Vikan - 24.06.1965, Blaðsíða 16

FANR
EFTIR
DflVID
WESTHEIMER
7. HLUTI
voru skil milli vagnahópanna og
þeir framtakssamari úr hópnum
tóku að nólgast veginn við fjarri
enda túnsins, þar sem félagar þeirra
í varðmannabúningunum skipuðu
þeim til baka. Nokkrir tóku að ef-
ast um möguleikana til að fram-
fylgja óeetlun Ryans og reyndu að
tala félaga sína til að slást held-
ur saman í hóp og yfirgefa lest-
ina, þegar dimmt væri orðið. Fyrsta
þakklætistilfinningin í garð Ryans,
fyrir að hann tók lestina, tók að
réna og nú minntu þeir sjálfa sig
og hvern annan á, hvernig hann
hafði látið snúa á sig í PG 202,
og töldu sér trú um, að það yrði
áreiðanlega sama uppi á teningn-
um núna.
Þegar Ryan vaknaði, sá hann
undir eins að mennirnir voru orðn-
ir óþolinmóðir. Hann skipaði tólf
menn úr hverjum hópi til að ræsta
vagnana og koma öllum birgðum
vel fyrir. Þeim sem eftir voru á tún-
inu, skipaði hann í hópa á ný.
Klukkan þrjú vakti hann Cost-
anzo og tók að ráðgast við hann
og Fincham.
— Ég held, að ef við aðeins get-
um gabbað okkur í gegnum Monza,
- Mér er fariS að
þykja vænt um þennan
Gruppenfiihrer
Dietrich, sagði
Fincham. - ÞaS er
eiginlega of góSur
karl til að vera þýzkur.
Þegar þeir voru horfnir, lét Ryan
bera út lífsnauðsynjarnar, sem til
voru í vagni Klements, og leggja
þær í bland við gjafir ítalanna.
Síðan var öllu skipt í tuttugu og
tvo jafna parta. Ryan gerði allt
vínið upptækt og lét setja það inn
í vagn Klements.
Þegar því var lokið, klöngraðist
hann aftur upp í vagninn þar sem
Costanzo og Stein sváfu, en Fincham
vakti.
— Þér takið stjórnina, yfirlautin-
ant, sagði Ryan. — Ef nokkuð ger-
ist vekið þér mig.
Hann teygði úr sér á svefnpok-
anum og eftir fáeinar mínútur var
hann í fasta svefni. Eftir hádegið
svaf Fincham meðan Ryan vakti.
Costanzo og Stein brugðu ekki
blundi. Klement, sem nú var bú-
inn að jafna sig eftir fylliríið, en
varð stöðugt hræddari, reyndi að
tala við Ryan á lélegri ensku. Hon-
um fannst að Ryan tæki of mikla
áhættu með því að lofa mönnun-
um að halda kyrru fyrir úti á eng-
inu.
Fram á eftirmiðdaginn létu menn-
irnir sér nægja að reykja, drekka,
éta og sofa. Þeir rökuðu sig, þvoðu
fæturna, löguðu sokkana sína eða
tóku sér fyrir hendur að hita kaffi
eða te og tala saman.
Endrum og eins námu bílar stað-
ar niðri á þjóðveginum. og farþeg-
ar þeirra spurðust fyrir um hvað
væri um að vera. En varðmennirn-
ir í þýzku einkennisbúningunum
gáfu þeim merki um að halda á-
fram.
Um klukkan tvö tóku fangarnir
að vera óþolinmóðir. Þeir færðu sig
nær hver öðrum þangað til ekki
Ryan.
Fincham.
Costanzo. Klement.
Stein.
Jg VIKAN 25. tbl.