Vikan - 14.09.1967, Side 32

Hið teygjanlega tesamoll fellur í
samskeyti og rifur milli fals og karma.
þar eð tesamoll er gert úr svampkenndu
efni, sem útilokar bæði súg og vætu.
tesamoll þéttir
dyr og glugga.
tesamoll deyfir 'nurðaskelli og þéttir dyrnar svo notalegur
ylur helzt í herberginu.
Húsoainaverzluiii Búslófl
viö Nóatún — Sími 18520
tveggja manna svefnsófar kr. 10.100
með tveim samstæðum stólum kr. 19.900
Sendum hvert á land sem er.
ic að flýja lengra. Hann var far-
ið að skorta skotsilfur og vissi
að leyniþjónusta Títós var á hæl-
um honum.
Svo skeði flóttinn með „And-
rea Gritti“ og tilkomu hins dul-
arfulla Mrzlodolskis í Argentínu.
Þegar Kóreustríðið brauzt út,
gerðust óvinsældir kommúnista
um veröld víða svo miklar, að
allir andkommúnistar töldu sér
nú óhætt að koma fram í dags-
ijósið, hvað svo sem þeir annars
höfðu á samvizkunni.
Pavellic varð einn hinna fyrstu
til þess. Vorið 1951 hélt hann í
fyrsta sinn ræðu undir eigin
nafni. Þetta var bein ögrun gagn-
vart Tító.
Júgóslavar reyndu fyrst lög-
legar leiðir. Þeir heimtuðu Pa-
velic framseldan. En Peron, sem
þá var einn við völd í Argentínu,
vildi ekki missa Pavelic, sem
hafði aðstoðað hann við að
styrkja öryggislögreglu ríkisins
verulega. Svar argentísku stjórn-
arinnar til þeirrar júgóslavnesku
var að vísu með mjög kurteis-
legu orðalagi, en efni þess var
á þá leið, að þrátt fyrir ítrekað-
ar rannsóknir hefði í allri Arg-
entínu hvergi fundizt maður með
nafninu Pavelic.
Pavelic taldi sig öruggan. Eng-
inn ónáðaði hann — hann gat
gert það sem honum sýndist. Út-
sendarar hgns voru að verki
hvarvetna í heiminum. Þeir ógn-
uðu króatískum útflytjendum,
rifu til sín völdin í samtökum
þeirra, kúguðu út úr þeim fé og
skipulögðu skemmdarverk og
ógnaraðgerðir gegn júgóslavnesk-
um sendiráðum og ræðismanns-
skrifstofum. En hverju sinni sem
Júgóslavar fóru fram á að Pa-
velic væri framseldur, svöruðu
Argentínumenn á sama veg: —
Þessi maður er ekki til hjá okkur.
Að lokum leiddist júgóslav-
neskum yfirvöldum þófið. Þau
ákváðu að leysa málið á eigin
spýtur. Og samkvæmt áreiðan-
iegum heimildum gerðu þau það
á þann hátt, sem nú skal greina:
f janúarlok 1957 kom lítill hóp-
ur Júgóslava til Buenos Aires.
Þeir voru allir fulltrúar í júgó-
slavnesku leyniþjónustunni og
höfðu þar áður verið virkir í
andspyrnuhreyfingunni gegn
Þjóðverjum og bandamönnum
þeirra. Tveir þeirra voru Króat-
ar. Nokkrir höfðu misst aðstand-
endur sína í baráttunni gegn nas-
istum og handbendum þeirra. Er-
indi þeirra til Argentínu var ó-
sköp einfalt: að hafa upp á An-
te Pavelic og drepa hann. Tító
hafði sjálfur lýst sig fyllilega
samþykkan aðgerðinni.
f Buenos Aires hitti flokkur-
inn félaga sína, sem verið höfðu
þar lengi og náð góðum sam-
böndum við Króata, sem búsett-
ir voru í landinu. Hlutverk þeirra
var að gefa fulltrúum júgóslav-
nesku yfirvaldanna sem nánast-
ar upplýsingar um allar aðgerðir
króalisku nasistanna í landinu.
Þá voru um tólf þúsund króatísk-
ir flóttamenn í Argentínu, og
höfðu flestir þeirra áður verið
gæðingar Pavelics. Öll „Ustasha
VIada“ — Ústasjastjórn Pavelics
— var þarna, þar á meðal hinn
alræmdi Dido Kvaternik.
Njósnarar þeir, sem um lengri
tíma höfðu verið í landinu, gáfu
greiðlega þær upplýsingar, sem
óskað var eftir. Pavelic vann
sem byggingafulltrúi og bjó í
einu af úthverfum Buenos Aires
með konu sinni Möru og börn-
um þeirra.
FJjótlega tókst að hafa upp á
hinu rétta heimilisfangi Pavelics,
sem var 63 Aviador Mermoz í
útborginni Lomas de Palomar. —
Árin höfðu ekki látið þennan
kraftalega leiðtoga ósnortinn.
Hann var orðinn gráhærður, en
bar enn Hitlersskegg til minn-
ingar um velmektardagana. Um
nokkurra vikna skeið fylgdust
júgóslavnesku leyniþjónustufull-
trúarnir með Pavelic. í marzlok
vissu þeir allt um daglega líf-
ernishælti hans, vinnutíma hans
og leiðina, sem hann fór heim
til sín. Nú var kominn tími til
að leggja til atlögu.
Ákveðið var að gera það þann
tíunda apríl 1957, af sérstakri
ástæðu. Að kvöldi þess dags ætl-
uðu Ústasjaforingjarnir nefni-
lega að létta sér upp af tilefni
þess, að þá voru sextán ár síðan
þeir höfðu stofnað ríki sitt í
Króalíu.
Að fagnaðinum loknum, klukk-
an níu um kvöldið, lagði Pavelic
af stað heim. Hann gekk eftir
Aviador Immelman unz hann
kom að Aviador Mermoz. Þar
við hornið stóð maður í skugga
inni í húsasundi. Hann var hár
og grannur, og hatturinn slútti
fram yfir andlitið. Pavelic nálg-
aðist — og allt í einu bergmál-
uðu nokkrir skothvellir milli
húsveggjanna. Leyniþjónustu-
maðurinn skaut sex skotum á
fyrrverandi ríkisleiðtoga Króa-
tíu og flýði síðan. Á næsta götu-
horni beið einn félaga hans eftir
honum, Þeir stukku inn í bíl, sem
beið þeirra, og óku brott á æsi-
ferð.
Vegandanum hafði þó ekki
tekizt sem bezt til við verk sitt.
Af skotunum sex hæfðu aðeins
tvö Pavelic, annað í öxl en hitt
í kviðinn. Emjandi af sársauka
bað hann vegfarendur, sem komu
þjótandi á vettvang, að flytja
sig til sýrlenzk-líbanska sjúkra-
hússins. Hann vissi að það sjúkra-
hús var það eina, þar sem hann
gat verið öruggur fyrir læknum
af Gyðingaættum, sem vísir voru
til að Ijúka verki sendimanna
Títós, svo fremi þeir bæru kennsl
á hann.
Lífi hans var bjargað — en
kúlurnar sátu kyrrar í líkama
hans. Þegar Pavelic sneri heim
að nokkrum dögum liðnum, var
honum séð fyrir sérstakri lög-
32 VIKAN 37- tbL