Vikan - 07.07.1966, Blaðsíða 29

Húsmæður!
Gefið fjölskyldunni
holla og góða fæðu
Sðlufélag
garðypkjumanna
augunum yfir auglýsingarnar og
sagði eitthvað á þá leið við Erm-
inio frænda minn, að ekki sýnd-
ist nú um auðugan garð að gresja;
veitti því þá athygli, að hann
tók ekkert eftir því, sem ég
sagði heldur starði eins og dá-
leiddur á Fiammettu. Hefurðu
ekki séð hana Fiammettu? Haf-
irðu ekki gert það, þá ættirðu
að skreppa út á Piazza Mastai,
og þá sérðu stóran blaðsöluturn,
allan þakinn utan með dagblöð-
um og vikuritum, og á honum er
op, sem helzt minnir á leiksviðs-
op, og þar er allt líka fullt af
dagblöðum og vikuritum, en þar
fyrir innan sérðu andlit ungrar
konu, einstaklega frítt og sveig-
mjúkt, í umgerð þykkra, Ijósra
lolcka, en augun blá, nefið lítið
og laglegt, varirnar rósrauðar.
Semsagt, þetta andlit er áþekk-
ast andliti á brúðum, þessum
sem geta opnað augun, látið
skína í litlar og hvítar tennur
og sagt „pabbi“ og „mamma".
Það er þó oft, að maður sér ekki
í andlit Fiammettu, venjulega
situr hún álút yfir einhverju
vikuritinu; þar sem hún dvelzt
alla daga innanum blöð og tíma-
rit hefur hún vanizt á að lesa.
En spyrjir þú um blað eða viku-
rit, sem hún hefur ekki liggjandi
inni hjá sér og veit að það hang-
ir utan á turninum, þá er hún
ekki sein á sér, skýzt afturábak
út fyrir, og þá mun þig reka í
rogastanz yfir því, að svona
girnileg stúlka skuli geta falið
yndisþokka sinn samanhnipruð
á litlum stól innan um hlaða af
blöðum og tímaritum. Því að Fi-
ammetta er girnilega vaxin,
þrýstin og fjaðurmögnuð, öld-
ungis eins og falleg brúða, sem
er öll svo snilldarlega mótuð, að
hvergi sér vaxtargalla á örmum,
öxlum, fótum eða um mjaðmir
og svo framvegis. Hún ber af
ungum stúlkum hún Fiammetta,
hver skyldi ekki kannast við
hana? Og hver skyldi ekki líka
vita það, að hún hefur verið
heitbundin Ettori árum saman,
vínskenkjaranum í veitingastof-
unni við Piazza Mastai, sem horft
gat á unnustu sína gegnum glugg-
ann allan daginn. Það veit
hver maður, nema þa kannski na-
ungar eins og Erminio frændi,
sem er ókunnugur hérna í hverf-
inu og á ekki einu sinni heima
í Róm, heldur í Viterbo.
Hvað um það, þegar ég sá að
hann veitti orðum minum ekki
minnstu athygli, heldur starði
eins Og bergnuminn á Fiamm-
ettu og ástríðan logaði 1 hverj-
um andlitsdrætti, beit ég á
vörina og sagði: „Fiammetta,
má ég ekki kynna þig frænda
mínum, honum Erminio.' Fiamm-
etta var að hlaða dagblöðum í
stafla inni í turninum, skauzt nú
samt út og heilsaði Erminio með
handabandi, brosti sínu blíðasta
brosi og virti hann fyrir sér,
gældi við hann með sínum bláu
augum — en þetta er ekkert
annað en kvenleg og ósjálfráð
eggjun, sem allir vissu að Fia-
mmetta beitti við hvaða karl-
mann sem var, og allir voru fyrir
löngu hættir að taka nokkurt
mark á. En Erminio hafði ekki
hugmynd um það og heillaðist
samstundis, það leyndi sér svo
sem ekki. Fiammetta lokaði nú
turninum og beygði sig niður
til að taka upp blöð, sem hún
hafði bundið saman í knippi.
Erminio var ekki seinn á sér.
„Það er velkomið, að ég haldi
á þessu fyrir þig, ef ég má,“
UNGFRU YNDISFRIÐ
býður yður hið landsþekkta
konfekt frá NÓ A.
HVAR E R ÖRKIN HANS NOA?
Það er alltaf sami leikurinn í henni Ynd-
isfríð okkar. Hún hefur falið örkina hans
Nóa einhvers staðar i blaðinu ob hcitir
góðum verðlaunum handa þeim. sem getur
fundlð örkina. Verðlaunin eru stór 'kon-
fektkassi, fullur af bezta konfckti, og
framleiðandinn er auðvitað Sælgætisgcrð-
in Nói.
Ilcimili
Orkin er á bls.
Siðast er dregið var hlaut verðlaunin:
GUÐRÚN H. EIRÍKSDÓTTIR
Meiðastöðum, Garði
Vinninganna má vitja í skrifstofu
Vikunnar. 27. tbl.
VIKAN 29