Vikan - 13.05.1965, Blaðsíða 30

Eignist nýja vini!
Pennavinir frá 100 löndum óska eftir
bréfaskriftum viS yður. Upplýsingar á-
samt 500 myndum verða send til yðar
án endurgjalds.
CORRESPONDENCE CLUB HERMES
Beriin 11, Box 17, Germany
þokkalegir og agaðir, og siðferði
þeirra, þótt .þeir viðurkenndu það
kannski ekki sjálfir, var m|ög við-
unanlegt. En sú hugsun, að nýir
einkennisbúningar lægiu og söfn-
uðu ryki hinum megin við múrinn
lút hann aldrei í friði. Dag nokk-
urn ákvað hann að gera eitthvað
róttækt í málinu.
Eins og venjulega kom hann
ekki út, fyrr en allir höfðu stillt
sér upp. Þá kom hann og steig upp
á pallinn, sem Petersen hafði kom-
ið fyrir í miðjum ferhyrningnum,
og horfði yfir hópinn sinn. Menn-
irnir stóðu grafkyrrir og þöglir.
— Herrar mínir, sagði Ryan. —
Nú fáið þið að taka þátt í strip-
tísi.
Fangarnir horfðu undrandi hver
á annan. Fincham leit með opnum
munni á Ryan og muldraði svo:
— Hvað í helvíti stendur nú til?
— Eg vil minna ykkur á, að þið
eruð í réttstöðu, sagði Ryan. — Þeg-
ar ég skipa, farið þið úr fötunum.
Öllum.
Mennirnir voru óvissir um stund.
Svo tók Ryan í rennilásinn á flug-
mannasamfestingi sínum og hróp-
aði: — Allir úr fötunum!
Fangarnir stóðu eins og stein-
gerðir. Ryan hikaði, þegar hann
hafði dregið rennilásinn niður til
hálfs.
— Eg hef skipað, kallaði hann.
Hann dró rennilásinn alla leið
niður og fangarnir tóku að draga
af sér stuttbuxurnar.
— Afhendið mönnunum í fremstu
röð öll fötin, sagði Ryan. — Flýtið
ykkur. Bostick kapteinn, takið með
yður þrjá menn og náið í eld fram
í eldhúsið. Fljótir!
Varðmennirnir þustu að, hróp-
andi hver á annan og á yfirmenn
sína. Einn þeirra hljóp að bygging-
unni, þar sem stjórn fangabúðanna
hafði aðsetur sitt.
Fangarnir söfnuðu saman fötun-
um sínum og brátt stóðu þeir í
fremstu röð með fangið fullt af föt-
um.
— Látið fötin öll í haug í miðjan
ferhyrninginn, sagði Ryan. — Fljót-
ir nú.
Mennirnir gerðu sem þeim var
sagt. Bostick og menn hans komu
þjótandi með logandi branda í
höndunum.
— Kastið þeim í fatahauginn og
takið ykkur síðan stöðu á ný.
Oriani kom gegnum hliðin um
leið og Bostick og menn hans
kveiktu í fatabyngjunni.
— Hvað á þetta að þýða, æpti
hann og froðan vall um munnvik
hans. — Þetta er siðlaust — eruð
þið brjálaðir?
Fötin voru nú alelda, og reyk-
urinn var þykkur og svartur og það
var vond lykt af honum.
— Slökkvið eldinn, skipaði Ori-
ani. — Undir eins.
Verðirnir komu þjótandi og tóku
að sparka í bálköstinn. En þeim
heppnaðist aðeins að dreifa log-
unum og sóta einkennisbúninga
sína.
Battaglia kom nú þjótandi gegn
um hliðin, og að þessu sinni bar
hann engin skjöl í hendi sér.
— Standið rétt! æpti Ryan.
Mennirnir stilltu sér upp. Nærri
þúsund menn stóðu þarna, naktir
og þöglir, rassar og læri voru eins
og hvít strik um sólbrúnan hópinn.
Battaglia sneri sér undan. Hann
var fölur eins og nekt fanganna
og leit út fyrir að hafa of þröngt
um hálsinn. Ryan gekk til hans og
lagði hönd á öxl hans. Battaglia
sneri sér við, sá allsberan mann-
inn og snarsneri sér undan aftur.
— Jæja, Battaglia ofursti, sagði
Ryan. — Hvernig er þetta með ein-
kennisbúningana í birgðageymsl-
unni?
Ryan var færður í einangrunar-
klefa, en hann gekk þangað léttur
í skapi í nýjum einkennisbúningi.
Fjórða daginn í einangruninni
fékk Ryan heimsókn. Það var Ori-
ani. Ryan lá á bálknum sínum með
hendur undir höfði.
— Hví bankið þér ekki, majór?
spurði Ryan, án þess að breyta um
stellinau.
