Vikan - 18.08.1966, Blaðsíða 2

í FULLRI HLVÖRU
HvaO er bezta siénvarastskiO?
Það mun ekki hafa verið nein tilviljun, að þegar taeknifræðingur tímaritsins POPULÆR
RADIO OG TV, fór að velta fyrir sér þessari spurningu, þá sneri hann sér til verkfræðings
hjá BANG & OLUFSEN, til þess að fá upplýsingar um, hvernig verksmið;an færi að því
að tryggja hin heimsþekktu vörugæði á framleiðs’u sinni. Samkvæmt upplýsingum verk-
fræðingsins, þá hefur verksmiðjan í þjónustu sinni allstóran hóp manna, sem eingöngu
vinna við prófanir. Þessir prófunarmenn eru núna 57, og þeim er fjölgað eftir því sem
framleiðslan eykst. Verkefni þessara prófunarmanna er tviþætt. Fyrst eru prófaðir þeir
tækjahlutar, sem tækin eru smíðuð úr, og öllu fleygt sem ekki stenst fyllstu kröfur. Að
smíði lokinni eru tækin svo mæld og prófuð mjög ítarlega, og ef einhverjir gallar koma
þá í Ijós, þá er ekki látið nægja að gera við þá, heldur er ferill tækisins um hinar ein-
stöku deildir verksmiðjunnar rakinn, þar til orsök gallanna er fundinn, og hún upprætt.
Af þessu geta menn séð að það er engin tilviljun að B&O tækin eru orðin heimsfræg fyr-
ir vörugæði. En þessum vinsældum fylgir sá annmarki, að framleiðsla er talsvert langt á
eftir eftirspurninni. Við viljum þessvegna vekja athygli væntanlegra kaupenda á því, að
í vetur mun vanta talsvert á að við getum alltaf haft viðtæki frá B&O fyrirliggjandi.
Auk sjónvarpstækja framleiðir BANG & OLUFSEN útvarpsviðtæki, segulbandstæki, plötu-
spilara og magnarakerfi.
■iiiiinimnmamm—
VIITÆKJAVINNHSTOFAN
Laugaveg 178, Reykjavík. — Sími 37674.
BLAÐAMANNA-
UPPELDI
Ég var spurður austur í Búlgaríu
í vor, hvort það væri rétt, að í
Reykjavík væru engir strompar,
og hvort það væri rétt, að í landi
sem teldi færri íbúa en sem næmi
þriðjungi Soffíuborgara, væru
gefin út fimm dagblöð. Það var
lítið spurt um Geysi og Heklu;
Búlgarar eiga sjálfir hveri og
það er fremur stutt í eldfjöll
Ítalíu.
Því miður varð ég að svara
fyrra atriðinu neitandi, enn eru
til strompar í Reykjavík, þótt
margir þeirra stari andlausu auga
lil himins, að minnsta kosti með-
an ekki gerir frost. En þessu með
blöðin varð ekki neitað, þótt með
sjálfum mér yrði mér hugsað til
þess, að blöð, sem barin eru út
ár eftir ár með hallarekstri og
harmkvælum, eru í rauninni alls
ekki réttlætanleg.
Ekki verður annað sagt, en að
við eigum hóp góðra blaðamanna,
sem með milljónaþjóðum hefðu
haft aðstöðu til að þroskast í úr-
vals menn á sínu sviði. En gall-
inn við stétt okkar er sá, að ár-
lega bætist í hana mikill hópur
manna, sem margir hverjir hugsa
sér ekki að halda áfram. Af-
leiðingin af þessu verður sí-
fellt uppeldisstarf reyndu mann-
anna, án þess að mikill sjáan-
legur árangur verði af, því óð-
ara og hlaupamennirnir eru
orðnir liðtækir eru þeir farn-
ir. Enda gætir þess mjög,
að reyndu jaxlarnir verði slapp-
ir og áhugalausir í uppeldisstarf-
inu, sem aftur kemur fram í lé-
legri blaðamennsku, oft á vondu
máli, sem síðan verður að veru-
legu leyti uppistaðan í útvarps-
þáttum Árna Böðvarssonar um
daglegt mál.
Til þess að laga þetta, þarf að
efna til námskeiða fvrir tilvon-
andi blaðamenn, viku eða hálf-
an mánuð, þar sem þeir væru
látnir ramba milli blaða og fær
maður fylgdist með þeim vinna
sömu störfin og vönu mennirnir,
skrifa sömu fréttirnar og grein-
arnar, meðan þeir væru að kynn-
ast starfinu ofurlítið. Sú þjálf-
un, sem þannig fengist, yrði þeim
nýju mikill styrkur, þegar starf-
ið raunverulega hefst, og uppal-
endum á hverju blaði mun létt-
ara að segja þeim til og fylgjast
með þeim, þegar ekki þarf að
útskýra allt frá grunni.
En líklega á svona forskóli jafn
langt í land og íslenzk frétta-
stofa, þótt hvort tveggja væri
aðeins til að létta stritið á dag-
blöðunum og þar með gera út-
komu þeirra réttlætanlegri. SH.
2 VIKAN