Vikan - 17.11.1966, Side 34

SILKIMJÚKT OG SEIÐMAGNAÐ
ILMANDI TALCUM FRÁ AVON
Hin frægu fegrunar talcum . . . m|úk og fín . . . til hressingar
eftir baðið — áður en þér klæðist.
Veljið yðar uppáhalds ilm úr Somewhere, Topaze, Wishing,
Here's my Hearf, Persian Wood, To a Wild Rose eða Jasmin og
Lily of the Valley. _
>}<í A\ t)l) COSmETICS LTD
G',''D NEW YORK • LONDON • PARIS
eska friðar, hliðið inn í Keisara-
borgina. Hann varð þannig fyrst-
ur til að brjóta lög lögreglu-
stjórans í Peking, að enginn
chi-cho (olíuvagn) mætti ferðast
um götur borgarinnar, nema þá
dreginn af múldýrum — hæst
tveimur. En hann var ekki einn
um það, de Dionarnir komu
fljótlega á eftir, þegar búið var
að skrufa undir þá hjólin, en
Contalinn var allur í stykkjum
og varð að bíða betri tíma.
Og næsta dag, meðan Pons og
Foucault settu sitt farartæki
saman, Dion-Bouton mennirnir
grandskoðuðu de Dionana stykki
fyrir stykki og Ettore Guizzardi
horfði áægður á gírkassann í
Itölunni, sem hann hafði tekið
þrisvar sundur og sett saman,
síðan hann kom til Peking, bara
til gamans og öryggis, tók Godard
alla sem hann náði til og fór með
þá í skemmtiferðir fram og aft-
ur um Pekingborg á Spijkernum.
En þegar ferðin varð loks ekki
umflúin, lét Cormier það verða
sitt fyrsta verk að reka vélvirkj-
ann, Lelouvier. Hann skilaði sér
til Peking með fréttir af leiðinni,
sem stóðu heima við þær óhag-
stæðu upplýsingar, sem hvaðan-
æva bárust af ástandi veganna.
Það var svo sem engin ástæða
gefin fyrir brottvikningu Lelouv-
iers, það út af fyrir sig var nóg,
að Cormier þoldi hann ekki, því
það var Cormier, sem hefði orðið
að umbera hann alla þessa leið.
Áður en Cormier tók ákvörðun
sína, gaf hann sig á tal við hinn
fámælta Bizac, og spurði hann,
hvort hann treysti sér til að
þjóna báðum bílunum til Irkutsk,
ef hann léti senda þangað annan
vélvirkja? Bizac hugsaði sig um
nokkra hríð, og sagði svo: Ég get
sinnt tveimur bílum. Það er ó-
þarfi að senda skeyti til Parísary
Ef ég get það hluta af leiðinni,
sé ég ekki hvers vegna ég get það
ekki alla leið.
Svo þagnaði hann, uppgefinn
eftir þessa löngu ræðu.
Þá var laust sæti í bíl Cormiers.
Longoni var farlaus. Hann átti
að vera í Fíat Gropellos greifa,
sem mætti ekki til leiks. Cormier
sagði Longoni, að hann gæti
fengið að vera með honum, ef
hann kæmist af eigin rammleik
til Kalgan. Þangað hafði Cormier
farþega, Goubault, sem franski
herinn lánaði leiðangrinum fyrir
túlk. Longoni var hæst ánægður
og tók þegar í stað að leita sér
að góðum, mongólskum smá-
hesti, því það myndi taka bílana
átta daga að ná til Kalgan, en á
hesti yrði hann ekki nema fjóra.
Því fyrsti áfanginn var al-
verstur, yfir Nankowfjallgarðinn.
Þar voru að vísu gil og gljúfur
nógu breið fyrir bílana, en
brekkurnar voru svo brattar, að
þeir kæmust alls ekki upp þær
og sjálfsmorð að fara niður. Það
varð að fá dráttarlið — menn
en ekki dýr, því að þau gætu
ekki fótað sig í brattanum. Það
var Borghese, sem fyrstur réði
sér dráttarlið og samdi við það,
3000 franka fyrir bílinn. En til
þess varð hann að létta hann um
500 kíló, niður í 1500 kg. annars
vildi enginn vinnuflokkur líta
við verkinu. Hann tók af honum
allt boddýið, aukabensíngeym-
ana og verkfærakassann og sendi
það af stað á undan sér, til að
setja það aftur á síðar. Og þegar
Borghese hafði samið um 3000
franka, var ómögulegt fyrir hina
að prútta meira. Og þeir áttu
enga 3000 franka til að borga
fyrir dráttinn.
Rússnesk-kínverski bankinn
lánaði þeim, sem taldir voru
áreiðanlegastir. De Dion mönn-
unum og du Taillis. Collignon
lánaði Pons, sem enn hafði ekki
fengið sendingu að heiman, og du
Taillis hjálpaði Godard, sumpart
vegna þess, að þessi kostnaðarlið-
ur kom jafnvel forsjálustu skipu-
leggjurum á óvart, en sumpart
vegna þess, að hann var orðinn
svo hrifinn af Spijkernum, sem
honum leizt mun betur á í svað-
ilfarir heldur en þessa veik-
byggðu de Diona. Hann hafði
þegar sent til Le Matin afar hag-
stæðar lýsingar á Spijkerbílnum
og möguleikum hans, og þær
gerðu mikið til að létta skap
Jacobusar Spijkers gagnvart
Godard og endurreisa með hon-
um trúna á þennan samherja
hans í bjartsýninni. Og í sam-
ræmi við trú sína á bílnum —
kannski um leið til að hafa auga
með fjárfestingu sinni — tryggði
hann sér far með Godard. Það
eina, sem du Taillis gat í sam-
bandi við bílakstur var að snúa
gangsveifinni, og þegar kom að
því að gera við eitthvað var
Godard jafn hjálparvana, svo
möguleikar þeirra voru afar bág-
bornir, ef eitthvað kæmi fyrir,
nema samþykkt þátttakendanna
um að hjálpast að yrði haldin út
í æsar.
Og nú, þegar komið var að
brottför, var þátttakendalist-
inn þannig:
1. 40 ha fjögra strokka
Itala, ökumaður Borghese
prins, Ettore Guizzardi véla-
maður og Luigi Barzini far-
þegi. Þyngd hlaðinn án áhafn-
ar tvö tonn.
2. 15 ha fjögra strokka
Spijker, ökumaður Godard,
du Taillis farþegi. Þyngd 1400
kg-
3. 10 ha tveggja strokka de
Dion-Bouton, ökum. Cormier,
Longoni farþegi. Þyngd 1400
kg.
4. Samskonar de Dion-Bou-
ton, ökumaður Collingnon,
vélamaður Bizac.
5. 6 ha eins strokks tvígeng-
34 VIKAN 46-tbl-