Vikan - 17.11.1966, Síða 37

is Contal tri-car, ökumaður
Pons, vélamaður Foucault.
Þyngd 700 kg.
Fyrsta hluta leiðarinnar var
Italan létt um 500 kg. en í
stað voru fimm manns í á-
höfninni, auk framannefndra
voru kona Borgheses og
bróðir hans með.
7. júní birtist í Dally Tele-
graph í London frétt frá Barz-
ini, þar sem tilgreind var
samþykkt þátttakenda, sem
átti að gilda til Irkutsk:
Peking, föstudag.
í dag komu þátttakendur í
kappakstrinum mikla saman til
fundar og samþykktu reglur,
sem gilda skulu til Irkutsk. Ef
einhver bílanna laskast svo al-
varlega, að hann verði ónot-
hæfur, munu aðrir þátttakendur
veita alla mögulega aðstoð, en
ef þeim reynist ógerlegt að koma
bílnum af stað, skal hann dreg-
inn í næsta áfangastað eða jafn-
vel skilinn eftir, eftir ósk eig-
anda. Veikist einhver ökumann-
anna skal honum hjálpað til
næsta læknis, og ef búizt er við
bata hans innan þriggja daga,
má hann krefjast þess, að hans
verði beðið.
Borghese prins samþykkti
þessar reglur eins og aðrir, þótt
hann hefði fengið staðfestingu
á því, að birgðir hans væru nú
allar komnar á sína staði, en
hann var of mikill einstaklings-
hyggjumaður til að vilja skifta
sér af þeim birgðum, sem aðrir
höfðu komið upp og stóðu öllum
leiðangursmönnum til boða.
Aðalhöfuðverkur Godards var
peningaleysið. Það varð eitthvað
að gera í því, og það strax. Hann
fékk lánaða 2100 mexíkanska
dollara (ca. 5000 franka) hjá
hollenzka konsúlnum í Peking,
með væntanlega peningasend-
ingu frá París sem tryggingu!
Hluta af fé þessu notaði hann
til að koma sér upp birgðum af
bensíni og olíu á nokkrum stöð-
um á leiðinni til Irkutsk. Þaðan
voru um 8000 mílur eftir, en
Godard var ekkert áfjáður í að
leggja í meiri fyrirframkostnað
en nauðsynlegt væri — koma
dagar og koma ráð. Afgangurinn
af láninu virðist hafa farið í
þægilegt og skemmtilegt líferni,
og síðustu aurunum eyddi hann
til að kaupa litla tík, rétt áður
en hann lagði af stað frá Pek-
ing, algerlega févana.
Nú hafði hann eytt söluverði
varahlutanna og varadekkjanna,
sem hann hafði með sér frá Hol-
landi, slegið hollenzka konsúlinn
í Tientsin um 3000 franka, hol-
lenzka sendiherrann í Peking um
5000 franka, 3000 hafði hann
fengið hjá Du Taillis til að borga
dráttarmönnunum, og var nú í
þann veg að taka við 2400 frönk-
um í Rússnesk kínverska bank-
anum, en af því átti Subardie
í París 2000 franka — tryggingu,
sem sett var í upphafi, en 400
franka átti hann sjálfur; það var
hans hlutur af tryggingu Grop-
ellos greifa, sem samkvæmt skil-
málum keppninnar átti að skifta
milli þeirra þátttakenda, sem
keppnina hæfu. En 10 þúsund
frankar, sem Jacobus Spijker
hét honum ef hann ynni keppn-
ina, myndu ekki nægja til að
borga allt þetta, þótt Godard
kæmi fyrstur á leiðarenda. En
— koma dagar, koma ráð. Hann
vissi minnst um það, að áður en
hann fór frá Peking, höfðu hol-
lenzku diplómatarnir í Kína
sent Jacobusi Spijker skeyti og
leitað staðfestingar á greiðslu
fyrir skuldir hans, en Spijker
harðneitaði að hafa nokkuð með
hann að gera. Þá fengu dipló-
matarnir málið í hendur lög-
fræðirigi í París, til innheimtu á
skuldunum.
Godard lifði nú að hálfu í
herbúðum franska hersins í Pek-
ing og að hálfu hjá hollenzka
hernum. Fyrrnefndi aðilinn hlóð
frönsku bílana og Spijkerinn
hvers konar matarbirgðum og
nauðsynlegum áhöldum, svo sem
vatnsílátum, og fyrirtækið
Mumm í Frakklandi sendi
hverjum þátttakanda að gjöf
einn kassa — 24 flöskur — af
úrvals kampavíni. Enginn leið-
angur hefur nokkurn tíma verið
eins blessaður af Ijúfum vínum
eins og þessi: Vín um borð í
skipinu austur um, vín í hverj-
um viðkomustað, dýrðlegar
veizlur með víni í Tientsin og
Peking, og fyrirheit höfðu borizt
um ljómandi fagnað í rússneska
keiraradæminu. En bílarnir voru
ofhlaðnir fyrir, hver og einn
varð að skera mjög við nögl það
sem tekið var með, Godard einn
ákvað að taka þessi 50 kíló af
kampavíni með sér.
Kvöldið fyrir brottförina var
félögunum haldinn stórkostleg-
ur fagnaður. Morguninn eftir var
farið að rigna, regntíminn var
byrjaður. En af stað skyldi hald-
ið. Italan rann frá bækistöðv-
um italska hersins til frönsku
bækistöðvanna, Boghese við
stýrið en kona hans og bróðir
sátu á spýtufjöl við hlið hans —
sætið var í dótinu, sem sent var
á undan. Ettore hafðist við í
varadekkjastaflanum aftan á, og
aðeins höfuðið stóð upp úr. De
Dionarnir voru þunghlaðnir og
sé varla í þá fyrir plönkum, sem
nota skyldi í aur, skóflum og
öxum og járnkörlum. Contalinn
var eins og skrýtin þúst, fremst
var farþegasæti milli tveggja
hjóla og farangrinum staflað í
kringum það, þar aftur af var
vélin og afturhjólið, yfir því sat
Pons á reiðhjólshnakki og varð
að hreyfa allt draslið framan á
til að stýra, því allt frambáknið
UNDIRFATNAÐUR
vekur athygli
VÖNDUÐ VARA
Fæst um land allt
46. tw. VIKAN 37