róleg og anda hægt og
djúpt og slappa ofurlítið af,
sagði Páll, og sýnilega leizt lion-
um ekkert á það, hve mikill
harmur var að Kolbrúnu kveð-
inn, og það var eins og að hann
væri að róa sjálfan sig.
— Þú ert, þú ert svo góður
Páll, alltaf svo góður við mig
og mér líður vel lijá þér, svona
upp við þig og þú róar mig,
ha?
Framhald á bls. 31.
VIKAN 19. tbl.