Vikan - 18.08.1966, Side 9

ALÚMÍN
PRÓFÍLAR • SLÉTTAR
& BÁRAÐAR PLÖTUR
ocpOkco
REYKJAVÍK LAUGAVEGI 178 SÍMI 38000
BORGIEIBARSAIMUB
SðguljóO I
Passfusálmastfl
eftlr Sveinfisjörn Beintelnss on, Draghálsi
Mál er aö sálrn ég syngi
svo skal þá upp meö ihann.
HeimsfrœgS í Húnaþingi
hlaut einn fjallreiöarmann.
Átti sá maSur mæti
margan frlsklegan klár
upphófst í óöalssœti
eigandi þúsund fjár.
Framgengur sagan sanna,
sveitarhöföinginn var
meöal yppurstu manna
metinn sem vera bar,
ekkert ágæti skorti
állt lýsti góöum hag
margur þvi um hann orti
einkar fallegan brag.
Þess varla þarf aö geta
þó ég minnist á slíkt:
kaus hann og kunni aö meta
kvonfangiö gott og ríkt,
börnin meö bestu listum
bjuggu nú hér og þar
álgróin œttarkvistum
átthagabyggöin var.
Sat nú aö sínu rik>i
seggur viö efnin sterk
gamálla garpa líki
glöggur á fé og verk,
óx þar á ýmsar lundir
allt sem gat haginn bœtt,
áleit hann um þær mundir
ei viö freistingum hcett.
AÖ bar á einu hausti
eftir fjallreiöarskol
liúsbóndinn heilsuhrausti
hvíldi sinn lúinn bol,
bráöduglegt bóndamenni
bældi sig nokkra stund,
varmur um vanga og enni
váknar 'hann af þeim blund.
Skeifum baröi meö skundan
skjólfáan Langahrygg,
flögraöi felmtruö undan
fjallrjúpumóöir stygg.
Fluttur af átta fótum
fór hann um Káldadál.
Hregg á haustveöramótum
hlýjum loftvindum stál.
Bóndinn í Brunnum haföi
biö ekki langa stund
fljótt hann til feröar kraföi
framsækin reiömannslund.
Ármanns fjállbúafriöur
freklega rofinn var,
kom hann í Kluftir niöur
kunnugur öllu þar.
Söng hann viö Meyjarsæti
sálminn Fjállreiöarhvöt,
upphóf svo önnur læti
ofan Hofmannaflöt.
Ymjandi kveöinn óöur
æstist meö sköllin há,
hlustaöi Markús hljóöur
hlaövarpa sínum frá.
Noröanum Þingvöll þeysti
þenkjandi sögugrein,
feöranna frjálsa hreysti
flaug þar í merg og bein,
söng hann um sagnaslóöir
sígildan hetjubrag.
Hrímhvít hagsœldarmóöir
hreyfst viö svo þróttugt lag.
KvaÖ viö í öxaránni
ómur af týndum seiö,
beinin í gömlu gjánni
glumdu viö mannsins reiö.
Síst veik frá sínu striki
sjáldan til baka leit,
æddi meö engu hiki
ofaní Mosfellssveit.
Maöurinn mikilsháttar
merkjandi fögur Ijóö
ratvís til réttrar áttar
reiö nú beint á þaö hljóö
állt þar til liúsdyr einar
upploknar blöstu viö,
vegfarinn víst þar meinar
væru sér búin griö.
Fjállákóngur stillti stríöan
stálsklœddan hófagamm,
lagöi þá byrinn blíöan
björgunum undan fram.
Riddarinn ríkiláti
reið þar í Viúsiö inn,
fór þó meö engu fáti
fjálglegur i þaö sinn.
HurÖ sem af liuldu taki
hállaöist þar aö gátt.
Bóndinn þá steig af báki
búmannlegur í hátt.
Upp þar af stóli stendur
stórmikiö fálleg hrund
breiöir ú t báöar liendur
bjartleit á heillastund.
Ilmandi anganblíöan
örvaöi sálu manns,
svanna jafn sólskinsfríöan
sá hann ei noröanlands.
Fagnandi fram réö ganga
fjármargur höföinginn,
háreistur hýr á vanga
hóf þar upp raddstyrk sinn:
Heil sit þú liljan Ijósa,
langsóttan fórum veg
liingaö, hrosstetriö Mósa
Hvítingur minn og ég.
Nýtti ég nótt meö degi,
noröanaö flýtti mér,
erindiö veit þó eigi,
er ég nú kominn hér.
Húsfreyja sat viö sauma.
Svo spyr hún eiginmann:
HafÖir þú haröa drauma,
hermdu mér állan sann.
Risinn til fulls á fætur
frúnni hann strauk um kinn.
Ekki var, sagöann, sætur
síödegisblundur minn.
FerÖ á ég fyrir höndum
fresta sem ekki má
heiöum og heimálöndum
hverf því aö sinni frá,
kálla mig huldar kenndir,
kveö ég mitt höfuöból,
þó verö ég hvaö sem hendir
heimkominn fyrir jól.
