Vikan - 05.05.1966, Blaðsíða 15

Gtoro goioioo ót
Það þótti ekki svo miklum tíðindum sæta, þegar Georg Harrison bítill
gekk að eiga fröken Pattie Boyd. Þeir, sem gerzt hafa fylgzt með Bítl-
unum, vissu, að þessi ráðahagur hafði lengi verið á döfinni. Fundum
þeirra Georgs og Pattíar bar fyrst saman, þegar Bítlarnir unnu að
fyrstu kvikmynd sinni. Eftir það sáust þau oft saman, myndir birtust
af þeim í blöðum, en Georg lét ekkert uppi um það, hvort hann ætlaði
að kvænast í bráð. Hins vegar lét hann oft að þvf liggja, að Pattí væri
sú útvalda. Þau voru svo pússuð saman í kyrrþei á köldum janúardegi
á þessu nýbyrjaða ári.
í september sl. var Georg að því spurður sem oftar, hvort hann hygð-
ist kvænast innan tíðar. Hann svaraði:
— Eitt get ég sagt ykkur: Ég ætla ekki að láta mér lynda hlutskipti
Elvisar og álíta að ég rýrni í áliti, ef ég kvænist áður en ég verð fer-
tugur. Hverri ætla ég að kvænast? Nú, það hlýtur að liggja í augum
uppi! Maður er ekki með stúlku inánuðum saman, nema því aðeins að
einhver alvara sé á bak við það. En ég hef enga hugmynd um, hvenær
það verður. Mér liggur ekkert á. Og Pattí liefur heldur ekki spurt mig!
Víst er um það, að ég mundi ekki kæra mig um stúlku, sem væri sí og
æ að suða um giftingu.
— Við Pattí erum ekki trúlofuð. Hvaða gagn er líka að trúlofunum?
Það er ekkert annað en dulbúin ábending til fólks um að fara nú að
safna fyrir gjöfum. Og ekki vil ég sjá kirkjubrúðkaup — allt þetta
stand með prestum og kjökrandi áhorfendum.
Svo mörg voru þau orð. Giftingarathöfnin fór fram í Ráðhúsinu í
Liverpool. Viðstaddir voru aðeins foreldrar ungu hjónanna, Bítlarnir og
umboðsmaður þeirra.
V_____________________________________________________________________J
.Hverri ætla ég að kvænast? Nú, það hlýtur að liggja í augum uppi“!
Lulu OU lífs-
reulurnar
Lulu — hin 18 ára gamla
söngstjarna frá Glasgow seg-
ist hafa þrjár höfuðreglur í
lífi sínu sem skemmtikraftur.
Númer eitt: „Ég legg eins mik-
ið að mér við vinnu og ég
mögulega get. Ef eitthvað
bjátar á, vil ég heldur leggja
mig alla fram en láta hugfall-
ast“.
Númer tvö: „Ég leitast alltaf
við að þroska hæfileika mína
sem skemmtikraftur. Það er
ekki til neins að telja sér trú
um að maður eigi eftir að
senda frá sér metsöluplötur
næstu tvö árin — eða næstu
fimm árin. Mig langar til að
læra leiklist og að dansa og
umfram allt að syngja á ann-
an og þroskaðri hátt en hing-
að til“.
Númer þrjú: „Mig iangar til
að búa við þægindi og sjá
eins mikið af veröldinni og
ég mögulega get. Ég býst við,
að það sé ekki nema sann-
gjarnt, ef mér tekst að upp-
fylla reglur númer eitt og
tvö“.
Sitthvað um söngvarann
og lagasmiðinn
Chris Andrews
Sem söngvari er hann þegar
þekktur víða um heim fyrir met-
sölulögin sín „Yesterday Man“
og „Whom It Concerns".
Sem lagasmiður græðir hann á
tá og fingri, — ekki aðeins á
lögunum, sem hann syngur sjálf-
ur heldur ekki hvað sízt á hinum
fallegu lögum, sem hann hefur
samið fyrir aðra söngvara. Fyr-
ir Sandie Shaw hefur hann til
dæmis samið lögin „Girl Don't
Come“, „Long Live Love“ og
„Message Understood".
Sem húsgagnaframleiðandi hef-
ur hann einnig góðar tekjur. Fyr-
ir aðeins tæpu ári keypti hann
tvö húsgagnafyrirtæki í Ports-
mouth, Englandi, sameinaði þau
í eitt og opnaði verzlun — undir
heitinu Mobilia. Hefur hann
einkum skandinavísk húsgögn á
boðstólum. Hann setti tæpar tvær
milljónir ísl. króna í fyrirtækið.
Hann brosir breitt, þegar hann
er spurður, hvernig viðskiptin
gangi. „Verzlunin hefur þegar
gefið arð“, segir hann,“ og ég
býst, við að opna nokkrar fleiri
til viðbótar á næstunni“.
Það verður því ekki annað
sagt en að hinn ungi Chris Andr-
ews hafi komið ár sinni vel fyr-
ir borð, en hann er aðeins 23
ára. Fyrir um það bil fjórum ár-
um átti hann tæpast til hnífs og
skeiðar og átti í sífelldum erfið-
leikum með að verða sér úti um
vinnu. „Þetta voru oft hræðilegir
tímar“, segir hann. „Ég var
kvæntur þá og við hjónin bjugg-
um í herbergiskytru í fátækra-
hverfi í Notting Hill“.
„Þegar maður á enga peninga,
saknar maður þeirra heldur
ekki“, segir hann. ,.En ég gæti
ekki verið án þeirra nú. Þegar
maður er bláfátækur, hugsar
maður aðeins um að útvega fjöl-
skyldu sinni mat. Það er ótrúlegt,
hve fólk hjálpaði mér mikið í
þá daga, en ég vildi nauðugur
upplifa þessi ár aftur. Ef um-
boðsmaður minn, Eve Taylor,
hefði ekki komið mér á réttan
kjöl, væri ég nú áreiðanlega eins
fátækur og þá. Oft gaf hún mér
peninga til þess að ég ætti fyrir
hinu nauðsynlegasta.“
Um þetta leyti var Chris þekkt-
ur sem Chris Ravel. Hann hafði
hljómsveit sér til aðstoðar, sem
hét „The Ravels". Á sama hátt
og Bítlarnir komu fram í hinum
fræga Star Club í Hamborg,
lék Chris þar einnig á píanó
ásamt Gerry and the Pacemak-
ers. Þegar í þá daga vissu allar
ensku hljómsveitirnar í Ham-
borg, að Bítlarnir ættu eftir að
sjá frægðarsól sína rísa upp.
„Þegar við vorum búnir að spila
í einhverjum klúbbnum, vorum
við vanir að fara til Star Club
til þess eins að heyra Bítlana
spila. Eftir það fórum við allir
saman á eina staðinn í Hamborg,
þar sem hægt er að fá ósvikið
enskt te og korn flakes. Yfir-
leitt var þetta klukkan fjögur
um hánótt — eftir að hafa spil-
að stanzlaust klukkustundum
saman, gat maður borðað allt.
John Lennon var vanur að borða
helmingi meira en við hinir“.
Það var raunar í Hamborg,
sem Chris kynntist eiginkonu
sinni, Roswitu. Hann hitti hana
kvöld eitt, þegar hún kom fram
í Star Club. Þau létu pússa sig
saman í Englandi en ákváðu síð-
an að eyða hveitibrauðsdögunum
í Þýzkalandi. f því skyni keypti
Chris gamlan bíl fyrir tvö þús-
und krónur. „Við komumst til
Framhald á bls. 49.
VIKAN 18. tbl. -Ji g