— Ég bið yður að afsaka, kæri
ofursti.
— Minnist ekki á það, majór.
— Yður þætti kannski gaman að
heyra, hvað gerzt hefur í búðunum
í dag? sagði Oriani.
Ryan vissi, að Oriani myndi segja
honum tíðindin hvort sem var, svo
hann sýndi aðeins kæruleysi.
— Fyrir utan settore I hangir
brúða úr hálmi, sagði Oriani blíð-
iega. — Ansi sniðug fígúra. Hún
er með spjald á brjóstinu.
Ryan hélt áfram að horfa þegj-
andi á hann.
— Það er svolítið skemmtilegt,
sem stendur á spjaldinu. „von Ry-
an". Finnst yður það ekki spaugi-
legt, kæri ofursti?
— Ég get ekki dæmt um það
héðan, majór. Ég verð að sjá það.
Ryan var sleppt úr einangruninni
eftir viku dvöl. Hann hafði vænzt
harðari refsingar.
— von Ryan er kominn aftur,
æpti einn mannanna. Hinir púuðu.
Þeim til vonbrigða lét Ryan þetta
ekki á sig fá, heldur fór og tók
sér stöðu.
— Velkominn aftur, ofursti, sagði
Oriani hátt. — Ég vona, að þér
hafið notið leyfisins.
■— Já, þökk fyrir, svaraði Ryan.
— Hafið þér tekið eftir því, hvað
hinir tryggu undirmenn yðar hafa
gert yður til heiðurs? spurði Ori-
ani og kinkaði kolli að pallinum
framan við settore I, þar sem hrika-
leg fígúra hékk niður úr loftinu.
Hún var gerð úr hálmdýnu, sem
hafði verið reyrð á hverju horni
til að mynda einskonar útlimi. Höf-
uðið var búið til með því að draga
rennilykkju um annan enda dýn-
unnar. A axlirnar voru fest eyru
úr dósarpjátri og á brjóstinu hékk
stór járnkross.
A pappaspjaldinu, sem fest var
á brjóst fígúrunnar, hafði einhver
letrað með umhyggju: „von Ryan".
— Betra að hanga sem brúða en
sem lík, er það ekki, majór? spurði
Ryan.
Þegar frá leið, kom Fincham fliss-
andi til hans.
— Kærar þakkir fyrir að koma
hingað, yfirlautínant, sagði Ryan
rólega. — Það sparar mér ómakið
að leita yður uppi. Viljið þér koma
með mér inn í herbergið mitt?
Inni í herberginu gaf Ryan Finch-
am fyrirmæli um að setjast á flet-
ið og tók sér stöðu fyrir framan
hann. Augnaráð Finchams hvikaði
hvergi.
— Fincham, þér eruð ótryggasti
og duglaustasti liðforingi, sem ég
hef haft. Því miður hef ég ekki að-
stöðu til að stilla yður fyrir herrétt.
En þér megið álíta yður handtek-
inn.
Fincham stökk upp, rjóður í and-
liti.
— Þér getið þakkað yðar vesælu
hamingju, að ég skuli ekki vera
ennþá verri, jankíinn yðar, æpti
hann. — Þá myndi ég mölva á yð-
ur djöfuls hálsinn.
— Þetta er mest freistandi tilboð,
sem ég hef lengi fengið, herra yfir-
lautínant.
— Kannski þér þorið ekki að
láta mig reyna?
Ryan gekk fram á pallinn og
litaðist um. Enginn sást í nánd.
Hann fór aftur inn og sagði:
— Djöfuls hálsinn á mér stend-
ur yður til boða, herra yfirlautín-
ant.
I stað þess að svara, flissaði
Fincham og beygði sig fram á við.
Hann rétti handleggina lítið eitt út
frá hliðunum og kreppti fingurna.
Ryan, sem hafði þó nokkra reynslu
( slagsmálum, sá að Fincham hafði
UNGFRU YNDISFRIÐ
býður yður hið landsþekkta
konfekt frá N Ó A.
HVAR E R ORKIN HANS NOA?
Það er alltaf sami leikurinn í henni Ynd-
isfrið okkar. Hún hcfur falið örkina hans
Nóa einhvers staðar í blaðinu og heitir
göðum verðlaunum handa þeim, sem getur
fundið örkina. Verðlaunin eru stór kon-
fektkassi, fullur af bezta konfekti, og
framleiðandinn er auðvitað Sælgætisgcrð-
in Nói.
s
Nafn
Helmlli
Orkin er á bls.
Síðast er dregiS var hlaut verSlaunin
Gísli Geirsson,
Þúfubarði 6, Hafnarfirði.
Vinninganna má vitja í skrifstofu
Vikunnar. 19. tbl.
gQ VIKAN 19. tbl.