Vikan - 01.06.1967, Qupperneq 9

hennar. Hann tók meira að segja
upp nafn stjúpföður síns og kall-
aði sig Eriksson.
Þegar þetta gerðist var Ingrid
aðeins ellefu ára gömul. Allt frá
fyrstu stundu var Leif í hennar
augum annað og meira en bróðir
hennar. f hennar augum var hann
allt of gamall og allt of framandi
til þess að þau gætu verið syst-
kin.
Þremur árum síðar fluttist
fjölskyldan á nýja jörð rétt utan
við Degerfors. Astæðan var sú,
að Gunnar Eriksson þoldi illa
loftslagið í Jamtalandi. Fjölskyld-
an var ekki sérlega hrifin af
því að þurfa að flytja, því að
allir höfðu eignazt sína vini og
kunningja á gamla staðnum, sem
þeir urðu nú að slíta samvistum
við.
Nýja jörðin var afskekkt. Það
voru fleiri kílómetrar til næsta
bæjar, og meðan fjölskyldan var
nýflutt, voru allir heldur ein-
mana og kunnu illa við sig á
þessum nýja stað. Einangrunin
gerði það að verkum, að Leif og
Ingrid fóru að vera saman miklu
meir en annars hefði orðið.
Það var næstum ómögulegt
fyrir okkur að hitta ungt fólk á
okkar aldri, segir Ingrid. Við
vorum í rauninni neydd til þess
að vera saman, og þar að auki
hafði mér alltaf litizt mjög vel
á hann. En það var ekki fyrr en
1957 sem okkur var ljóst, að við
vorum orðin ástfangin hvort af
öðru.
Ásl okkar hafði þróazt hægt
og lengi og átti sér djúpar rætur.
Við höfðum aldrei litið á okkur
sem systkin. Þegar Leif keypti
sér mótorhjól, byrjuðum við að
fara saman á dansleiki. Hvor-
ugt okkar kunni að dansa, en
við æfðum okkur í eldhúsinu, og
brugðum okkur síðan á ball í
Degerfoss á laugardagskvöldum.
SEX ÁRA FANGELSI.
Gunnar Eriksson og kona hans
fóru nú að veita því eftirtekt,
að einhver samdráttur virtist
vera með þeim hálfsystkinunum,
og urðu að vonum óróleg út af
því. Þegar þau voru farin að fara
saman á böll á mótorhjólinu, leizt
þeim ekki á blikuna. Gunnar
Eriksson talaði við þau hvort um
sig og gerði þeim Ijóst, að ef
samband þeirra yrði of náið, þá
ættu þau á hættu að hljóta hegn-
ingu, allt að sex ára fangelsi eða
meira. Lögin litu hálfsystkin og
alsystkin sömu augum í þessum
efnum, og þau yrðu því dæmd
sem alsystkin.
Meira aðhafðist Gunnar ekki í
málinu, og enginn getur láð hon-
um það. Hann gat ekki rætt mál-
ið við neinn sérfróðan mann og
vildi heldur ekki gera það. Hann
taldi víst, að eftir aðvörunina
yrði ekkert frekar úr samband-
inu á milli dóttur hans og stjúp-
sonar.
En hann hafði rangt fyrir sér.
Þvert á móti varð sambandið
milli Leifs og Ingridar stöðugt
nánara, og 1959 varð Ingrid van-
fær. Henni tókst lengi vel að
leyna því, hvernig komið væri
fyrir henni, en þegar hún var
komin fjóra mánuði á leið, tók
móður hennar að gruna hvers
kyns væri og skipaði henni að
fara til læknis.
Nú fór erfiður tími í hönd,
sem á stundum var líkastur mar-
tröð. Þegar Ingrid fór á sjúkra-
hú til þess að fæða barn sitt,
lofaði hún föður sínum að skrá-
sett yrði, að ekki væri kunnugt
um faðerni barnsins. Hún var
svæfð meðan hún fæddi barnið,
og hvorki Leif né Ingrid hafa
séð son sinn, sem nú er orðinn
álta ára gamall. Hann var gefinn
strax daginn eftir og einu frétt-
irnar, sem þau hafa haft af hon-
um eru þser, að honum líði vel.
Þegar Ingrid kom aftur heim
til sín af sjúkrahúsinu, var and-
rúmsloftið á heimilinu næsta ó-
bærilegt. Hún gat ekki afborið
það nema í tæpt ár. Þá fluttist
hún til borgarinnar og vann fyrst
í blómabúð en síðan í fataverk-
smiðju.
Leif fluttizt líka til borgarinn-
ar og byrjaði að vinna þar, en
þau forðuðust í fyrstunni að liitt-
ast. En smált og smátt byrjuðu
þau aftur að vera saman. Þeim
var báðum vel ljóst hvað þau
gerðu, en þau gátu hvorugt hugs-
að sér að lifa án hins.
JÁKVÆÐUR DÓMUR.
Leif fluttist í ehrbergi Ingrid-
ar. Og Gunnar Eriksson fékk
þær fréttir, að þau væru aftur
farin að vera saman og kærði
þau til lögreglunnar fyrir blóð-
skömm. Þau voru kölluð til yfir-
heyrslu og játuðu sekt sína þeg-
ar í stað. Ekkert í sænskum lög-
um getur hindrað að systkin búi
saman. Og brotið að þau skyldu
eignast barn saman var þegar
fyrnt. En þau vildu láta útkljá
málið og fá það á hreinu, hvort
þau mættu vera saman eða ekki.
Þegar Ingrid og Leif voru sýkn-
uð af héraðsdóminum urðu þau
bæði að vonum hamingjusöm og
hrærð. Hvorugt þerra hafði búizt
við þessum málalokum, ekki
hetdur verjandi þeirra Henning
Sjöström.
- Okkur hafði aldrei órað fyr-
ir, að dómurinn yrði svona mild-
ur og skilningsríkur, sögðu þau.
Dómsniðurstaðan táknar það,
að þau Ingrid og Leif geta búið
saman, en hins vegar ekki gift
sig fyrr en hjúskaparlögunum
hefur verið breytt.
En dómurinn hefur haft harm-
rænar afleiðingar, sem hafa varp-
að skugga á gleði hálfsystkin-
anna. Móðir Ingridar er niður-
brotin manneskja og Gunnar Er-
iksson neitar að sættast við þau.
Framhald á bls. 28.
ENSKAR postulínsvGDOflísar
★
ÚrvaliO aldrei meira en nú,
vfir 30 litir.
★
llerð iiveroi haostæðara.
IITAVER SF.
Grensásvegi 22 og 24 (horni Miklubrautar). — Símar 30280 og 32262.
NSU TYP IIO
Þægilegur og
sparneytinn 5-manna bíll
66 ha. vél, 4-gengis, loftkæld
★ Stílhreinn
★ Vandaður
★ Sparneytinn
Fullkomin varahlutaþjónusta
FÁLKINN HF.
BIFREIÐ ADEILD
Laugavegi 24 - Sími 18670 - Reykjavík.
22. tbi. yiKAN 9