Hóf þá inn heröábreiöi
hrossreiö um fjállastig,
gránuö Grlmstunguheiöi
greiddi 'hans för um sig.
Napur náttéljagari
næddi kempunni mót.
Sviplegur suöurfari
sundreiö Norölingafljót.
Kom hann aö Kálmannstungu
kaffiö standandi saup,
karlamir kátir sungu
kvæöiö um SörlaKlaup.
Taumana frjálsa fengu
fákar hans uppúr þvi,
gusurnar yfir gengu
Geitárvöölum í.
Ekki var þörf aö eggja
óbilgjarnan á reiö,
hræddir til handa beggja
hrukku menn þar úr leiö.
Stórskáld úr sínum steini
stúrnu hornauga gaut,
trú ég sá gamli grein'i:
Geysast þar tröll um braut.
Þusti hinn þrekni maöur
þaöan um farinn veg,
brátt fann sá bóndinn glaöur
borgstrætin glœsileg,
lét hann þar léttan troöa
lífmikil hross um skeiö
fyrir vél eöa voöa
vék hann þó sizt úr leiö.
För sinni frœgöarmaöur
fram hélt þar enn um stund,
leiö sína lagöi glaöur
loks í eitt húsasund.
Sat þar viö seiö á hjálli
— sól var gengin til hafs —
kulvís aö kyngispjaUi
kvenprestur galdrastafs.
Til sín laöandi Ijóöiö
leitarforingjann dró
lionum var dátt viö hljóöiö,
hugsaöi málin þó.
Holdslyst mannsins og hugur
horfiö til söngsins var,
fiörandi galdraflugur
flögruöu hér og þar.
Tálar tálfagur svanni
til viö hinn komna mann:
Velkominn víst meö sanni
vertu í þennan rann,
tak þú af trússáhesti,
tygin viö leggjum hér,
ykkur skal beininn bezti
boöinn í sal lijá mér.
Þig hef ég þráö svo lengi
þar féíck ég ei viö gjört,
stillti míns hjarta strengi
stjarnan þín furöu björt,
löngun sú meira og meira
Imeötók líkam og geö,
engu ég mátti eira
utan þig fengi séö.
Brátt mun þér bóndi skiljast
brottferöarlöngun þín
þarflaust er þess aö dyljast
þvi válda kvæöin mín,
lét ég þeim ekki linna
lokkur margar ég kvaö,
svo var ég fús aö finna
fjallkonung noröanaö.
Blómlegur bóndi ríkur
brosandi mælti þá:
Hold mitt og hugur víkur
hvergi þér burtu frá
fyrr en á fengitíma,
fagnaöarsœll og hress
hlýt ég þá héöan rýma,
hér verö ég fram til þess.
Einn vil ég aö þér sitja
æ meöan dvél ég hér,
vilji þín einhver vitja
veit sá hver kominn er.
Minn þegar máttu reyna
manndóm og hetjulund
þar muntu gjörla greina
Gretti og Ingimund.
Borgfirzlcir búandskussar
byggi þér hvergi nær,
állir þingeyskir þussar
þér mega standa fjær.
Húnvetnska 'hetjublóöiö
hæfir þér miklu bezt,
loks hefur fagurt fljóöiö
fengiö makalegan gest.
Svo mœlti fögur frúin:
Förum aö okkar lyst,
rekkjan þín bíöur búin,
boröum og drekkum fyrst,
löncrun má lögum ráöa,
lífsregla bezt þaö er,
stundir til draums og dáöa
djarflega skiftast liér.
Forvitnin spyr um fleira,
fær engin svör hjá mér,
sagan um samvist þeirra
sést ekki rituö hér.
Hljómaöi söngur sætur
seiöandi bakviö tjöld,
ó þessar ágústnætur
ó þessi fögru kvöld.
Þaö var állt seinna þessu
þeir sáu noröurfrá
mann einn á Þorláksmessu
mökkríöa fjöllin grá,
hélt sá til byggöa bráöur
brautina rakti þar,
heimvegur hélustráöur
hindrunarlítill var.
Lét liann svo liöugt renna
léttferöug hross og traust.
Þóttust. menn þarna kenna
þann sem fór burt í haust.
Höfuöiö hátt sem áöur
heim í sitt ríki bar
upp tók svo ókválráöur
alla búsýslu þar.
Eigi gafst öllum kraftur
einsog hér segir frá
svo þeim óskertum aftur
auönaöist heim aö ná.
Veraldar víst á línu
vaka lát fyrirsjón,
einn hélt þar öllu sinu
annar beiö sálartjón.
Bóndi þó feginn finni
fjarlæga baugaströnd
geymir hann sér í sinni
sauöfé og heimálönd.
Gleöskap meö gætni vandi
gestur þó kátur sé,
hafi sín lvross i stancbi
heimför aö megi ske.
COMPLETE INFANT FOOD
verdinu stillt í hó
MAMEX
stendur múdurmjölkinni
nœst ud sumsetningu
Heildsölubirgdir:
Hermes s.f.Öldugata 4
sími 33490
sendum um allt land

VIKAN 0
8 VÍKAN